Drukte na de storm

Eerst was er een stilte voor de storm en konden we weinig tuinieren, door kou, regen en donkere dagen. Toen was er de storm, sterker nog; het waren er wel 3 (en tussen die stormen was het ook allesbehalve windstil). In de stormachtigste storm waaide in de achtertuin een 8 meter lange schutting om. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt, en het zorgde ervoor dat ik de dag erop met angst en beven naar de moestuin fietste. Ik had in de nacht al een poos wakker gelegen, met het stellige vermoeden dat er een fruitboom omver zou liggen of er in ieder geval takken zouden zijn afgebroken. En die kunststof gereedschapskast… die zou vast omver gewaaid zijn, of erger nog, door een kas zijn geklapt. En natuurlijk zou er schade aan de kassen zijn, dit was de ergste storm in jaren, ik zag de kapotte ruiten al voor me. Maar niets van dat alles, de terrasstoelen lagen halverwege de tuin en de gereedschapskist was een meter vooruit gewaaid maar de kassen waren nog helemaal heel; geen ruitje kapot. Wat een opluchting!! Maar wat verdrietig voor iedereen die minder geluk hadden dan wij. Ik heb veel foto’s voorbij zien komen van kassen en tuinen met flinke stormschade, en ook foto´s van onder water staande tuinen door een hoge waterstand. Wat kan het toch ‘spoken’ tegenwoordig, iedereen met schade of andere ellende in de tuin heel veel sterkte met het herstel!!!

Voor al die mensen, maar ook voor mezelf, en voor de mensen zonder schade, eindelijk eens een positief blog. Want na de storm wordt het tijd voor drukte, al is het maar voor het inhalen van verloren tijd. Maar ook omdat we er zin in hebben, omdat de dagen nu duidelijk langer en lichter (en daardoor ook leuker) worden. Het is een onweerstaanbare kruising tussen jeukende groene vingers en borrelende lentekriebels. Afgelopen woensdag troffen we de eerste lenteprikkels. Het was een prachtige dag, met zon, 10 graden en weinig wind. Tuindag!

Door zo’n lente-uitbarsting na alle storm en overvloedige regen heb ik nog wel eens een de neiging om door te schieten. “Ga je eerst nog boodschappen doen?”, vraagt Ruud, terwijl hij me met een volle tas ziet lopen. “Uhh, Nee, ik ga zaaien”, antwoord ik. Ruud attendeert me op de weersverwachting; de nachttemperatuur loopt dit weekend terug tot iets onder het vriespunt. Maar we krijgen de komende dagen prachtig weer (wordt door de KNMI ook beloofd). “Nou, ik ga geen courgettes, mais en komkommers zaaien hoor, alleen maar soorten die best wat kou kunnen verdragen. En het wordt mooi weer, de zon warmt de kas al flink op, de grond wordt daardoor warmer en koelt in de nacht minder hard af. En ik moet de zaailingen beschermen tegen de muizen dus er komt ook nog eens een glasplaatje op de onderbak over de zaailingen en dat beschermt ook tegen de kou. Trouwens, over een week is het maart. Eigenlijk ben ik al best laat”. Ik ben erin getraind om Ruud te overtuigen en kan zo het hele riedeltje voordelen afratelen :-).

De inhoud van de tas:

Wat ik in de kas heb (voor)gezaaid en waar ik dit weekend verder mee ga? Vooral koolsoorten, rucola en sla. Misschien wat bietjes, een paar rijtjes spinazie. En natuurlijk doperwten, kapucijners en tuinbonen, daar was ik nog niet aan toegekomen. Dus echt alleen maar soorten die ook heus wel wat kou kunnen verdragen. Ik zoek nog even verder in de zadenbox. Mosterdblad kan er ook nog bij, en uien natuurlijk. Waterkers is een gokje maar de zaden verlopen deze maand, dan moeten ze toch op. En ik kom in een tuintas nog een restje wasabi-rucola tegen. Oh, en voor de laatste keer nog wat veldsla, en prei. Een rijtje pluksla natuurlijk.

En ik ga wat bloemen voorzaaien die wel van wat kou houden, zoals Consolida ajacis en Cleome. Nou, dan kan ik net zo goed gelijk peterselie en snijselderij voorzaaien. Oh ja, snijbiet natuurlijk. En een rijtje raapsteeltjes en een rijtje radijs. En ik wil heel veel goudsbloemen, voor het mooi maar ook om er weer goudsbloemolie van te maken. Uhh, ik kijk nog eens in de box en vis er een zakje ‘Vroege groene spitse’ savooikool uit. Ook maar mee. En 2 soorten landkers (de gewone maar natuurlijk ook de extra leuke met bont blad). Oei, de palmkoolzaden zijn verlopen – onder het mom ‘weggooien is zonde’ zaai ik ze gewoon, wie weet, en hoe dan ook een ervaring rijker. Had ik al rode bietjes in de tas? Want ik heb ook nog gele. Voor alle zekerheid doe ik die er ook bij.

Wat een rijk gevoel, zo’n tas vol met zaden, nog voor ze zijn gezaaid. Buiten is het nog koud, met een stevige wind, Ruud loopt met een dikke jas en hoge kraag op te ruimen, onkruid weg te halen en stenen op te stapelen. Ik sta in een trui met opgestroopte mouwen in de kas want het is er met de deur dicht en de zon op de kas ruim 20 graden. Ik meng potgrond met zand, ik zaai, ik dek de zaaisels af met vermiculiet of zand of grond. Ik geef voorzichtig water, ik zoek plekjes voor de bakken met zaaisels en dek ze af met perspex- of glasplaatjes. Ik snijd me per ongeluk aan een glasplaatje maar ik kan me er niet druk om maken. We eten een boterham in de kas en gaan er af en toe even zitten om wat te drinken. De combinatie van lentekriebels en mijn min of meer groene vingers zorgen voor wellicht iets teveel euforie; kun je tipsy worden van de mix van zon, kaswarmte en zaaien? Hoe dan ook, de bloeiende krokussen zien er in de zon altijd mooier uit dan op een grijze dag, en ik zie een ekster nestmateriaal verzamelen. Ik was blijer geweest met een hommel, ik geef het eerlijk toe, maar toch was ik ook niet ontevreden met een flinke wespenkoningin in de kas (al heb ik haar wel voorzichtig naar buiten gebonjourd, het is echt beter om buiten een plekje voor een volk te zoeken). Het was heerlijk, na al die weken van kou, regen en wind!!

Ondertussen staan er 3 van deze onderbakken (die helaas niet meer te koop of te vinden zijn) gevuld met tray’s met zaaisels.

Van dat heerlijke weer krijgen we dit weekend nog meer. En dan zonder de wind zodat het ook buiten lekker wordt om te tuinieren. Wat een heerlijk vooruitzicht! Ook in huis wordt gezaaid, en kiemen er zaden, en groeien de peperzaailingen langzaam maar gestaag:

Tot slot van dit blog nog een mededeling: ik krijg bij reacties op blogs of pagina’s soms de vraag of er foto’s kunnen worden geplaatst. Ik vraag mensen dan meestal om me de foto te mailen zodat ik die alsnog bij de reactie kan plaatsen. Maar met het nieuwe programma voor het plaatsen van reacties kunnen mensen nu zelf een foto toevoegen; bij het plaatsen van een reactie zie je rechtsonder in het vak waar je de tekst kunt typen een ‘foto van een bergje’, als je daarop klikt wijst de rest zich vanzelf. Heel fijn want het scheelt mij tijd en het is vooral handig om mee te denken bij bijvoorbeeld een probleem als er gelijk een foto bij staat. Ik hoop dan uiteraard wel op duidelijke foto’s die ook juist worden geplaatst (dus verticaal of horizontaal, afhankelijke van hoe ze zijn gemaakt) want ik kan zelf de foto’s die worden geplaatst niet bewerken.

Iedereen een heel fijn, druk, zonnig en windstil tuinweekend!!