Baby’s!!

En ook gelijk best veel baby’s. Ik heb vorige week donderdag gezaaid, en nu, 1 week later, kiemen de zaden met bosjes (wellicht iets overdreven).

Ik ben woensdag al begonnen met de voorbereidingen; potjes uitzoeken, mee naar huis nemen en schoonmaken. Potjes gevuld. Labels geschreven. Onderbak van zolder gehaald en op het beste plekje in het huis gezet (en hier is dat een slaapkamer, met een raamkozijn op het zuidwesten). Onverwarmd maar de schoorsteen van onze houtkachel loopt door die kamer en dus is het ´s avonds toch iets warmer, en overdag hopen we dat de zon schijnt die het kamertje opwarmt. En de deur dicht houden natuurlijk; om de warmte binnen te houden. En misschien nog wel belangrijker; poes Lotje buiten te houden. Want katten en jonge zaailingen zijn geen goede combinatie.

Ik ben altijd weer blij als de eerste zaden kiemen, het blijft heel bijzonder! En dan volgt nu stap 2. Want in de propagator is het te warm en te donker (ondanks de doorzichtige kap), de combinatie van 27 tot 28 graden en een plaats onder de kap zorgt voor dit:

Uiteindelijk zou de zaailing steeds langer en dunner worden, op zoek naar meer licht. En nu ze is gekiemd moet ze ook gaan groeien; dus uit het vermiculiet en in grond waar voeding in zit, uit de bak en in het licht, uit de 27 graden en naar zo’n 18 graden.

Het leuke van vermiculiet is dat het zo los is dat je een zaailing gewoon (maar natuurlijk wel langzaam en voorzichtig) aan de 2 blaadjes uit het vermiculiet kunt trekken. En dit is dan wat het is:

Wat een kleine, blote, tere zaailing. Nooit aan het worteltje vastpakken, liever ook niet aan het steeltje, alleen aan de blaadjes, die zijn het sterkst.

Ondertussen……. had ik op dezelfde dag ook via de deno-methode gezaaid, in dezelfde bak dus bij dezelfde temperatuur:

In kiemduur is er dus geen verschil tussen zaaien in vermiculiet en zaaien via de deno-methode.

De volgende stap is het overplanten van de blote baby’s naar potjes met grond. Sommige mensen gebruiken graag zaai- en stekgrond, ik meng altijd graag mijn eigen grond; 5 delen potgrond, 1 deel grof brekerzand en een handje vermiculiet. De potjes vul ik met het grondmengsel, en dan maak ik het goed nat, met lauwwarm water (want niets zo erg voor net geboren peperbaby’s dan om bij 27 graden geboren te worden en dan in kletsnatte grond van 6 graden geplant te worden). Nog even voelen of de grond nu een prettige temperatuur heeft, en dan maak ik gelijk 3 wijsvinger-diepe gaten per potje. Want wat dat betreft verandert er niets, ik plant nog steeds 3 zaailingen (en later planten) bij elkaar. Ik heb daar een paar jaar geleden al eens een blog over geschreven: Peperzaailingen per 3 (en dat geldt dus ook voor paprika’s en voor aubergines).

Sorry voor de slechte foto, blijft lastig om met links een zaailing te planten en tegelijkertijd met rechts een fototoestel vast te houden en ook nog op een knopje te drukken, en dan nog kijken of ze goed scherp stelt, ik kan best multitasken maar dit is toch één task teveel 🙂 ). Maar het is denk ik wel duidelijk; je houdt de zaailing vast bij de blaadjes en laat het voorzichtig in het aanwezige plantgaatje zakken. En dan vooral niet aan alle kanten aandrukken, want het dunne enkele worteltje kneust of knakt heel gemakkelijk. Ik laat de zaailing zakken, duw voorzichtig de grond rond de blaadjes iets aan, en geef nog een keer ruim lauw water langs de zaailingen zodat de grond onder het bovenlaagje vanzelf om de worteltjes ‘spoelt’.

En daar staan ze dan:

De eerste 11 potjes met 3 zaailingen zijn klaar, nog een stuk of 30 potjes te gaan. Elke dag kiemen er nu weer zaden, en elke dag kan ik dus weer wat zaailingen in potjes planten.

Voor alle duidelijkheid; bedenk dat dit geen wet is, dit is zoals ik het doe en zeker niet de enige juiste manier, als je aan 5 mensen vraagt hoe en wanneer ze pepers, paprika’s en aubergines zaaien, hebben ze alle 5 een verschillende favoriete manier.

Tot slot nog even 2 opmerkingen:

Ik heb op de website van Pokon ook weer een blog geschreven, dit keer met wat informatie over een verhoogde moestuinbak en welke soorten daar minder of juist zeer geschikt voor zijn: Een minimoestuin in een bak 

En op verzoek heb ik mijn planning terug op de website gezet (en ook nog ingevuld 🙂 ).

En dan dit weekend weer verder in de moestuin, want daar is nog van alles te doen, in een volgend blog hoop ik wat vorderingen daarvan te laten zien.