De website en nog steeds lente

Ik heb het best druk met mijn website. Het kost elke dag wel 2 of 3 uurtjes om vragen te beantwoorden, een foto toe te voegen, een stukje te schrijven, een recept te plaatsen, pagina´s aan te passen, etc.. Maar ik heb er tegelijkertijd enorm veel plezier van.

Want ik vind het schrijven leuk, en ik ben heel erg blij dat mensen het ook willen lezen. Ik zou niet schrijven als mensen het niet zouden lezen dus alleen daarvoor al heel veel dank!!

En zonder mijn website zou ik minder weten van tuinieren. Want er wordt er wel eens een vraag gesteld waar ik het antwoord wel op denk te weten, maar wat ik toch even moet checken. Of ik moet voor een pagina zelf informatie opzoeken. Of ik krijg reacties van mensen die me aan het denken zetten, of ik krijg een tip, of een recept, of iemand wijst me op een fout in een zin. Ik leer dus van mijn eigen website, hoe leuk is dat!

Een voorbeeld: eerder deze winter besloot ik dit jaar geen aardperen te zetten, en geen gember, en ook de zoete aardappel ging ik dit jaar overslaan. Dankzij de reacties van mensen staat er nu een bakje met uitlopende gember in vermiculiet. En er staan en liggen 4 zoete aardappelen (één in het donker, één in het licht, één in vermiculiet en de laatste op een hyacintenglaasje met water. En ik heb gisteren aardperen gekocht 🙂

Eigenlijk is de tijd van de aardperen voorbij. Dus ik moest nog goed zoeken, niet bij de AH, niet in de toko, uiteindelijk vond ik ze bij de groenteman. Het waren duidelijk de laatste van het seizoen, klein en met scheurtjes. Maar ik heb ze! En het zijn ronde, dat vind ik heel fijn (want die schillen wat makkelijker dan die met allerlei uitstulpingen). De smaak is ongeveer hetzelfde (maar ik geef toe dat ik ze nog nooit naast elkaar heb geproefd).

7 aardperen voor in 1 grote speciekuip. Ruud wil ze echt niet in de tuin (want in de vette klei blijven er altijd wel wat kleine stukjes achter die weer nieuwe planten vormen). “Zo vind je tot in de eeuwigheid van die zooi in de tuin”, zegt Ruud. Ruud is geen fan van aardperen, dat is duidelijk.

Prima, ze komen dus in een speciekuip, dat vind ik zelf eigenlijk ook wel zo fijn. Het is alleen jammer dat ze worden verbannen. Omdat ze groot worden en ook best wat schaduw kunnen verdragen (ze krijgen vanaf ongeveer 14 uur in de middag zon tot die achter de bomen verdwijnt) vond Ruud achter de kas een mooi plekje. Nou ja, mooi…….:

Het is de rand achter de kas en langs de tuin, hierachter ligt alleen nog maar een sloot. Er moet nog opgeruimd worden. En in de kas hebben aan deze kant de komkommerplanten gestaan. En dat zorgt altijd wel voor wat extra aanslag en vieze ruiten.

Maar 2 uurtjes later is zijn de ruiten ‘schoon’, verre van streeploos hoor. En heb ik wat onkruidresten weggehaald en netjes aangeveegd. Daarna heb ik een speciekuip (met ontwateringsgaten onderin) neergezet en gevuld met een mengsel van compost, potgrond en vermiculiet, de aardperen gepoot en water gegeven. Ik ben benieuwd of ze het nog gaan doen. Maar waarom eigenlijk niet, ook al is het wat aan de late kant.

Nog een reactie die ik kreeg, van Marjarie: waarom ik de palmkool die ik in mijn vorige blog liet zien  niet liet staan om in de bloei te laten komen? Ja, dat is erg leuk! Dat heb ik vorig jaar met een broccoliplant gedaan, en dat leverde dit soort foto’s op, met een vrolijk zoemende hommel:

Dus toen ik dat las vond ik het gelijk een goed plan. En in mijn hoofd ontstonden er al ideeën voor leuke combinaties met andere planten. Kijk, dit was die palmkool op donderdag:

En dit is precies dezelfde palmkool op vrijdag:

In één avond/ochtend verwoest. En er is maar één vogel die dit kan; in één nacht de helft van de bladeren tot op de nerf opvreten, bovenop de plant gaan zitten schuiven zodat de bladeren in de kop van de plant breken. En tot slot doodleuk gaan zitten poepen. De houtduif is ‘back’!! Ruud noemt het ‘slagschepen’, omdat ze zo onhandig zijn. En omdat ze zich zo vol kunnen vreten dat ze lastig op kunnen stijgen om weg te vliegen. Ik ben benieuwd hoe de plant (of dat wat er van over is) er vandaag uitziet. Ik heb het vermoeden dat bloeien niet meer gaat lukken. En dat is jammer want ik verheugde me er eigenlijk al op.

Wat ik verder nog te melden heb over de website:

Augus heeft de bovenbalk (de foto van groene pluksla uit 2012) vervangen door een banner voor de zaaiagenda, die leidt naar de webshop van Laura. Op de nieuwe website zal er ook een banner komen maar die wordt dan onder de menubalk en in een ander formaat geplaatst. Maar dat duurt nog even, dit was volgens Augus voor nu de beste oplossing.

En in het kader van de nieuwe website ben ik druk bezig met de database van tomaten, die wil ik eigenlijk klaar hebben voor Augus aan de nieuwe website gaat beginnen. En ik ga best snel tergend langzaam. Het is veel werk, vooral het uploaden van grotere foto’s, en het aanpassen van de vaste waardes zodat er later op vroegheid, kleur en/of tomaatsoort kan worden gezocht. Voor wie even wil kijken: Database van tomaten (ik ben gebleven bij de D, de laatste die ik gisteravond heb aangepast is Couilles de Taureau). En iedereen kan daar vanaf nu in reactie per ras zijn of haar ervaring per ras achterlaten).

En dan nog even een antwoord op de reactie van Milly die vraagt of er een permanente link naar mijn instagrampagina kan worden geplaatst: op de nieuwe website gaan er bovenaan de pagina 2 icoontjes komen die direct naar mijn instagrampagina en  facebookpagina leiden. Voor deze oude website waren er 2 icoontjes maar die linkten niet meer dus die heb ik weggehaald. Bij deze even de links, ik zal ze tot de nieuwe website online komt wat vaker melden:

• Facebook
• Instagram

En dan nu snel naar de tuin! Want er is nog zoveel te doen. Ik moet wat nieuwe tuinbonen zaaien (want een paar zaden zijn niet gekiemd – verrot in net iets te natte grond). En ik ga andijvie zaaien, en sjalotten planten, de kiwibes verplanten, nog een verhoogde bak in orde maken voor dit tuinjaar, nog wat meer ruiten in de kas schoonmaken, Ruud helpen waar nodig met de vervanging van de compostbak, en zo kan ik nog wel 10 dingen opnoemen.

Nog even een foto van de doperwtenzaailingen:

Met dit mooie, lenteachtige weer verwacht ik dat we volgende week de zaailingen al uit zouden kunnen planten. Maar dan scroll ik in dit blog eerst weer even terug naar boven, naar de foto van palmkool na het bezoek van de duiven. En ik bedenk dat ik tegen die tijd wel moet zorgen voor een goede bescherming.

Tot slot nog een foto van de pluksla zoals ik die gisteren op instagram postte:

Ze zijn nog maar heel klein, je kunt zelfs nog een zaadje zien dat aan een blaadje vastzit. Maar ze groeien nu zo snel dat we over een week of 2 tot 3 zomaar al voorzichtig wat sla uit de kas kunnen oogsten en eten!