Afscheid van de oude tuin

Gisteren hard gewerkt.

Toen we in de ochtend op de tuin kwamen, zag die er nog zo uit als op de foto.

We hadden met mensen die wel wat planten wilden hebben afgesproken. En dus is er die dag heel veel verhuisd, naar andere tuinen. Op de foto lijkt het niet eens zoveel, maar als ik zo even nadenk wat er allemaal uit is gegaan, is het toch echt heel veel (Nepeta kubanica, Salvia uliginosa, Agastache Golden Jubilee, Geranium striatum Splish Splash, Phygelius rectus, Acanthus spinosus, Succisa pratensis, 5 Heuchera’s in evenveel verschillende kleuren, Verbena bonariensis, Rudbeckia occidentalis, Papaver Helen Elisabeth, Iris chrysographes, Erodium manescavii, Lathyrus niger, en zo nog wel een stuk of 20 planten.

En zo zag de tuin er dus een paar uur later uit. Beetje sneu, er is alleen nog onkruid. En een paar laatste planten die ik vooral zelf wil houden, een paar laatste éénjarigen. In het laatste deel van de middag (je kunt dat nog net rechts achterin op de foto zien) is Ruud bezig met het laatste stuk van de beschoeiing. Ik ondertussen met het oogsten van pepers, het opruimen van alle gebruikte spullen, etc.

De komende dagen regen, en zelf hebben we ook geen tijd voor de tuin. Maar aan het einde van de week gaan we weer verder, Ruud het laatste stuk beschoeiing af maken. Ik met schrepel en spa de tuin echt leeg maken, onkruid eruit. En dan hopelijk een foto van een lege tuin waar we mee gaan beginnen om te vullen.

Ondertussen gaat het gewone werk in de rest van de tuin natuurlijk ook verder. Hoewel het allemaal wel een beetje achter loopt, ik moet nodig nog de weeuwenteelt zaailingen oppotten, het zou best eens kunnen dat ik daar te laat mee ben, hetzij zo. Ik heb al 3 weken een zakje veldslazaden in mijn tas, ook nog niet van gekomen om te zaaien. Wellicht komend weekend…. Voorlopig wel de laatste boontjes van het seizoen geoogst, nog 2 laatste komkommers, en al aardig wat pepers.

Geen goede opbrengst van pepers dit jaar (met dank aan het koude voorjaar), ik heb zelfs al 2 planten gerooid die nu nog niet bloeiden (dan kunnen er ook geen rijpe pepers meer komen, te laat). Maar van een klein aantal planten kunnen we in ieder geval toch ruim voldoende plukken. En de paprika’s doen het juist prima.

Afgelopen zaterdag gelei van rode pepertjes gemaakt. Recept van Henja Schneider uit dagblad Trouw van vorig jaar. Vorig jaar had ik er geen tijd voor, of geen zin in, of eigenlijk leek het me gewoon niet zo de moeite waard, niet zo lekker of bijzonder. Ik had het mis, is juist heerlijk! En makkelijk te maken, een blijvertje, eerste potje is al leeg. Je maakt de gelei door zoete witte wijn te koken, met klein gesneden pepers. Dat na een half uurtje zeven en dan weer aan de kook brengen, en dan geleisuiker erdoor. Je krijgt dan een zachtoranje gelei waarin je de witte wijn nog proeft, die ook behoorlijk zoet is, maar ook kruidig heet. Erg lekker (bij een stukje oude kaas of gerookte kipfilet:-)). Het recept heb ik op de pagina van Inmaak zoet overig gezet.

De tomatenplanten gaan ergens in de komende week de kas uit, ze zijn op, leeg, worden ziek en zwak. We hebben er dit jaar echt enorm veel opbrengst van gehad. En nu wordt het tijd om de planten te rooien, dan kunnen de peperplanten wat meer zon en licht krijgen. En kan ik misschien nog een rijtje rucola, wintersla, etc. zaaien (als ik er tijd voor heb, de nieuwe tuin heeft dit jaar prioriteit :-)).

Tot slot nog een foto van een doorgesneden tomaat van het ras Granny Smith. Een tomaat die je eigenlijk niet als tomaat moet zien. Ze is heel hard, zo hard als een appel, ze smaakt ook niet naar tomaat, meer naar Tomatillo. Het is lastig om te zien wanneer de tomaten rijp zijn, want ze verkleurt naar een groenig zachtoranje en blijft hard. En dus was ik met dit exemplaar net iets te laat :-). Ze was al zover met rijpen dat de zaden in de tomaat zijn gekiemd. En die kiempjes hebben het sap dat normaal gesproken in de tomaat zit, zelf opgedronken, om maar te kunnen groeien. Als je goed kijkt zie je, naast het al naar buiten springende zaailingetje bovenin, ook links en rechts nog wat gekiemde zaden/korte steeltjes.

Het beste van deze ’tomaat’ had ik nog niet gemeld; als je ze koel en donker bewaart (hier gaan ze naar zolder, in een doos, los van elkaar gelegd, uiteraard alleen de tomaten die geen plekje of beschadiging hebben), kunnen de vruchten tot wel in februari of maart volgend jaar blijven liggen.

Ze smaken fris, zeer knapperig, niet zoet, maar wel zo’n tomatillo-achtige vage tomatensmaak. Voor door de sla in de wintermaanden :-).