Een levensgevaarlijke hobby

Vorige week zaterdag……. de dag begon zo mooi, zonnig zelfs……

Wat was ik ook alweer aan het doen rond half drie? Oh ja, zaden aan het oogsten van Quinoa. Ik moest er ook wel wat rare stappen voor nemen want er groeit daar ook een pompoenenveldje wel erg buiten haar grenzen. En dat leidde misschien af. En toen zag ik blijkbaar nog meer zaden. En bukte ik.

En daarbij kwam mijn open rechteroog hier middenin terecht:

Wat ben je eigenlijk, een uitgebloeide distel, of een kaal geoogst stokje van de Quinoa? Geen idee. En waarom heb je dan ook nog een klein zijtakje bovenin, wat gelijk duidelijk maakt waarom de ooghoek ook wat beschadigd is. Dat een mens zo’n hekel kan krijgen aan een al duidelijk niet heel erg meer levend plantje.

Want ‘Au’ is echt heel zachtjes uitgedrukt. En toen was het tuinieren voor deze week ook gelijk voorbij. Die avond en nacht werd het steeds erger, het oog kon op een gegeven moment ook niet meer open. Afijn, om een heel lang verhaal kort te maken; na een zondagsziekenhuisbezoek en 3 dokters met allerlei vrolijke testjes (niet dus) lag ik met oogzalven en koude compressen van zondag tot en met woensdag gestrekt, en mocht ik tegelijkertijd van geluk spreken dat het niet erger was dan dit.

Ogen herstellen blijkbaar snel, zelfs als ze van nature al niet heel geweldig van kwaliteit zijn, zoals de mijne. Dinsdag kon het oog al weer wat open, woensdag kon ik er zelfs al weer een beetje mee zien, donderdag was de pijn al weer een stuk minder. En dus was het tijd om eens naar de tuin ter gaan, vol wraakgevoelens, maar ook gewoon nieuwsgierig naar de tuin natuurlijk. Nou, met de tuin ging het goed. Met het onkruid trouwens ook.

Ruud had ‘het’ expres laten staan, de boosdoener. Bedoeld als afschrikmiddel. ‘Ik zal je het eens laten zien’, zei hij, ‘hoe je die hebt kunnen missen en je oog erin hebt kunnen steken…..’. En opmerkingen als; ‘je hebt een bril, zet dat ding dan ook op’, en ‘de volgende keer kan ik wel gelijk een hond voor je bestellen’. Ik weet het, het is bezorgdheid, maar soms komt het er zo rot uit 🙂 .

En ik kan er nu wel weer luchtig over doen, maar het blijft een feit dat het erger af had kunnen lopen, en dat ik wel echt een paar akelige dagen en nachten heb gehad. En Ruud heeft als verpleger, kok, huisman, chauffeur, afwasser, tuinman, boodschappenman, steunpaal, begeleider, etc. gefungeerd. Dus hij mag best wat zeggen. Ik heb vandaag mijn bril op de tuin op, bijna als een veiligheidsbril 🙂 .

En ik kan je vertellen dat de plant of stokje of wat ze dan ook was ondertussen ritueel uit de grond gerukt is, en op de algemene composthoop ligt, ik wil haar niet eens op mijn eigen composthoop hebben (ja, pijn en ongemak maakt inderdaad haatdragend).

Het is nog niet helemaal in orde, maar goed genoeg om naar de tuin te gaan. Want ik miste haar (de tuin dus) na 5 dagen al. Niet het werken in de tuin hoor, maar wel gewoon hoe ze eruit ziet, wat is er gegroeid en/of bloeit, of juist niet, gewoon even kijken, en ruiken, en wat plukken.

De tuin heeft niet stil gestaan. Grote hoeveelheden distels, heermoes en winde. Maar als ik daar doorheen kijk zie ik ook nieuwe oogst:

Snel nog wat blauwe bessen geoogst, bij elkaar nog wel een pondje. Nog 1 keer oogsten en dan is het helaas voorbij. En dat vinden we enorm jammer. En dus hebben we bedacht dat we misschien wel de zwarte bes en jostabes weg gaan doen en er nog 3 blauwe bessen voor in de plaats kunnen planten. Want we vinden josta- en zwarte bes best lekker in gelei. Maar we vinden blauwe bessen enorm lekker, in yoghurt, in koek en cake, in taart en dessert en gewoon zo, als snoepjes van de plant.

En ook een plastic tas vol met paprika’s geoogst, van de rassen Healthy en Oda, tot Novosibirskij en Purpurmij Kolokol. Nieuwe favoriet (met de opmerking dat ik wel een zwak heb voor zwart, paars en oranje):

Paprika Macho, grote planten, mooie diepdonkerpaarse, bijna zwarte puntpaprika’s die afrijpen naar donkerrood.

Ook heel blij mee:

Een soort van echte oogst van vijgen. Ze is een nazaat van een  Brown Turkey die op de volkstuin groeit. En dus bij deze dank aan Gino (die ooit de vijg kocht en plantte), Gerard (die haar liet staan toen Gino vertrok), en Yvonne (die er een stek van nam en vervolgens een stek van haar ondertussen weer volwassen Brown Turkey aan mij gaf). Een achterkleinkind dus, ondertussen tweeëneenhalf jaar oud. En dan nu al een stuk of 25 vijgen (want vorige week heeft Ruud er ook al geplukt).

Dan nog even een foto van misschien wel de mooiste Ipomoea die er bestaat:

De Ipomoea x imperialis Mont Fuji, grote bloemen (bij voorkeur in een mengsel van roze, blauw, paars en rood maar ik heb vooralsnog alleen paarse – maar daar al erg blij mee), met een soort wagenwieltekening in wit. Zaden altijd duur en niet in Nederland te vinden. En dan ook nog een lastige tante om te telen, hoewel ze het hier nu in een grote pot op zonnig terras geweldig doet; veel blad, ruim 2 meter hoog, vol knoppen en dus de eerste bloemen.

En dan tot slot, binnenkort te oogsten:

De eerste spaghettipompoenen beginnen te rijpen. Ik heb 3 planten, vond ik geen onaardig aantal. Maar schrik niet, er liggen aan die 3 planten nu 14 rijpende spaghettipompoenen.

En wat ga ik daar mee doen? Ik ben naarstig op zoek naar een echt geweldig recept voor spaghettipompoen. Als ik google (en dat is altijd meer succesvol in het Engels) vind ik enorm veel meningen en recepten, van mensen die zeggen dat je haar op 100 graden moet garen, op 150 graden, op 200 graden, opengesneden, doormidden, gewoon helemaal, wel of niet ingeprikt. een half uur, een uur, etc., etc.. Ik zoek de beste manier om te zorgen dat het vruchtvlees beetgaar is en nog lijkt op spaghetti. Ik heb al eerder wat manieren geprobeerd en toen was het vruchtvlees (de pompoen half doormidden gesneden in een bodem water, 45 minuten op 200 graden in de oven) al zo gaar als puree en was het lekker maar kon ik er geen spaghetti van maken.

Als iemand een heel leuk en lekker recept heeft, zowel voor de garing als de verdere bereiding van het vruchtvlees, dan zou ik het graag horen! En ook voor een leuk recept waarbij de pompoen al dan niet geheel of gedeeltelijk wordt gegaard en vervolgens gevuld met wat dan ook aan lekkere dingen, dan ook heel graag!!! Misschien leuk om de recepten te verzamelen, net zoals de recepten met aardperen van afgelopen winter?