Een diepe zucht

“Ik krijg de luxaflex niet meer open”, zegt Ruud. “Je paprika’s en pepers worden te groot”. Ik weet het. Ik heb de kracht van de groeilamp wellicht iets onderschat. Of er niet heel goed over nagedacht. Een paar weken geleden heb ik de zaailingen al onder de lamp vandaan gehaald en in de vensterbank op een koelere kamer gezet. Maar als zaailingen al 6 of 7 blaadjes hebben nemen die natuurlijk makkelijker en sneller voedingsstoffen op en groeien steeds harder, ook zonder lamp.

“Misschien moet je overwegen om je paprika’s, pepers en aubergines voortaan later te zaaien”, zegt Ruud. Hij heeft weer gelijk, al geef ik dat natuurlijk niet gelijk toe. “Ja, maar er waren een paar rassen waarvan de zaden al wat ouder waren en die niet allemaal meer kiemden. Die heb ik later nog een keer gezaaid, en de zaailingen van die 2e ronde zijn nu nog klein en zijn blij met dat ze nog genoeg tijd en warmte en een lamp krijgen”.

“Welke zaailingen zijn dat dan?”, vraagt Ruud, terwijl hij boven de 3 bakken met grote zaailingen speurt naar afwijkende exemplaren. “Nou, deze”, antwoord ik:

Ruud schiet in de lach. “En nou heb je dus ruim 40 potjes met zaailingen die al zo groot zijn dat ze nog net niet het raam uitklimmen, enkel en alleen zodat je deze 3 niet te laat hebt kunnen zaaien?” Ik houd wijselijk mijn mond.

Maar ik geef toe dat de zaailingen in huis houden ondoenbaar is, ik ben bang dat er een keer een top knakt als we de luxaflex open of dicht willen doen. En het is nog lang geen mei. De zaailingen zullen naar de tuin moeten worden verhuisd. Op 24 maart. Het is uit tuinperspectief afgrijselijk; nog zeker 3 weken lang elke dag met argusogen naar weersvoorspellingen op korte én lange termijn kijken. En als het dan nog gaat vriezen zullen we moeten kiezen voor noodgrepen als een tentje in de kas bouwen, emmers en gieters water rond de planten zetten, deuren en ramen dichtdoen, etc.. Ik heb me direct voorgenomen om volgend jaar zeker 3 weken later paprika’s, pepers en aubergines te zaaien. Of….. nou ja, misschien eerst eens 2 weken later proberen, ik zit nogal vastgeroest in een jaarlijkse planning die geen rekening houdt met een groeilamp. Maar de zaailingen zijn nu echt te groot (voor eind maart).

Zelfs de verhuizing viel niet mee, alle zwabberende zaailingen in tassen de trap af en de auto in brengen, en op de volkstuin alles vervolgens door windkrachtje 4 heen de kas in brengen. En de zon scheen er zo hard, en de dag erop weer. Ze stonden hier ook in een zonnig raamkozijn maar toch twijfelde ik. En dus keek ik vanmorgen, toen we anderhalve dag later op de tuin aan kwamen, bijna angstig en voorzichtig om het hoekje in de kas. Nee, zorgeloos tuinieren bestaat niet; soms is het ook afzien, je altijd maar zorgen maken of iets wel kiemt, of leeft, of belaagd wordt, of je te vroeg bent, of misschien wel te laat, of het nog gaat vriezen, of heel warm wordt, vrezen voor hagelbuien en storm, hopen dat zaailingen niet worden opgevreten, planten worden belaagd door duiven, zaaisels worden opgevreten door muizen, etc., etc.

Mijn hart maakte een sprongetje, alles zag er nog prima uit. Sterker nog, na de reis en het plaatsen in de kas, het vervolgens opbinden (ik gebruikte er per zaailing een satéprikker en een vuilniszakkenbindertje voor) en dan ook nog koud water uit de ton geven, zagen de zaailingen er zeker niet beter uit dan toen ze nog thuis stonden. Maar vrijdagochtend was ik blij:

Het gaat vooralsnog prima met de zaailingen; geen bladverbranding, mooi rechtop, geen slakken. Zucht. En nu de dagen maar tellen tot eind april. Dan is het in de kas redelijk veilig, die 3 laatste weken tot IJsheiligen is de grond in de kas al zo opgewarmd dat het in de kas (dichtbij de grond) alleen nog maar vriest als het -5 graden of kouder wordt. Dat is nu nog zeker niet het geval.

Het gaat nu best goed met ze, ze zien er eigenlijk prima uit. Dan kan ik me er nu de komende 4 weken zorgen om maken. Terwijl we ondertussen heel veel hebben gezaaid. En de aardappelen hebben gepoot. En zijn begonnen met het opruimen van de kassen. En volgende week lenteui buiten gaan zaaien, en worteltjes, en radijs, en pluksla. En we van alles voor gaan zaaien. En ook al kunnen gaan verspenen. Maar ook de kassen (die steeds voller komen te staan met zaaisels en zaailingen) nog steeds op moeten ruimen en voorbereiden voor de tomaten, komkommers, pepers, etc.

Kortom: de drukste tijd in de tuin komt eraan, ik kan er niks aan doen, ik vind het heerlijk (op de zorgen voor al die zaaisels, zaailingen en planten na dan).

Vandaag (vrijdag gezaaid, van Oost-Indische kers (Tropaeolum) en ananaskers tot Matthiola en landkers (Barbarea). Morgen verspenen: