Aan alles komt een eind

Ze zijn weg, de 2 minikasjes. Na 4 weken hevige strijd met Ruud heb ik toegegeven. Ja jullie mogen het gerust weten, ik heb het niet altijd even makkelijk hoor.

Ik schreef in een vorig tuindagboek al over het wegdoen van een klein stukje tuin, maar dat is dan wel het stukje tuin waar de 2 kasjes op staan. Er komt een tijd dat leeftijd, gezondheid, maar ook gewoon andere leuke bezigheden je dwingen om na te denken in hoeverre iets nog nuttig is of een last wordt. Ik vind/vond de kasjes nog nuttig, had er genoeg plannen voor voor volgend jaar. Ruud zag het stukje tuin plus de kasjes als een heleboel werk. Dat is ook zo, we hadden er heel veel mest op moeten brengen want het stukje tuin lag duidelijk lager en heeft flink onder water gestaan dit jaar.

En de kasjes…….. misschien heeft Ruud nooit zo van de kasjes gehouden zoals ik. Hij had geen hekel aan ze, maar er paste zo weinig in (in verhouding tot de 3 grote kasjes). En het was lastig om erin te wieden (ja, nogal wiedes als je gewend bent aan de grote kassen waarin je gewoon wild kunt harken en spitten en bezemen zonder glas te raken).

Maar ik was altijd erg blij met de kasjes, genoot van de geur van basilicum als ik ze open deed. En teelde er altijd in wat ik niet in de grote kassen wilde (om kruisen tegen te gaan, of omdat iets gevoeliger was voor meeldauw, of omdat ik het over had).

Maar in de discussie in de afgelopen 4 weken begreep ik ook wel dat Ruud er klaar mee was. Steeds vaker werden de kasjes, als hij over ze sprak, voorzien van een vrouwelijk of mannelijk geslachtsorgaan. En dat is dan ook wel weer zielig voor de kasjes. En ik voorzie zoiets als ‘ja, jij wilde ze perse houden’, als er volgend jaar veel onkruid in groeit en Ruud erin moet gaan wieden.

Dus de knoop doorgehakt, stukje tuin plus 2 kasjes zijn respectievelijk opgezegd en verkocht.

Dag kasjes (plus stukje tuin)!! Ze krijgen gelukkig een goed nieuw tehuis.

Ik vond het wel jammer, maar eigenlijk is dat nu ook wel weer voorbij, zie ik weer nieuwe mogelijkheden, zijn er nieuwe plannen voor volgend jaar. Dat neemt niet weg dat ik voorzie dat ik volgend jaar nog wel een keer tegen Ruud zeg ‘Ja, jij wilde de kasjes zo nodig weg doen’ als hij beteuterd met 7 potjes met zaailingen in zijn handen staat en de 3 grote kassen al vol staan.

Dus hier hadden we het wel druk mee in de afgelopen week. Nu kunnen we weer verder kijken, en vooral werken. Want we hebben nog ruim 350 vierkante meter tuin over. En dat is best veel, er is nog veel te doen. Gewoon maar vak voor vak leeg maken, opruimen, bij slecht weer de kassen in, bij mooi weer lekker buiten.

Komende week een halve kas leeg maken voor de weeuwenteelt bloemkoolplanten. En een verhoogde bak schoon maken voor de knofloken, want die willen we aan het eind van deze maand poten.

En ondertussen nieuwe plannen maken natuurlijk voor volgend jaar. Deze ga ik onthouden:

Geelgroen-bladige snijbiet Lucullus plus diepdonkerpaars-bladige kroot McGregor’s Favourite, geweldige kleurencombinatie in de tuin. Vruchtwisselingstechnisch gezien klopt het natuurlijk niet, maar als ik heel eerlijk ben let ik daar ook helemaal niet meer zo goed op als dat ik vroeger deed, in de natuurlijk groeit ook van alles dwars door elkaar en vaak ook jarenlang……. mits het maar gezond is en regelmatig wat afgewisseld wordt.

Hetzelfde geldt in de kassen, hoewel we daar wel extra letten op ziekten, alles met meeldauw of mogelijk een vleug phytophthora wordt rigoureus uit de grond getrokken. Maar de paprika’s die al voor het vierde jaar op dezelfde plaats staan doen het gewoon prima. Sterker nog, dit is wel een nieuwe favoriet:

Paprika Lipstick. Ze was al wel een heel leuke paprika, maar we hebben er al zoveel van kunnen oogsten, en dan geeft ze dit nu nog even als toetje. Ik hoop dat het nog wat mooi weer blijft en de paprika’s nog kunnen rijpen.

Ik ga dit jaar waarschijnlijk geen tijd krijgen om nog te ‘strippen’, te druk met de zadenlijst, de tuin, en noem maar op. Maar als iemand er interesse in heeft; met strippen bedoel ik het zoveel mogelijk verwijderen van nieuwe scheuten en bloemen en bladeren bij peper- en paprikaplanten, met als doel het stimuleren van het rijpen van de nog aanwezige vruchten. Ik heb er eens een tuindagboek over geschreven, daar kun je er meer informatie plus foto’s over vinden: Het strippen van peperplanten

Dan nog even over de wedstrijd, die is bijna ‘klaar’, ik ga die eind deze week op de website van pokon plaatsen, maar dat meld ik uiteraard hier dan nog even plus de link, etc..

Tot slot nog even over het plaatsen van reacties. Ik begreep dat iemand weer een mailadres van iemand anders heeft gezien bij het plaatsen van een reactie. Dat is erg jammer, ik kan er zelf niets mee want als ik zelf kijk zie ik niets, is het weg en is er niets bijzonders. Ik heb uitgeschakeld dat je een naam en mailadres achter moet laten om een reactie te plaatsen. Het balkje staat er wel maar je hoeft het dus niet meer in te vullen, gewoon de tekst typen en even je naam (is wel handig), maar het mailadres weglaten. Ik hoop dat er dan geen problemen meer zijn met de zichtbaarheid van mailadressen voor andere mensen!

Zo, en nu stop ik ermee, want dit is onze taak voor vandaag:

3 volle emmers Gieser Wildeman peren geoogst. En die gaan vandaag geschild worden, en worden gekookt in rode wijn met suiker, kaneel, sinaasappel en gember, en worden vervolgens ingemaakt in steriele potten. Veel werk, maar zo lekker….. en bedenk eens hoe vanmiddag hier het hele huis geurt 🙂