E.S.D.B.

Eigen Schuld Dikke Bult.

Ruud zei gisteren; ‘Eten we nu alweer bonen?’. Ja, natuurlijk, want Ruud wilde bonen, veel bonen. Eind mei liet ik deze foto zien:

Want Ruud heeft vorig jaar door misoogst zijn jaarlijkse gemiddelde aan boneninname niet gehaald. En dus wilde Ruud dit jaar een heel vak vol bonen, 24 dubbele stokken. Om het tekort van vorig jaar in te halen. Voor alle duidelijkheid; ik lust ze ook hoor, vind ze zelfs heerlijk. Maar niet zoals Ruud, Ruud kan elke dag bonen eten (nou ja, bijna elke dag dus).

Al die stokken en al die gezaaide bonen resulteert in dit:

Ze staat bijna als een monster middenin de tuin, 2.40 meter hoog en vierkant vol. En gisteren oogstten we er emmers nummer 6 en 7 van. En nog lang niet klaar…….

En dat is nog niet alles, want Ruud wilde dus veel bonen. Daarom hadden we ook nog 2 rijtjes lage sperzieboontjes gezaaid, daar hebben we ook nog volop van geoogst. En niet te vergeten monster nummer 2 in de tuin:

16 dubbele stokken pronkbonen van het ras Riley, de planten zo mogelijk nog groter dan de Pastoral-stoksperziebonen. Maar deze pronkbonen gaven veel bloempjes maar weinig of geen bonen (iedereen nog hartelijk dank voor alle reacties op het vorige blog!). Maar dat is nu voorbij, nu de temperatuur is gedaald en het een paar keer goed heeft geregend:

Alle bloemen (die nu wel vruchtzetten) zitten bovenin de planten. Helaas ben ik maar 1.70 meter groot, en Ruud haalt ook de 2 meter in de verste verte niet. Hoe gaan we in vredesnaam deze bonen, die op zo’n 2.50 meter hoog hangen, oogsten? Een trapje in de verhoogde bak zetten, het is bijna vragen om slapstickachtige tuinongelukken. We gaan onze tuinbuurman-die-meer-dan-2-meter-lang-is maar inschakelen, denk ik.

In ieder geval eten we bonen, gewoon gekookt, in een salade met spekjes, sajoer boontjes. Ik google op recepten, ze gaan in een tortilla, in een curry, dit weekend eens het recept van Pugliaanse boontjes proberen (in een tomatensaus met knoflook, ui en oregano).

En we gebruiken natuurlijk geen tomaten uit een potje, want we oogsten zelf nog volop.

De trossen worden ondertussen wat kleiner en dunnen wat uit. Maar nog steeds gaan er 2 emmers per week mee naar huis. Dat is dus bonen en tomaten. Maar wat te denken van de krootjes, worteltjes, koolrabi, komkommers, courgettes, etc.. We krijgen last van ‘oogststress’ 🙂 . Vriezer 1 zit vol, vriezer 2 al voor de helft. En op 7 potten na zijn alle inmaakpotten gebruikt.

Als ik een emmertje krootjes heb geoogst roept Ruud al: “Ik kan het niet meer kwijt, de vriezer zit vol, geef maar weg!”. En hij zucht heel diep als hij vervolgens al 2 emmers tomaten en een emmer bonen ziet staan om mee naar huis te nemen. Met ernaast in nog een tasje met 3 courgettes, 2 komkommers en een grote bos basilicum.

Ik durf het bijna niet tegen Ruud te zeggen maar ik kan ook nog blauwe bessen plukken, en bramen. En aalbessen:

Aalbessen?!? Ja, en zonder afdekken. Ik heb geen idee welk het ras het is, het zijn Gamma-bouwmarkt-aalbessen-zonder-naam. En waar de merels met netten moeten worden tegengehouden als de aalbessen van de rassen Jonkheer van Tets en Witte Parel rijpen in juni/juli, zo is er niemand meer geïnteresseerd in deze late witte aalbessen. Ze staan ook nog half in de schaduw (en daardoor zijn ze  misschien ook nog wel 1 of 2 weekjes later dan wanneer ze in de volle zon zouden staan). Ze rijpen nu volop maar voor de merels is de tijd voorbij, ze zoeken niet meer naar aalbessen want die zijn er in juni en juli, en niet meer in bijna augustus. En dus staan de planten zonder net, en er wordt geen aalbes van opgevreten. Alles heeft z’n tijd, en dat heeft in dit geval voor ons zo z’n voordelen.

Ik heb al besloten wat ik ermee ga doen; blauwe bessen-aalbessengelei met limoen inmaken, dat klinkt toch lekker, lijkt mij.

Tot slot nog 1 opmerking en 2 foto’s.

Eerst de opmerking; ik heb op de website van Pokon ook een stukje geschreven, met wat regels over en voorbeelden van inmaken: Het inmaken van je oogst  

En dan nog 2 foto’s, van een bloem en van een groente, altijd leuk:

Dit is de paprika Blue Jay. Ik dacht dat ik haar kwijt was, en zou ook niet weten waar ik nieuwe zaden had kunnen kopen. Maar dit voorjaar vond ik onderin een doosje  met oude zaden, onder een flapje, ineens nog een zakje met misschien wel 4 of 5 jaar oude zelf geoogste zaden. En ze kiemden nog! En dus heb ik dit jaar wel 3 paarse paprika’s (misschien wel 4 maar die laatste bloeit nu pas dus dat weet ik nog niet zeker). De donkerpaarse Royal Purple Mavras en de lilapaarse Lilac kon je in het vorige blog al zien. deze Blue Jay zou ik meer violetblauw noemen maar het verschil tussen de Blue Jay en de Lilac is klein en zie je vooral als je de paprika’s naast elkaar ziet.

En dan tot slot nog een foto van een voor mij ook nieuwe zonnebloem, de Helianthus annuus Orange Sun Doubles:

Vrolijk hè!!