Allemaal foto’s

Misschien een rommeltje dit keer, maar ik heb gewoon nogal wat verschillende dingen te melden. Dus ik maak er maar een opsomming van:

Punt 1: in reactie op mijn vorige blog zag ik 2 berichtjes waarin werd gevraagd of en hoe slecht het is wanneer een tros tomaten dubbel knakt. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat een tros van de plant scheurde maar dat is slechts 2 of 3 keer in mijn tomatencarrière geweest. Als ik het echt niet meer vertrouw, dan kan ik altijd nog een omgekeerde emmer als krukje gebruiken en de tros daarop laten rusten. Maar in principe – als een tomatenplant gezond en stevig is – is de stam waar de tros tomaten aan hangt dik en sterk genoeg om de tros tomaten te dragen.

Op deze foto van de tomaat Liguria zie je hoe door de zwaarte van de tomaten de steel van de tros dubbel knakt. Ik vertrouw er maar op dat er niets scheurt. En uiteindelijk gaan de tomaten nu rijpen, en bij elke tomaat die wordt geplukt wordt de tros minder zwaar en is er minder kans op scheuren.

Punt 2: ik liet op facebook al een foto zien van de eerste oogst van de tomaten, hier natuurlijk ook een foto, vanuit een andere hoek (en misschien wel een mooiere foto, vind ik zelf):

Veel cherrytomaatjes, maar dat zijn vaak ook de vroegste tomaatjes (uitzonderingen daargelaten). Andere vroege tomaten op de foto: de knalgele Dulcia links bovenin, de vroege donkere vleestomaat Black & red Boar links, de vroege groene vleestomaat-met-moeilijke-naam rechts is het ras Malakhitovaya Shkatulka. En de overheerlijke abrikooskleurige Blush rechts onderin natuurlijk.

Punt 3: ook geoogst; de knofloken:

Waren ze echt helemaal klaar met groeien? Nou, bijna wel. Hadden ze nog even kunnen blijven staan? Ja, dat ook. Maar er was ruimtegebrek. Ik had de knolvenkels wellicht beter een weekje later kunnen zaaien, want die Moesten (met hoofdletter) nu wel uitgeplant worden. Dus, hop, knofloken eruit, grond weer glad harken, knolvenkelzaailingen erin, water geven.  En groei! Zo staan er nog wel meer zaailingen te wachten tot er plaats is in de tuin.

Op deze foto zie je de knofloken hangen, onder het afdak van het houthok. Daar hangen ze lekker droog, uit de zon en toch in de wind.

Over een kleine maand zijn ze droog genoeg, dan knippen we wortels en verdorde bladeren weg en kunnen de bollen knoflook naar de schuur voor bewaring.

Punt 4: ik heb mezelf een cadeautje gegeven, een app waarmee ik heel snel en makkelijk foto-collages kan maken. Ik heb er bijvoorbeeld al één op de pagina van de inmaak geplaatst:

Fotocollage van de aardbeien-aalbessengelei die ik maakte. Ik ga er vast vaker gebruik van maken, want ik vind het een soort vrolijke foto-samenvattingen.

Punt 5: Voor wie het wat interesseert; wij hadden gisteren een heerlijke avond met vrienden, gezellig de hele avond buiten zitten tafelen. Terwijl het langzaam donker werd kregen we plotseling op 2 meter afstand bezoek:

De zaadjes lagen er nog voor de tortelduifjes die tegenwoordig samen met een jong zo ongeveer in onze tuin wonen. En als er tortelduiven in onze tuin mogen wonen, waarom zou een muisje dat dan niet mogen? Trouwens, ‘Zij die een houthok hebben krijgen er gratis muizen bij’. Later zagen we nog één, die kwam vanaf de andere kant aangerend en kruiste de vluchtroute van de eerste muis. Ze zijn allebei welkom, maar we hoeven er niet nog heel veel meer. We hopen dan ook dat dit de enige 2 muizen zijn en blijven (en dat het dus 2 vrouwtjes of 2 mannetjes zijn 🙂 ).

Maar waar wij graag gedogen hebben we nog een huisgenoot die er helemaal niet van gediend is:

Hoezo, hevig geïrriteerd?

Punt 6: ik ga me langzaam terugtrekken voor de zadenlijst. Ik ben al begonnen met de eerste beschrijvingen en de eerste zaden staan al te fermenteren. Maar nu de grote oogst van o.a. tomaten gaat beginnen krijg ik het te druk voor 2 blogs per week. En dit hoop ik dan allemaal te oogsten:

En voor alle duidelijkheid; ja, wij lusten ook smeerkaas, maar onze katten hebben er in de afgelopen jaren veruit het meeste van op (handig ook om een pilletje in te verstoppen). Uiteindelijk houd je er handige doosjes aan over met een redelijk stevige sluiting.

En tot slot: nog een fotosamenvatting, van het eten gisteravond. Naast goed gezelschap, goed weer en goede wijn is ook goed eten een voorwaarde voor een mooie avond. Ik weet niet of onze oud-tuinbuurvrouw Ans nog wel eens meeleest maar Ans zegt altijd: “Je kunt beter herinneringen sparen dan centen”. En dat is zo.

De recepten van het bijzondere Bloody Mary ijs (met olijfjes en serranoham), de focaccia/pizzaccia en de pavlova met limoenkwark, sinaasappel en blauwe bessen (maar toen was het al laat en dus donker) staan op de website.