De gevolgen….

We hebben de aardappelen gerooid. We moesten eerst water geven, want de spitvork wilde simpelweg de grond niet in. Door de droogte is de grond k(l)eihard, ik merkte dat al toen ik ergens in de afgelopen week een stok bij een Dahlia in de grond wilde duwen – dat kostte veel kracht en uiteindelijk brak de stok.

Het gevolg van de droogte is dat de aardappelen wat kleiner zijn gebleven. En ze zitten ook dicht bij de pootaardappel, direct onder het grondoppervlak. Wij hebben niet aangeaard, doen dat al jaren niet meer, maar nu zou dat wel nut hebben gehad (als het had gekund want de grond bestaat nu uit 1 dikke, harde laag van grote brokken klei). De aardappelen hebben de kracht niet gehad om door de harde grond te groeien en de diepte in te gaan.

Nog een gevolg van de droogte. De uien zijn kleiner dan in andere jaren.

Ach, we vinden het goed zo, we zullen er geen herfst en winter mee kunnen doen maar we hebben ze al geproefd en de smaak is in ieder geval lekker sterk 🙂 . De uien liggen hier op de kale grond te drogen, er wordt de komende 10 dagen toch geen regen verwacht.

Het gevolg van de oogst van aardappelen en uien heeft er voor gezorgd dat er 2 vakken leeg zijn gekomen. Zodra ik dat in kon schatten heb ik gezaaid maar helemaal naadloos sluit dat niet aan. Op de foto de rode Chinese kool die voor het uitplanten eerst nog wat moet groeien, en beschermd tegen de duiven onder gaas staan:

Het gevolg van veel bonen zaaien (op uitdrukkelijk verzoek van echtgenoot Ruud) is dat de oogst ook vrij groot is. Dit is 1 dubbele stok van het ras Carminat. Ze doet het erg goed (dat komt deels door het ras, maar de bonenplanten hebben van Ruud ook regelmatig en zorgvuldig water gekregen). Voor alle duidelijkheid; we hebben hier 6 dubbele stokken van. En daarnaast nog 8 dubbele stokken Fortex stoksperziebonen en nog 9 dubbele stokken Saint George stokpronkbonen.

En dus oogstten we vanmiddag ruim 3 kilo van de verschillende bonen. En overmorgen kunnen we weer plukken.

“Lekker hoor”, zegt Ruud. Ik vraag aan Ruud hoe hij ze wil eten. “Nou, gewoon, met een gekookt aardappeltje en een stukje vlees. Jus erbij, en wat komkommersalade”, zegt Ruud.

Ik zucht. We hebben ze dinsdag voor het eerst kunnen plukken en dus met een gekookt aardappeltje en een stukje vlees gegeten. Met jus, natuurlijk. En op woensdag heb ik van de boontjes die nog over waren sajoer boontjes met rijst gemaakt. En nu is het vrijdag, en we eten weer bonen. En natuurlijk heb ik ook weer bonen over. “Zullen we er morgen lekker salade van boontjes van maken, met spekjes en een uitje van de tuin?”, vraagt Ruud, terwijl hij voor de tweede keer opschept.

Het klinkt misschien allemaal een beetje overdreven maar ik weet wat er de komende 6 weken minimaal 2 tot 3 keer per week  op tafel staat: bonen. Bij voorkeur gewoon gekookt, met aardappelen, vlees en jus, maar desnoods in salade, sajoer, roti of een stoofschotel.

“Misschien kun je nog wat stamsperziebonen zaaien”, oppert Ruud, die voorziet dat over 6 weken de verse oogst voorbij is en we de diepvriezer aan moeten gaan spreken. “Waar de knofloken hebben gestaan is een mooi plekje voor ze; in een verhoogde bak, in de zon, voor de kas”, zegt Ruud, die voor de derde keer opschept. En dat moet ik toegeven; ik heb wel eer van mijn werk; Ruud kan met gemak in z’n uppie een pond sperziebonen opeten.

Ik troost me met het vooruitzicht dat mijn favoriet ook gaat komen. Het worden vaak en veel bonen, maar dan toch in ieder geval met een tomatensalade erbij.

En wellicht een tomatensoepje vooraf 🙂

En tot slot dan weer een foto van een bloem. In dit geval van jonge Verbena bonariensis-bloemen op hoge ranke steeltjes; ze zijn nog zo klein en licht dat een hommel in volle vaart ze door kan buigen.  

Oh ja, nog 1 tip: zaai dit weekend nog 1 of 2 courgettes. Dat doe ik altijd in de eerste week van juli. Je moet er wat geluk mee hebben maar in een mooie nazomer hebben wij er veel plezier van. Van de courgettes die in mei zijn gezaaid oogsten we nu volop. Maar over een maand of 2 raken die planten uitgeput, soms krijgen ze last van meeldauw, de oogst wordt kleiner. En dan zijn de courgetteplanten die je nu zaait op hun best en kunnen nog de hele maand september en soms zelfs ook nog in oktober verse courgettes van goede kwaliteit produceren. Uiteraard hangt dat allemaal af van het weer in de nazomer en herfst. Maar wij wagen elk jaar de gok en zaaien ze nu nog voor de tweede keer, 7 of 8 van de 10 keer hebben we er in het najaar veel plezier van.