De eerste migratie van 2016

Ik had maar eens bedacht dat ik thuis de lathyrussen, erwten, peulen en kapucijners ging zaaien. Ik zaai deze soorten sowieso graag voor, al kun je ze ook prima direct in de volle grond zaaien. Maar hier vinden we voorzaaien wel zo prettig, want de grond is hier nog kletsnat van alle regen die er in de afgelopen weken is gevallen, de kans dat de zaden rotten in de grond (nou grond, noem het maar modder) is vrij groot.

Bovendien hebben we altijd het idee dat we hier bespied worden. Ik heb wel eens gehoord dat er altijd duiven op de uitkijk zitten, met geavanceerde apparatuur als gsm’s waarschuwen ze elkaar wanneer wij iets buiten ter plaatse zaaien, en vooral wanneer wij naar huis fietsen. Twee uur later is alles opgevreten.

Dus de vraag is; zaai ik in de volle grond, in kou en wind, moet daarvoor eerst het stro weghalen, alles na het zaaien zo afdekken dat het aan alle kanten duifdicht is, een afwatering graven voor het overtollige water en dan maar hopen dat het weer mee zit? Of vul ik thuis bij de kachel een tray met potgrond-mengsel en leg ik in elk vakje een doperwtenzaadje, dek het af met nog wat meer potgrond-mengsel, was mijn handen en schenk een goed glas wijn in? Soms is kiezen niet zo moeilijk :-).

Maar goed, na het zaaien in de volle grond, inclusief alle bijbehorende ontberingen ben je daarna wel klaar (tenzij je opnieuw moet zaaien omdat de zaden zijn verdronken of opgevreten). En is het wachten op kiemen en groeien.

Wij zullen na de kieming de zaailingen naar de tuin moeten brengen en later, als ze nog wat meer gegroeid zijn nog uit moeten planten.

Afijn, zo zagen de zaaisels er afgelopen dinsdag uit:

Achter in de huiskamer, zo licht mogelijk, op de koude grond, want heel veel warmte willen doperwten natuurlijk niet. Maar je kunt zien dat bij zo gecontroleerd zaaien wel bijna elk zaadje kiemt. De zaaitray kocht ik trouwens een paar jaar geleden bij het Vlaams Zaadhuis maar ik begreep dat die ze niet meer verkoopt, geen idee waar ze nu nog te koop zijn, maar ik ben er wel heel erg blij mee, want ze zijn stevig, gaan jaren mee, hebben mooie grote vakjes en de worteltjes kunnen er prima in groeien.

Als je goed kijkt zie je dat de grond vrij droog is. En dat komt omdat we ze dinsdag hebben verhuisd, een paar dagen daarvoor ben ik al gestopt met water geven om de tray’s niet zwaarder te maken dan nodig.

En zo zijn de tray’s dan aangekomen in de kas:

Direct bij aankomt in de kas heb ik ze weer wat water gegeven, je kunt zien dat de zaailingen nog kort en stevig zijn, maar als we ze nog veel langer in de huiskamer hadden laten staan waren ze lang en dun geworden. Dus warm kiemen en daarna de kou in, het is wel bijna een beetje zielig, maar het is echt beter voor ze.

In de kas geen duiven. Maar dan zijn er wel muizen, en ook die eten graag jonge zaailingen en zaden en net gekiemde zaden van zetmeelrijke soorten als erwten, peulen, kapucijners, etc.. Dus moeten we onze jonge aanwinsten nog wel even goed beschermen.

Dus gaan er glas- of perspexplaatjes op de tray’s die in onderbakken staan. Dubbel handig want het beschermt tegen muizen, maar het houdt ook gelijk nog wel wat kou tegen, als de zon schijnt krijgen de zaailingen nog wat extra warmte.

Op deze foto zie je vooraan de zaailingen van kapucijners, erachter zie je wat hogere en slankere zaailingen, dat zijn de Lathyrussen.

De zaailingen mogen op deze relatief beschutte plaats blijven tot ze tegen het glazen dak groeien. Dan moet het glas eraf en mogen de zaailingen nog een weekje afharden en groeien tot ze uitgeplant kunnen worden.

Ook dan moet er nog wel iets gebouwd of gedrapeerd worden, want de duiven zitten nog steeds met gsm klaar en lusten ook deze jonge planten. Als de zaailingen zijn uitgeplant, en een centimeter of 30 hoog zijn vinden duiven ze ineens niet lekker meer (of beter gezegd, dan zijn we een paar weken verder en zijn er lekkerder hapjes te vinden voor ze). En pas dan zijn de planten veilig (en ook dat is maar relatief want zodra er peulen in de planten hangen en groeien, zo rond eind mei/ begin juni, dan komen de duiven terug, en dan met meer, en hongeriger dan ooit :-). Maar dat is voor later zorg.

Op vrijdag gingen we nog even kijken op de tuin, alles goed met de zaailingen, niet aangevreten, niet te nat, niet te droog, niet geschrokken van de kou?

Nee hoor, alles goed:

Dit is dezelfde tray als de foto hiervoor, met links de kapucijners en rechts de Lathyrussen. Tussen dinsdag en vrijdag – ondanks de kou – zijn ze zelfs al wat gegroeid, denk ik. Nog een paar dagen en de zaailingen groeien tegen de glasplaatjes aan en dan moeten de glasplaatjes eraf. Maar dan zijn ze ook groot genoeg, muisjes vinden ze dan ook niet echt lekker meer. Bovendien hebben wij een walhalla voor muizen – al het stro in de tuin levert heel veel graan voor de muizen, en dat mogen ze opeten, want dat scheelt ons weer het wieden van graan-‘opslag’ :-).

Voor nu heb ik niets anders meer te melden dan dat de knofloken goed gaan groeien:

En dat ik, als we thuis zijn, op mijn handen zit. Want de biologische tomatenklok tikt. Ik ga het volhouden, toevallig heb ik geen tijd dit weekend. Maar dinsdag is er tijd, en dan ga ik toch heus tomaten zaaien, en dan heb ik me voor het eerst sinds een jaar of 5 weten te beheersen en het zaaien van tomaten uit weten te stellen tot maart, en dat vind ik al heel knap van mezelf. En maart is maart, 1 maart is dus ook maart, en op 1 maart ga ik tomaten zaaien. Terwijl Ruud dit leest na mijn schrijven zie ik dat hij iets zou willen zeggen maar wijselijk niet aan deze (niet te winnen) discussie begint :-).

Nog even tot slot; ik heb voor de website van Pokon ook weer een blogje geschreven, en daarin laat ik zien hoe het ondertussen met de zaailingen van pepers, paprika’s en aubergines gaat: Blog Pokon