Zoemen

In mei komt hier alles samen, en dit jaar lijkt dat nog wat erger te zijn dan in andere jaren. Doordat het zo lang zo koud is geweest hebben we links en rechts wat dingen uitgesteld (zoals het uitplanten van eenjarige bloemen, kruiden en groenten die ietwat gevoelig zijn voor kou). Die kou was ook de reden dat ter plaatse gezaaide zaden minder snel kiemden en pootaardappelen pas 2 weken geleden boven de grond kwamen. En tot slot groeiden de zaailingen die we al hadden uitgeplant minder snel.

Maar nu schiet alles de grond uit! De uitgeplante snijbietzaailingen die wekenlang lang slechts 2 kiemblaadjes en 1 echt blaadje hadden hebben zich in één week tijd in omvang verdriedubbeld. Ineens zijn de worteltjes gekiemd, en de lenteui. De meeste aardappelen staan boven de grond (niet allemaal want er woont een bijzonder actieve mol onder onze tuin). De doperwten groeien hard en zijn zo groot dat het net eraf kan (zodra er peultjes komen moeten we die wel weer gaan beschermen tegen vogels).

Ik loop deze dagen schijnbaar als een kip zonder kop rond. Ik heb daar 2 jaar geleden rond deze tijd al eens een blog over geschreven (en over het overduidelijke verschil tussen mij en Ruud als het om tuinieren gaat): Even.

En zo gaat het elk jaar. Dus ook nu weer. Als ik bij de kas sta en zie dat ik wat koolzaailingen moet verspenen duurt het nog enkele uren voor ik dat ook daadwerkelijk heb gedaan (als ik het die dag al haal). In de tussentijd heb ik een overhangende klimroos opgebonden, een paar kurkdroge potjes met bloemenzaailingen water gegeven, ben ik mijn knipschaar weer eens kwijt, moet ik de gieter uit de andere kas pakken, kom ik nog een dahlia tegen die nodig moet worden uitgeplant, zie ik een compleet bos van jonge windeplantjes waarvan ik er gelijk even zoveel mogelijk uit steek, raap ik nog wat rondslingerende potjes op van planten die zijn uitgeplant, snijd ik 3 nieuwe asperges voor het avondeten, moet ik een koolplantje beschermen tegen vogelvraat, trek ik onderweg nog even wat heermoesstengels uit de grond……. en zo kan ik letterlijk nog uren doorgaan.

In Gardener’s World hadden ze aan het einde van elke aflevering altijd nog een lijstje: ‘Jobs to do for this weekend’. Ik kan er een 1000-dingen-lijst van maken :-). Niet dat ik klaag hoor, verre van dat. We tuinieren 365 dagen per jaar maar deze dagen zijn me misschien wel het allerliefst. Omdat we het zo druk hebben en constant bezig zijn. En wij niet alleen, we zien tuinburen op het tuincomplex ook heen en weer lopen met kruiwagens, bakken vol met zaailingen en gieters. En zij zien ons heen en weer drentelen met schepjes, potjes, tray’s, gieters, etc. We begrijpen elkaar want we doen allemaal hetzelfde :-).

Als we al even tijd hebben om te rusten doen we zelfs dat niet. Terwijl ik mijn boterham eet of wat water drink loop ik even naar de appelboom die zo mooi bloeit, of naar een vak om even te kijken of ik daar dan nog een rijtje pastinaken kwijt kan. En anders kletsen we met de andere tuinders; wat wij en zij hebben gezaaid, wat ze uitplanten, of ze ook zo’n last hebben van mollen, of bij hen wel alle aardappelen bovenkomen, hoe de tomatenzaailingen er daar bij staan. We kijken samen even in elkaars tuin, zien nieuwe soorten of rassen, doen inspiratie op over hoe je iets kunt opbinden of naast elkaar kunt telen of planten kunt beschermen tegen vogelvraat. En natuurlijk wisselen we zaailingen, stekjes en planten uit. Ik krijg van de één bleekselderijplantjes en van de ander een Brugmansia-stek, ik geef weg wat ik zelf over heb. De crux van zaaien is dat je er nooit voor 100% op kan vertrouwen; als ik 3 komkommerplanten wil zetten zaai ik er dus voor alle zekerheid 5. Met het overschot aan zaailingen is altijd wel iemand blij te maken, en dat geldt voor zowat elke moestuinder, met een intensieve ruilhandel als resultaat :-).

Ondertussen stort Ruud zich op het wieden, dat is ook hard nodig. Maar terwijl ik nog nieuwe sla zaai, wat laatste mais, 2 pompoenen, meer knolvenkel, en de donkerbladige McGregor-bietjes, moet ik hem ondertussen met argusogen in de gaten houden. “Pas op Ruud, daar staan ook 4 pas uitgeplante rucolazaailingen hè!”, roep ik naar hem. “En ga alsjeblieft niet op de jonge zaailingen van goudsbloemen staan. Ja, die met die gelige blaadjes, aan de linkerkant, ja”.

“Oh, en laat maar een stuk of vier Oost-Indische kerszaailingen staan die daar spontaan gekiemd zijn. Nee, niet die met de groene blaadjes, alleen die met de blauwgroene blaadjes”. Het interesseert Ruud niks, hij luistert geduldig naar mijn aanwijzingen en waarschuwingen en vraagt aan het einde van de middag enigszins cynisch of ik zijn ‘werk’ nog wil controleren. “Dat heeft geen nut, als je er iets hebt uitgetrokken wat niet de bedoeling was kan ik het nu toch niet meer redden”, zeg ik, terwijl ik natuurlijk wel even kijk. “Kijk, dit is gewoon onkruid”, zeg ik tegen hem terwijl ik een plantje uit de grond trek. “Dat weet ik maar ik dacht, ik gok het er niet op”, zegt Ruud.

En zo wiedt Ruud en loop ik tachtig keer heen en weer door de tuin. Ik zaai nog wat pluksla, en eindelijk ook weer eens een keer wortelpeterselie. Ik plant nog wat uit, geef water en haal de eerste diefjes uit de nog heel jonge tomatenplanten. Ik zucht en trap de grond die de mol onder een paprikaplant omhoog heeft gewerkt maar weer eens plat, ik pluk wat onkruid rond de bietjes weg, plant de courgetteplanten uit, geef de zaailingen in de kas water en knip wat dode stengels van een Salvia terug.

De tuin zoemt: van onze drukke bezigheden, van het groeien, de koolmeesjes hebben baby’s, de sapstroom van de druivelaar komt eindelijk op gang, de gierzwaluwen gillen in de lucht, eindelijk komen er meer hommels en bijen naar de tuin (vlinders zien we helaas nog heel weinig). En de tuin zoemt ook van verwachting; bij alles wat ik zaai of uitplant zie ik ze komende zomer al voor me; rode Salvia, oranjerode goudsbloemen, paarse paprika’s, gevlamde tomaten, reuzen-Sorghum, mini-paprikaatjes, roze snijbiet, gele bietjes. En niet alleen onze tuin zoemt, hetzelfde geldt voor een groot deel van het tuincomplex, ik hoor iemand water geven, hoor een zaag, zie de tuinbuurman met een bak zaailingen lopen, hoor een andere buurman gras maaien, en een buurvrouw staat haar tomatenplanten te tellen (en natuurlijk heeft ze er, net als ik, veel te veel :-)). Meer voorjaar dan dit wordt het niet!

Tot slot van dit blog nog even 2 mededelingen:

• Ik heb nog een pagina geschreven over de teelt van kailaan
• En ik ik heb de teeltpagina van broccoli opgedeeld in een pagina over broccoli en een pagina over broccolini (= aspergebroccoli = spruitbroccoli)

Tot slot nog één foto, van de aardbeien die nu volop bloeien.