Binnen tuinieren

De hele week nog niet op de tuin geweest, geen tijd, en bovendien veel te nat. Maar morgen en maandag een dagje volkstuin gepland. Vooral om de kassen te gaan spitten, dat kan maar klaar zijn (en dan kan ik er ook in januari in gaan zaaien).

En natuurlijk buiten opruimen. Door alle regen ziet alles er wat mistroostig uit. En dus wil Ruud graag gaan spitten. En dus moet ik de laatste zomergroenten uit de grond halen en mee naar huis nemen (ja, wij hebben allebei zo onze eigen taken :-)).

Vandaag in ieder geval de winterpenen maar schoonmaken en invriezen. Morgen de boerenkool mee naar huis, overmorgen de zomerprei. De winterprei mag blijven staan tot we die gebruiken. de pastinaken ook. En er staat ook nog knolvenkel, die vries ik maar in. En vanmiddag eten we een stamppotje rauwe andijvie. De vriezers blijven dus nog even vol.

Ondertussen begint het alweer te kriebelen. Heel lang zonder zaaien kan ik blijkbaar niet. Ik heb de neiging om tuinkers te gaan zaaien :-). En om met de planning voor 2014 te beginnen, een datum te prikken voor het zaaien van de pepers, zaden te bestellen.

Maar ik vrees dat ik eerst op zal moeten ruimen, door alle drukte in de afgelopen maanden daar geen tijd voor gehad, en overal liggen en staan dus bakjes en zakjes met zaden, die eerst maar opruimen, inventariseren wat ik nodig heb, en vooral wat ik gewoon echt graag wil hebben :-).

Ondertussen heb ik de Yacon nogmaals geproefd, na een paar weken worden de knollen duidelijk zoeter dan ze waren. Erg lekker. De structuur lijkt een beetje op een kruising tussen komkommer en radijs (sappig, knapperiger dan komkommer, niet zo knapperig als radijs, maar wel bijna zo sappig als een komkommer). En zachtzoet, niet mierzoet, maar zoet genoeg voor mij, fris, zonder heel duidelijke smaak (misschien is het zachtzoete van meloen en het frisse van peer wel de beste omschrijving, zonder dat ze echt smaakt naar peer of meloen). Nou ja, lastig te omschrijven dus, maar wel lekker :-).

En gezond, heb ik begrepen, behoort tot het lijstje ‘superfoods’ (omdat ze weinig calorieën bevat en het geen/amper verhoging van de bloedsuiker geeft). En dus verzin ik of ik de knollen op zolder zal laten liggen (ze liggen daar op zich prima, koel en donker), maar ik gebruik ze nu niet zo snel (zo groot en onhandig). Of dat ik ze zal drogen, zodat ik ze bijvoorbeeld als zoetstof kan gaan gebruiken.

In ieder geval durfde ik de broedknolletjes niet te bewaren, ze werden na een week al een beetje zacht. En dus besloot ik om ze maar snel te planten, in de hoop dat van de 9 geplante knolletjes er in ieder geval 2 of 3 zouden overleven. En zie hier het resultaat, slechts 2 knolletjes zijn nog niet uitgelopen, de andere 7 zijn al plantjes aan het worden. Met 2 tot 3 blaadjes. Ze staan op een iets verwarmde slaapkamer (= kraamkamer). Ik voorzie dat ik ze nog wel een keer zal moeten verpotten voor ze in mei naar buiten kunnen :-). Ik zie wel gelijk dat er nog een slakje met de potjes mee naar binnen is geslopen, die moet ik nodig nog even vangen.

En dan nog even tot slot. Vorig jaar kocht ik zaden van de Impatiens nachambarwensis. Maar die kiemden helaas niet. En nu kreeg ik van Stijn uit België een stek van haar, in ruil voor de Impatiens scabrida (die hier dit jaar prima groeide en bloeide maar te weinig zaden gaf voor de zadenlijst). Op de foto rechts zie je de Impatiens scabrida, ze bloeit al sinds begin juli, en nu dus nog steeds (en dat in de volle schaduw, zonder dan ook maar een uurtje zon). Volgend jaar ga ik haar zeker weer zaaien, en dan krijgt ze een plekje met wat meer zon, zodat ze hopelijk meer zaden gaat geven.

En de stek van de Impatiens namchabarwensis? Die heeft de lange reis uit België goed overleefd. Is zelfs al gegroeid, al is ze nog wel wat iel qua steel, heeft een stokje nodig om overeind te blijven. Maar ze leeft en ze groeit, dat is een goed teken. En tot mijn verbazing zag ik gisteren 5 bloemen!

Een geweldige kleur lilablauw (meer blauw dan lila), en zeker voor een Impatiens (die vooral in de witte, gele, roze tinten bloeien) is het een zeer bijzondere bloem, bijna orchideeachtig. Ze is pas 10 jaar geleden ontdekt/gevonden, in Namcha Barwa in Tibet (vandaar de bijna onuitsprekelijke naam).

En ik heb haar nu zomaar, ik ben erg gelukkig. Ik heb een half uurtje van de bloemen staan genieten, en er een foto van gemaakt. En daarna de bloemen resoluut afgeknipt, en de knoppen die ik zag ook. Want nu is het belangrijk voor haar dat ze groeit, en geen energie stopt in bloemen en zaden. Ik ga heel goed voor haar zorgen, ze heeft het beste plekje in huis gekregen. En als ze groot en sterk is mag ze volgend jaar in mei naar buiten, en zolang bloeien als ze wil (en graag dan wat zaden aan mij teruggeven…… voor de goede zorgen :-).