Druiven, of toch niet

Ik beloofde 2 blogs geleden het recept te plaatsen van ingelegde groene tomaatjes in azijn en suiker. Ik vond het recept in het oude (ik meen jaren zeventig) boekje ‘In pot en fles’ dat ik van onze tuinbuurman mocht lenen. Ik heb het recept een beetje naar deze tijd vertaald, mede omdat er soms bijvoorbeeld geen kooktijd bij staat of omdat op de laatste dag de tomaten niet mee worden gekookt.

Het is een heel leuk recept, als is het maar omdat je er een weekje zoet mee bent, ik vind dat soort ultra-slow-cooking-inmaakrecepten altijd heel spannend en leuk.

En hier heb ik vandaag de tomaatjes uiteindelijk ingemaakt, ik ben vorige week dus al begonnen. En je maakt dit recept met onrijpe tomaatjes: heel handig want die heeft iedereen met tomaten in eigen tuin wel aan het einde van het seizoen.

Ik kan het resultaat wel alvast verklappen; het is heel bijzonder, wel behoorlijk zoet maar ook heel lekker. En zoals in het boek wordt aangegeven lijkt het inderdaad bijna wel een beetje op druiven. Maar je proeft ook groene tomaat. En de tomaatjes blijken uiteindelijk door het hele proces bijna te zijn ‘gekonfijt’, niet nat, je moet er echt een beetje op kauwen (zoals op geweekte rozijnen). Heel bijzonder. En misschien wel het lekkerste inmaakrecept dat ik tot nu toe maakte van onrijpe tomaten.

Allereerst; ik gebruikte er Sprite-tomaatjes voor, dat zijn cherrytomaatjes die van zichzelf al vrij droog en vlezig zijn en weinig zaden bevatten. Maar in principe kun je er elke soort kleine tomaat voor gebruiken (cocktailformaat of iets groter of juist kleiner).

Ingrediënten:

• 500 gram kleine onrijpe groene tomaatjes
• 0,7 deciliter azijn
• 430 gram suiker
• 1 theelepel natuurlijke vanille-essence

Het recept:

Dag 1: oogst de tomaatjes, verwijder de kroontjes en was ze. Leg de tomaatjes in een pan en giet er zoveel water op dat ze net onder staan.

Zet de pan op het vuur en breng aan de kook. Kook de tomaatjes 2 minuutjes, zo zacht en voorzichtig mogelijk (ze moeten heel blijven). Zet het vuur uit en zet de pan in een laagje koud water zodat de garing stopt en de tomaatjes afkoelen. Schep de tomaatjes uit het water en houd apart.

Giet het water af en vul de pan nu met de azijn, suiker en vanille-essence, Breng dit op middelhoog vuur al roerend aan de kook, tot de suiker is opgelost. Voeg dan de uitgelekte tomaatjes toe, breng weer aan de kook en kook op heel zacht vuur ongeveer 8 minuten. Laat afkoelen, dek daarna af met een deksel of huishoudfolie en zet koel weg (dat mag in de koelkast maar hoeft niet). Laat 3 dagen staan.

Dag 4: haal met een schuimspaan de tomaten uit de siroop. Zet de pan weer op het vuur en breng de siroop aan de kook. Voeg dan de tomaatjes weer toe, breng weer aan de kook, zet het vuur zacht en kook 1 minuutje mee. Zet het vuur weer uit, laat afkoelen, dek weer af en laat wederom 3 dagen op een koele tot koude plaats rusten.

Dag 7: Schep de tomaatjes weer met een schuimspaan uit de siroop. Dit staat niet in het boek maar ik vond de velletjes van de tomaten op dat moment heel hard, bijna plasticachtig. Maar tegelijkertijd zitten die velletje bijna losjes aan de tomaatjes. Breng de siroop weer aan de kook en laat ongeveer 10 minuten inkoken, tot de suiker zo geconcentreerd is dat de siroop gaat schuimen. In die tijd heb ik ik de tomaatjes ontveld, die velletjes zijn heel stevig en kunnen gemakkelijk van de tomaatjes worden getrokken. Zet het vuur dan lager, voeg de ondertussen ontvelde tomaatjes weer toe. Maak ondertussen 2 potjes van 250 cc schoon, met kokend water en soda, spoel na met kokend water en laat dat hete water in de potten en deksels staan tot je de potjes kunt gaan vullen.

Als de tomaatjes 2 minuten in de kokende siroop zijn verwarmd kun je de potjes en deksels met kokend water leeg gieten en vul je ze met de tomaatjes, giet de siroop erop, sluit af en zet ondersteboven om af koelen en vacuüm te trekken.

In het boek wordt aanbevolen om ze in een dessert te serveren, met een scheutje brandewijn. Wij zijn nu eenmaal liefhebbers van hartig en dachten direct aan een kaasplankje :-). Maar ik kan me voorstellen dat het ook lekker is bij koud vlees of kip, en wie weet, misschien ook wel bij couscous of in een salade.

We hebben het vandaag pas voor het eerst (in)gemaakt en er wat van geproefd dus ik moet nog even experimenteren met toepassingen. Maar ik weet al wel dat het voor herhaling vatbaar is!

Tot slot: Petra wees me er gelukkig op tijd op om nog wel even te vermelden dat onrijpe groene tomaten kleine hoeveelheden van het giftige solanine en tomatine bevatten, die beide niet worden afgebroken na verhitting (wel worden verminderd, begreep ik). Misschien dat daarom dit recept over 7 dagen ‘wordt verdeeld’, dus meerdere keren koken en koelen, hoewel men 50 jaar geleden toch ook nog niet zoveel over dit onderwerp wist (denk ik). Ik heb niet genoeg verstand van deze gifstoffen en verwijs graag naar deze artikelen: Voedingscentrum en MergenMetz. Wij hebben zelf geen problemen ondervonden met het eten van chutney, jam en deze inmaak van groene tomaatjes maar uiteindelijk is dat uiteraard een eigen verantwoordelijkheid.