Een ‘geheimpje’

Ik ga niks over het weer zeggen. Behalve dan dat we hier zo ongeveer zijn weggewaaid en weggespoeld. Maar het einde daarvan lijkt in zicht, nog 3 dagen zuidwester, lieslaarzen en stormparaplu en dan belooft de KNMI beterschap. Ik mag het hopen.

We zijn door het slechte weer amper op de volkstuin geweest. En ik heb op zolder de pootaardappelen nog wat koeler gelegd (want poten in een bak met modder was geen optie). We hopen ze volgende week te kunnen poten.

Maar genoeg over het weer, ik wil iets opbiechten. We zijn maandag wel op de volkstuin geweest. Want ik hou geen tomaten meer in huis. Het is in ons huis gewoon te donker, te warm of juist te klam. De tomaten met slechts 2 kiemblaadjes staan dus al in de koude kas. Ja, inderdaad, in maart.

Zo, dat heb ik toch eindelijk maar eens opgebiecht. Ik heb daar nog nooit eerder over geschreven (terwijl ik dat wel al een jaar of 6 zo  doe). Dat komt omdat ik het iedereen af kan raden, het is niet de ideale manier om tomaten op te kweken. Eigenlijk is het nog veel te koud. Maar ik heb geen goede plaats in huis. Het is dus een noodoplossing.

Hoe kwam ik eigenlijk op dit idee?

Ik heb eens wat zaailingen aan een tuinbuurman gegeven, begin maart, en hij liet ze gewoon in de koude kas staan. En die zaailingen overleefden. En het jaar erop zag ik tomatenzaailingen eind maart bij een tuinbuurvrouw in potjes in de kas staan. Die overleefden het ook. En ondertussen zag ik elk jaar wel wat tomatenzaailingen in maart en april in onze eigen kas kiemen (uit zaden van een gevallen tomaat van vorig jaar, die hadden blijkbaar de winter overleefd).

Dus toen heb ik het maar eens geprobeerd. Met angst en beven. Maar het lukte. Niet dat het altijd even makkelijk was hoor. Want ik wil wel alles doen om de kans op overleven zo groot mogelijk te maken. En er waren jaren….. met kou, zelfs nachtvorst, etc.. Ook nu is het allemaal niet ideaal. Maar dit is wat het is, en ik zal het nu maar eens laten zien.

Ik heb de tomatenzaailingen in huis bij kamertemperatuur laten kiemen. In vermiculiet (dat heb ik beschreven in mijn blog op de website Pokon: Tomaten zaaien). Na het kiemen hebben we de tray met zaailingen meegenomen naar de volkstuin. Daar had ik vorige week al 2 zakken potgrond in de kas gezet (in de hoop op wat opwarming).

En daar heb ik dus de tomaten in verspeend:

Klein hè! En dat bij een graad of 10, veel warmer was het niet in de kas. Overdag, Joost mag weten hoe koud het in de nacht in de kas was en wordt.

Ondertussen heeft Ruud een deel van de kas opgeruimd en een geraamte voor een tentje gezet:

Oh ja, even tussendoor: zie je rechts achterin onder de laatste buis dat groene plantje in de grond? Dat is een uitloper van de framboos die buiten voor de kas staat. Voor wie nog niet weet dat frambozen kunnen woekeren: dit is een uitloper in de kas, op ruim een meter afstand van de moederplant die buiten staat, één jaar na het uitplanten van die moederplant (als stek). Zo snel kan het dus gaan 🙂

Terug naar de tomatenzaailingen. De drie bakken met zaailingen (er komt nog een vierde bij maar die zaden moet ik in een tweede ronde nog zaaien) staan ondertussen in de onderbakken op hun plaats:

Vervolgens heb ik 4 volle emmers en gieters met water tegen de onderbakken aan gezet. In de hoop op zon = opwarming van het water (en daardoor een temperatuur die net 1 of 2 graden hoger ligt). En vervolgens hebben we het vliesdoek eroverheen gedrapeerd:

Zoals gezegd, ik kan het iedereen afraden. Want nu begint het wachten. En hopen op zon, zodat het onder het vliesdoek opwarmt. En duimen voor niet te koude nachten. En dan valt het niet mee dat het nu al een hele week koud en nat is. Ik word nog net niet ’s nachts wakker, badend in het zweet, uit een nachtmerrie waarin tomatenzaailingen me de slechtste moeder ooit noemen. Maar ik kijk wel 23 keer per dag naar de weerberichten. En ik heb de neiging om elke dag even naar de tuin te gaan, om te kijken hoe het met ze is.

Nee, dit is verre van ideaal. Maar in huis te slappe, dunne, lange, iele en zwakke zaailingen opkweken die ik met satéprikkers als ministokjes en touwtjes op moet binden en overeind moet houden is ook niks.

Ik liet vorige week een foto van de pepers, paprika’s en aubergines zien, die hebben het allerbeste plekje in huis, in de zon op een licht verwarmde slaapkamer. Alle andere plaatsen zijn mindere plaatsen. Zoals je hier kunt zien:

Op de foto zie je zaailingen van Melothria en Emilia: nu al lang en dun aan het worden. Nog niet te erg, ik ga ze vandaag nog verspenen (en pot ze dan iets dieper op), en dan gaan ze naar een onverwarmde slaapkamer in het raamkozijn.

Maar een goede plaats voor 85 tomatenzaailingen heb ik dus echt niet.

Ik heb een jaar of 3 geleden nog wel een keer een foto gemaakt van het blad van een tomatenzaailing die het koud had:

Een zaailing kan dan geen voeding opnemen (door de kou) en de zaailing krijgt aan de bovenkant geelgroen blad, en de nerven en de onderkant van het blad worden juist paarsachtig.

En ik vond nog een foto, van 5 jaar geleden op 28 maart:

Ook onder een tentje. En voor alle duidelijkheid: zo’n tent neemt licht weg, dus het is relatief donker in zo’n vliesdoektent. Maar tegelijkertijd is het koud. En dat zorgt ervoor dat de zaailingen niet lang en dun worden. Maar hoe warmer het wordt, des te vaker zal het vliesdoek eraf moeten (zoals op deze foto). Zodat de zaailingen voldoende licht en lucht krijgen.

Ik word in ieder geval een beetje gerustgesteld als ik naar deze foto kijk; toen ging het blijkbaar goed, dus ik heb hoop dat het dit jaar ook weer goed komt met de zaailingen. Dat neemt niet weg dat ik wel onrustig ben, met het idee van de tomatenzaailingen in de koude kas. Oftewel; doe dit thuis niet. En als het wel moet, omdat je net als ik geen goede plaats in huis hebt voor de tomatenzaailingen; wees dan alert, maak een tentje of zorg op een andere manier voor wat extra warmte. En hoop op mooi weer.

Tot slot nog even wat meldingen:

Ik heb de tomatendatabase klaar! Hoera!! Wat een saai werk was dat. En veel werk ook, en vaak en lang wachten op het uploaden van een paar honderd groot formaat foto’s. Maar ze is klaar! Ze is nu nog verdeeld over 2 pagina’s (daar heb ik ooit voor gekozen omdat het zoveel is voor 1 pagina), op de nieuwe website worden ze samengevoegd in één database met zoekfunctie. Alle tomaten die ik zelf heb heb geteeld vind je in die database: Tomatendatabase. En daar kunnen nu dus ook eigen ervaringen met een bepaald ras in reactie worden geplaatst. De mensen die al wat reacties hebben geplaatst: hartelijk dank!

En dan nu? Ik ben begonnen met het aanpassen van de paprikadatabase (poeh, op dezelfde manier, gelukkig zijn dat er wel wat minder).

En ik heb de pagina met informatie over de teelt van uien nagekeken, aangepast en nieuwere en grotere foto’s geplaatst: Uien 

En tot slot wil ik nog iets over de Zaaiagenda melden. Ik heb daar een paar weken niets over geschreven; met zo’n opvallend grote gele banner bovenaan de pagina hoef ik er geen bijna reclame voor te maken 🙂 . Voor wie geen idee heeft waar ik het over heb; ik heb samen met Laura een Zaaiagenda voor de moestuin gemaakt. Je kunt hier meer lezen over de totstandkoming van de agenda. En de agenda is dus via de banner bovenaan deze pagina op de website van Laura te bestellen (en op haar website vind je ook een inkijkexemplaar).

Ik ben zelf met de agenda aan het werk, en ben ook begonnen met het controleren van elk icoon in elk schema van elke soort op elke pagina. En ik heb een paar foutjes gevonden. Dat was ook wel te verwachten; het is bijna onmogelijk om in zoveel zaaischema’s met zoveel iconen geen enkel foutje te maken.

Ik heb bedacht dat het misschien handig is om de foutjes die ik vind op deze pagina te vermelden: Zaaiagenda. Je ziet op die pagina (onder het verhaal over de agenda) een lijstje met de foutjes die ik heb gevonden. Wie het handig vindt kan de foutjes dus in de eigen zaaiagenda verbeteren.

Ik maak dus ondertussen zelf ook aantekeningen in de agenda. Wel met potlood, want ook ik vind het nog steeds erg zonde om er met pen in te schrijven 🙂 .