De eerste paprika’s en pepers

De vriezer begint, ondanks het ‘slechte’ tuinjaar, toch beetje bij beetje vol te raken. Gisteren 8 kilo bietjes gekookt, geraspt en ingevroren, en nog maar wat meer courgettes ingevroren(courgettesoep, courgettesoep met gerookte zalm, courgettesoep met Parmezaanse kaas, courgettesoep met brie, frittata van courgettes, tortilla met courgettes, pasta met courgettesaus, etc., etc. – bij gebrek aan sommige andere groenten maken we gewoon hetzelfde maar dan met een andere twist, om een toch wat eenzijdig dieet te voorkomen 🙂 ).

Geen worteltjes, geen knolvenkel, geen aardappelen, maar wel (eindelijk) de eerste pronkbonen gegeten, jong geplukt (en dat is wel een ‘must’) zijn ze misschien wel de allerlekkerste bonen die er bestaan. En we oogsten nog steeds flinke hoeveelheden tomaten en komkommer. En de eerste paprika’s geoogst, en een paar pepertjes.

Op de foto Paprika Morgenrot.

De Latijnse naam voor zowel paprika als peper is Capsicum, en dan wel Capsicum annuum. Wat wel een wat vreemde naam is want annuum betekent natuurlijk eenjarig terwijl pepers en paprika’s niet eenjarig zijn, eigenlijk zijn het heesters. Als je een plekje in huis hebt, en je hebt je peper of paprika in een pot, dan kun je ze dus  proberen vorstvrij  te overwinteren (niet heel makkelijk trouwens, maar zeker het proberen waard). Maar eigenlijk zijn het dus zusjes(of broertjes). Alleen is de paprika doorontwikkeld op de smaak zoet en groot, en de peper op heet en klein. Het verklaart in ieder geval waarom ze zo gemakkelijk met elkaar kunnen kruisen, en waarom een paprika in bepaalde omstandigheden ook wel eens wat pittig kan smaken, en waarom er pepers zijn die amper mildheet zijn.

Paprika Oda, het violetpaars wordt al roodpaars, uiteindelijk rijpen de vruchten naar een rozig rood.

Ik heb altijd veel pepers geteeld, voor het leuk, en ik vind ze nog steeds heel leuk. Maar als ik heel eerlijk ben eten we niet zo heel veel pepers (we eten wel vaak pittig maar ik heb geen 500 pepers nodig om een hele winter pittig te eten, ik heb er aan 50 ook wel genoeg  🙂 . Daarentegen eten we wel veel paprika’s, en dus dit jaar voor het eerst meer paprika’s dan pepers in de kassen.

Misschien de beste foto om te laten zien hoe de paprikaplanten hier groeien, net als bij peperplanten altijd met z’n drieën bij elkaar (dat heb ik ooit eens hier uitgelegd: Pepers per 3

Op dezelfde hoeveelheid grond staan nu niet 1 maar 3 planten = meer opbrengst. Met meer dan 3 pepers of paprika’s gaat het vaak fout, dan is er niet genoeg ruimte meer voor de ontwikkeling van alle wortels, maar met 3 gaat precies goed (hier dan).

En ik houd de onderkant van de planten altijd kaal. Daar verschijnen het hele jaar slappe stengels die makkelijk afbreken, en vaak pas heel laat ook wat bloemen willen maken. Ik houd de planten dus kaal tot aan de eerste vertakking. En dan laat ik ze gaan, laat ze doen wat ze willen, ik bind zo nodig een stuk touw losjes rond de planten en de stok, zodat takken niet onder het gewicht van de paprika’s kunnen breken. Op de bovenste foto op deze pagina zie je de paprika Morgenrot die al voorzichtig over gaat hellen en wel een stuk touw kan gebruiken om even grofweg op te binden. En meer doe ik er niet aan. Soms ga ik in oktober nog planten strippen (blad en bloemen wegknippen om het rijpen van de laatste vruchten te bevorderen), maar zeker nog niet nu.

Peper Chinese Five Color – elke peper rijpt van lilapaars naar wit, en dan geel, en dan oranje en uiteindelijk dan naar rood (en dat zijn er dan inderdaad vijf 🙂 ).

En dan is vreemd genoeg dit de eerste rijpe peper van dit jaar; de Devil’s Tongue. Vreemd omdat het een Capsicum chinense is, en dat zijn over het algemeen pepers die meer warmte en tijd nodig hebben om te groeien, bloeien en rijpen. Vaak zijn annuum-pepers eerder rijp. Ik ben er blij mee! Uch, wel heet hoor, gelijk aan de chinensepepers, even wennen 🙂

En wat dan te doen met deze oogst? Nou, mijn eerste brouwsel is Chilisaus. En dat is wel een succes (vind ik). Ik ga nooit meer chilisaus kopen. Ik beloof mezelf dat ik het voortaan altijd zelf zal maken. Niet dat ik chilisaus uit een fles van de supermarkt of toko vies vind hoor, helemaal niet zelfs. Hoewel ik de grote hoeveelheid pitjes en velletjes die daar in zitten (ook wel een beetje merk-afhankelijk) wel af en toe irritant vind.

Maar zelfgemaakt is vééél lekkerderderder. En makkelijk te maken, half uurtje werk en een half uurtje wachten voor 3 potjes vol. Wij eten niet zo vaak chilisaus, natuurlijk op een loempia maar die eten we niet zo vaak. Maar, vreemd of niet, vinden we het wel lekker om plakjes komkommer in chilisaus te dopen en te eten, als snack.

In het recept gaan rijpe paprika’s, pepertjes (uiteraard), azijn, citroensap, knoflook, gember, zout en suiker. Heel makkelijk te maken, en heel snel. Het recept heb ik hier geplaatst: Chilisaus

En tot slot van dit tuindagboek dan nog 1 foto:

De kaboutermutsenpaprika. Ik vind haar helemaal leuk, alleen al voor de naam 🙂 ! En ook nog samen met de Doe Hill en Lipstick de vroegste paprika van dit jaar. En lekker, klein, dunwandig, knapperig, kruidig en zoet. Helaas, helaas, ze staat achterin de kas, bij de basilicum, en heeft veel te lijden gehad van de wat donkere plaats. En vooral van de slakken die blijkbaar onder de basilicumplanten schuilen, en dus ’s avonds daar onder vandaan komen en direct naar de eerste de beste paprikaplant ‘rennen’ voor een stevig ontbijt van blad en vrucht. En dat is dan deze kaboutermutsenpaprika. Maar ik heb in ieder geval genoeg zaden kunnen oogsten voor mezelf en beloof haar volgend jaar weer te zaaien, in drievoud!