Druk… druk… druk

Ook vandaag weer een tuindagboek. Want veel te doen = veel te vertellen. Maar met meer dan 1 tuindagboek per week maak ik ze wel wat korter, want het kost toch ook altijd best veel tijd (en die is in deze tijd kostbaar :-).

We zeggen wel eens “alles wat je nu niet zaait kun je komende zomer/herfst ook niet oogsten”. Alleen de maïs, komkommers, courgettes, pompoenen en basilicum laten we nog even met rust, die zaaien we pas volgende maand (en natuurlijk ook de wintergroenten als boerenkool, etc., die zaai je ook wat later). Maar verder gaan we deze maand echt ‘los’.

En we treffen het, mooi weer! Ook wel eens in een totaal verregende maart in regenjas en kaplaarzen tuinbonen uit staan te planten. En dus gisteren een heerlijke dag, een vruchtbare dag, zo vruchtbaar dat mijn rug en bovenbenen zwaar en moe waren, en we later thuis op de bank in slaap sukkelden. Ja ja, natuurlijk ook geen 20 meer :-).

Ruud heeft de kapucijners uitgeplant, die hadden we voorgezaaid en waren al zo’n 12 centimeter hoog:

Ze zien er op de foto nog vrolijk uit maar bedenk dat we na de foto een ‘fort’ van gaas rond de zaailingen hebben gemaakt. Want voor sommige vogels (hier vooral duiven) is er niets lekkerders dan jonge, malse, net gekiemde peulvruchten. Ze kunnen ze in 1 avond echt tot op de grond afvreten. Dus planten en direct beschermen, 1 dagje wachten is 1 dagje teveel.

Hetzelfde geldt voor tuinbonen:

Achterin dit vak het hekwerk dat voor de doperwten is (maar die kiemen pas net en kunnen nog niet uitgeplant worden), het bouwseltje vooraan is voor de tuinbonen. Als je heel goed kijkt zie je vooraan onder het blauwe net een tuinbonenzaailing, de rest is bijna verscholen onder het stro (niet echt hoor, dat komt door de foto die schuin is gemaakt, we hebben op afstanden van elkaar rondjes bloot gemaakt in het stro en daar de zaailingen in geplant zodat ze zeker de eerste weken genoeg licht krijgen om te groeien.

Het ziet er misschien niet mooi uit. Maar het is wel echt heel nuttig. Over een paar weken mag het bouwwerkje met net eraf, want dan zijn de tuinbonen blijkbaar niet lekker genoeg meer. En het net hebben we dan nodig voor andere groenten (zoals kool en aardbeien en aalbessen, zijn ook lekkere hapjes voor vogels :-).

Oh ja, ik wilde eigenlijk ook nog wat paarse aardappelen poten, Ruud op zoek in de schuur want ze lagen in de onderste van de kratten met aardappelen. Maar in de schuur is het duidelijk ook lekker warm geweest:

Niet eetbaar meer, en eigenlijk natuurlijk veel te lange scheuten om te gebruiken als pootgoed. Maar de scheuten afbreken is ook geen optie (want dat heeft veel voeding/energie uit de knol gekost, zoveel dat nog een keer uitlopen vaak nog wel lukt maar de aardappel dan wel echt uitgeput is en vatbaarder wordt voor ziekten, minder opbrengst geeft, etc.). Maar met wat zoeken in deze kluwen van aardappeltjes en scheuten vond ik nog 15 mooie paarse aardappeltjes met minder lange scheuten die ik nog kan poten. Maar dan dus wel mogen en geen dag later. De andere pootaardappelen liggen trouwens boven (koel en licht) mooi te spruiten en kunnen eind volgende week gepoot worden (alle 3 vroege/middelvroege rassen).

En dan tot slot nog een foto van een taart (of eigenlijk meer cake) die ik gisteravond bakte, ‘Ondersteboven Rabarbertaart’. Gisteravond laat nog een klein stukje geproefd, en meer dan goed/lekker bevonden. En dat met de allerlaatste rabarberstukjes uit de vriezer!

Het recept is niet moeilijk en zal ik vandaag nog even op de pagina van de rabarber zetten. Ik ga de taart zeker ook maken wanneer we weer verse rabarber kunnen oogsten, maar dat duurt helaas nog wel een paar weekjes.