Een goed begin…

Afgelopen weekend alle tomatenplanten in de kassen maar eens bekeken.

Op een paar heel jonge/kleine zaailingen na staan ze allemaal al in de grond (de pepers, paprika’s en aubergines trouwens ook).

En zo links en rechts zitten er al kleine dieven. En ik verwijder liever kleine diefjes dan grote dieven.

En de planten zijn ook al zo’n 25 tot 30 centimeter groot, dus kijk ik plant voor plant even na; gezond?, dieven verwijderen, opbinden waar dat al kan (want ik wil graag dat de planten een beetje strak langs de stokken groeien, dat scheelt ruimte en een wirwar van takken in de zomer).

Op de foto’s onder elkaar zie je dezelfde plant; boven voor het opbinden en dieven, eronder is na het opbinden en dieven.

Op de bovenste foto zie je dat de stam (die bij tomaten altijd wat slap is) al wat van de stok wijkt. En je ziet in de 4 oksels (waarvan de onderste 2 het duidelijkst) de diefjes, ze zijn al zo’n 3 tot 4 centimeter lang.

Om te zorgen dat de energie van de jonge planten niet wordt verspild aan de groei van die diefjes maar aan de groei en bloei van de plant, verwijder ik deze jonge diefjes nu al (bovendien maak ik liever kleine wondjes na het weghalen van kleine dieven dan in een later stadium grote wonden = makkelijker binnendringen van ziekten).

Op de onderste foto zie je dat de 2 kiemblaadjes zijn weggeknipt en ook het onderste rechterblad (omdat dat op de grond hing, en dat vind ik niet prettig (wordt en blijft lang nat na water geven, met daardoor sneller kans op bijvoorbeeld schimmels, ik kan er op trappen, etc.).

Met een klemmetje aan de stok gebonden, diefjes verwijderd; ik vind het er opgeruimd uitzien (en daar hoef je helemaal geen waarde aan te hechten, maar omdat de planten hier op 55 x 35 centimeter staan, en ik weet hoe snel tomatenplanten groeien en hoeveel blad, dieven en stengels ze maken, ben ik blij met alles wat ik nu alvast in toom kan houden :-)).

Dan nog even terugkomen op de zachte winter; dat heeft voordelen, maar ook zeker nadelen. Het was al duidelijk dat de slakken onze tuin wel hebben gevonden (en trouwens van alle tuinleden op het volkstuincomplex, ik hoor er echt iedereen over klagen), maar ook andere beestjes blijken in grote getalen de winter te hebben overleefd. En dan in het bijzonder pissebedden.

Op de foto rechts zie je een tomatenzaailing die er niet fris uitziet.

Het blad is nog niet geel maar dat zal niet lang meer duren. Je ziet wel dat het blad wat slap hangt, niet helemaal frisgroen van kleur meer is, wat achterblijft in groei, de bladeren wat klein en een beetje verfrommeld.

Aan de plant zelf zag ik niets; geen luis of andere zichtbare aantastingen.

Dan maar eens voorzichtig wat grond rond de stam wegschrapen. En dan vind ik dit (zie foto eronder):

Er is onderaan de stam gevreten, en niet zo weinig ook. Je kunt zien dat de stam onderin heel dun is, bruinig van kleur, een beetje gerimpeld.

Slakken kunnen dat trouwens ook hoor, maar in dit geval waren het pissebedden.

Is de plant nu ten dode opgeschreven? Dat zou je wel denken, door de versmalde stam kan de plant slecht voedingsstoffen opnemen en afvalstoffen transporteren en groeit ze dus niet goed, bloeit ze niet goed, heeft ze niet voldoende kracht om goede vruchten te produceren. Uiteindelijk kun je het nog lang rekken maar gaat ze toch nog dood, of blijft ze tobben en geeft weinig of geen opbrengst.

Ik heb jaren gehad dat ik de planten gewoon uit de grond haalde. Maar zeker bij bijzondere rassen waar je maar weinig zaden van hebt kan het de moeite waard zijn om haar  proberen te redden.

Stap 1 is natuurlijk het weghalen van de pissebedden die het leed hebben veroorzaakt.

En vervolgens heb ik een rond, plastic potje gepakt, van 12 centimeter doorsnede (wat groter mag ook, wat kleiner liever niet).

Ik heb de bodem eruit geknipt, en voorzichtig het potje zonder bodem ondersteboven rond de plant gezet.

Ik heb de onderste 2 blaadjes van de tomatenzaailing weggeknipt (zodat de hoofdstam tot de hoogte van het potje kaal is), en de ruimte in de pot zonder bodem opgevuld met potgrond en gelijk goed water gegeven. En dus heb ik op die manier de grond rond de plant met zeker 12 centimeter opgehoogd. Tomaten maken heel gemakkelijk wortels, zelfs langs de stam.

Ik kan niet beloven dat het lukt, maar in ieder geval heeft ze een kans gekregen om langs de stam nieuwe wortels te maken die sterker zijn dan dat wat onder het zwakke/dunne stuk kan groeien.

De foto’s zijn van zaterdag, een dag later zag de zaailing er zeker niet slechter uit. Ook nog niet beter natuurlijk, maar wel goed genoeg om hoop te hebben dat het gaat lukken.

Tot slot dan toch ook nog even een foto van een bloem, of eigenlijk bloempje; de eerste tomaat bloeit. Of eigenlijk is ze geen tomaat, ze is een Solanum spontaneum, wel zeer verwant aan de tomaat.

Smaakt ook naar tomaat, geeft kleine gele bestomaatjes. Ik ben benieuwd, heb haar eens eerder gehad maar die planten bleken gekruist te zijn en klopten niet met de beschrijving. Het worden grote struiktomaten, vroeg genoeg voor buiten, hebben steun (d.m.v. stokken/gaas) nodig om grote planten met veel stengels te laten groeien en woekeren. Niet dieven dus… och, daar ben ik echt heel slecht in, ik zal me moeten gaan beheersen :-).