De omslag

Donderdag gingen we nog met een trui aan naar de tuin en hadden we het zo koud dat zelfs de jas aanbleef tijdens het werken in de tuin, want er stond, zoals we dat altijd noemen, ‘een koude rotwind’. Omdat er in alle opzichten beter weer werd voorspeld bedacht ik dat het zelfs handig zou zijn om in de kassen nog een rondje te maken met dieven en opbinden. Normaal gesproken ben ik daar wel 2 uurtjes zoet mee maar nu had ik aan een half uurtje genoeg want alle planten zijn nog zo klein.

Uiteindelijk heb ik toch nog besloten om wat tomaten te stekken (van de dieven die ik van de planten kon nemen die wel gezond waren). Maar verder bestond het werk in de tuin afgelopen week vooral uit ‘water naar zee dragen’.

Elke dag haalden we een aantal gieters water uit de verschillende tonnen, want ergens moet ook een afvoer onder de grond verstopt zitten, dat kan bijna niet anders (hoewel we ook bij tuinburen flinke plassen en planten die in de modder stonden zagen hoor). Op zaterdag was er zoveel regen gevallen dat we als volleerd leden van de curling bezemploeg letterlijk honderden liters water samen langs paden de sloot in hebben gebezemd :-).

Ondertussen hielden de weersvoorspellingen ons positief; er kwam toch echt beter weer aan. En toen werd het vrijdag. We werden ’s ochtends eens niet wakker van het getik van de regen op het raam, en we zagen ook nog eens een blauwe lucht toen we opstonden. Voorzichtig deden we de achterdeur open: jawel, weinig wind en al duidelijk 5 graden warmer dan de dag ervoor. Eindelijk!

En hoe grappig, of in ieder geval opvallend: tijdens het slechte weer ging alle aandacht en zorgen naar alles wat niet goed gaat. Ik zag het weerbericht met wederom slecht nieuws, ik hoorde de regen, zag de in de modder zwemmende tomatenplanten, maakte me zorgen om de aardappelen die onregelmatig bovenkwamen. Ik werd verdrietig van de slap hangende komkommer en de wegkwijnende dahliazaailingen. Maar nu het weer omslaat zie ik ineens andere dingen: dat de rozen in knop komen, dat de snijbiet het licht heeft gezien en gaat groeien (foto bovenaan de pagina), dat het eigenlijk wel prima gaat met de knofloken, en dat de doperwten gaan bloeien. Ik dacht afgelopen week nog in problemen en oplossingen maar nu denk ik ineens aan het mooie van tuinieren en aan mogelijkheden. Ik heb gelijk al weer wat gezaaid; soorten waarvan de zaden al enige weken in mijn zaaitasje zitten (maar geen zin, tijd, puf en inspiratie om te zaaien), zoals eenjarige bloemen, broccoli, etc.

Ik let nu wat minder op deze:

Ze zal zelf moeten voelen of ze het nog redt, ik heb er nu niet veel invloed meer op (ik heb de ongeveer 10 tot 15 zielige zaailingen zoals deze nog wel wat zeewiermeel en gesnipperde smeerwortel gegeven). Het wordt tijd dat ik mijn aandacht nu richt op de gezonde tomaten:

Een stuk leuker; een diefje weghalen, zien hoe vrolijk ze bloeit, tikken, en aan de stok aanbinden.

En als ik een goede hoek in de tuin uitzoek kan ik zomaar deze vrolijke zonnige foto maken:

Let niet op de sneue aardappelplanten onderin, en het nog half lege vak rechts (dat ga ik volgende week snel vullen met onder andere gekiemde zaailingen van McGregor-bietjes, knolvenkel, tomatillo, etc., maar gisteren stonden er nog plassen in). De pronkbonen en sperziebonen zijn al wel uitgeplant maar ook de plek waar de spekbonen en snijbonen moeten komen stond gisteren nog onder water (dus die heb ik nog niet gezaaid).

Dan nog even: het is lang geleden dat ik iets over de zaaiagenda schreef. Laura en ik hebben getwijfeld maar toch besloten om, nu de derde druk bijna uitverkocht is, zelfs nog voor een vierde druk te gaan. Om die reden staan de laatste agenda’s van de derde druk met € 2,50 euro korting in de webwinkel van Laura. Het enige verschil tussen de derde en de vierde druk is trouwens een spelfout die in de vierde druk is verbeterd (het woorden kouseband is vervangen door kousenband). Kijk voor meer informatie over de agenda op deze pagina: Zaaiagenda.

En zelf heb ik de agenda dus ook weer opengeslagen, want wat kan ik nu nog zaaien? Voor de plekken waar paprikaplanten dood gaan. Voor de plekken waar koolplanten zijn opgevreten door duiven, en knolselderij juist door de slakken zijn verorberd. En voor de plekjes waar eenjarige bloemen langzaam zijn weggekwijnd door regen, wind en kou. Ik ga nog pompoenen zaaien om de plaats van 2 door slakken opgevreten exemplaren in te nemen. En eindelijk ook de sojabonen, en nieuwe koolrabi (want de zaailingen van de eerste zaai zijn voor 2/3e opgevreten), en palmkool (want die was ik geheel vergeten). Vanavond ga ik alvast voorbereidingen treffen voor een lang tuinweekend: labels en watervaste stift klaarleggen, en de zaden die ik wil zaaien. En de boormachine want Ruud moet nog even 3 gaatjes in een zinken gieter boren zodat ik er een vetplantje in kan zetten. En de laatste cannaknollen kunnen mee naar de tuin, net zoals bindertjes voor de tomaten. Ik ga alvast water in de koelkast zetten want fris koud water wordt nu belangrijk (2 dagen geleden dronken we nog warme thee uit dezelfde thermosfles). Het heeft dit jaar heel erg lang geduurd maar het wordt eindelijk lente. Ik wens iedereen een heerlijk warm, zonnig en groeizaam weekend!

Tot slot nog 1 foto, van de doornloze klimroos Zéphirine Drouhin die gaat bloeien