Salvia in de herfst

Het mooie weer in de nazomer zal vast hebben geholpen, al hebben we toch ook al wel wat speldenprikjes gehad (zoals de 2 graden van afgelopen nacht). Er bloeien nog heel veel planten in de tuin. Zelfs nog een enkele Dahlia. En wat Canna’s. De Ageratum, en natuurlijk nog wat goudsbloemen en Oost-Indische kers. Maar vooral Salvia’s. Het zijn dan ook niet voor niets mijn lievelingsbloemen in de tuin.

Ze staan bekend om hun lange bloei (niet allemaal natuurlijk, er zitten tussen de meer dan 1000 (!) soorten ook kortbloeiende varianten). En ze bloeien dus vaak ook laat, in de herfst. Maar ik hou er ook van omdat ze zo lekker kruidig geuren (en elke Salvia geurt weer anders, ik kan er nooit langs lopen zonder even aan te raken en te ruiken). En ze zijn favoriet omdat er heel veel hommels en bijen op af komen, zelfs in november zoemt er af en toe nog een laatste hommel rond de bloemen. En de meeste Salvia’s zijn eetbaar, zowel in blad als bloem (al zijn de bladeren niet perse ook allemaal even lekker).

En, oh ja, ik vind ze eigenlijk ook gewoon heel erg mooi.

Ik heb het nog even heel druk, met de laatste loodjes van de zadenlijst; ik houd die nog een week of twee open, zet er nog wat allerlaatste soorten in terug, en dan haal ik het winkeltje weer van de website. Maar mede om die reden heb ik dit keer niet zo veel tijd voor een blog (ook omdat we hevig aan het opruimen zijn op de tuin, ik de eergisteren 40 geoogste preien nog moet snijden en invriezen, alle soorten nog steeds in de databases moeten worden gezet, ik onderhand ook zelf eens zaden moet en wil gaan bestellen en omdat de kuipplanten moeten worden gesnoeid en naar zolder worden gesjouwd). Vandaar in dit blog vooral foto’s. Van Salvia’s. Die nu dus nog bloeien, de foto’s heb ik deze week gemaakt.

Ik liet in mijn vorige blog al Salvia Amistad zien, een prachtige grote donkerpaarse vaste plant die matig winterhard is (maar overwinteren in de koude kas gaat prima). Een zusje van Salvia Amistad is deze donkerblauwe Salvia guaranitica Black and Blue (samen met de roze bloeiende Salvia microphylla Cerro Potosi).

Ook deze Salvia staat in pot, en ze blijft gewoon buiten, tegen het warme huis aan; als het meer dan enkele graden gaat vriezen zetten we haar tijdelijk in de schuur, met wat stro ter bescherming. De Salvia microphylla staat in een verhoogde bak en alle Salvia’s van dat type overleven al enige jaren de winter prima, ook zonder bescherming. Zoals ook deze Salvia greggi Icing Sugar:

Net als Salvia microphylla en Salvia x jamensis zijn dit kleine heesters. De bloei begint in mei en stopt pas als het gaat vriezen. Op de foto bovenaan deze pagina zie je trouwens Salvia No Shame, uit dezelfde groep Salvia’s.

Ook deze Salvia is iets minder winterhard:

Het is Salvia Ember’s Wish, ook een zeer lang en rijk bloeiende Salvia die hier in pot staat en binnenkort de koude kas in gaat.

Meer winterhard is Salvia uliginosa, een vaste plant die ruim 175 centimeter hoog kan worden en bloeit van juli tot december, met bloempjes in de meest babyblauwachtige kleur die ik ken.

Van weer een andere orde is Salvia splendens; de bekendste vorm is de lage rood bloeiende perkplant. Maar ze zijn er ook in grote rassen. Zoals de felrode splendens die ik vorig jaar teelde. Dit jaar kocht ik Salvia splendens Sao de Borja, ruim 2 meter hoog. Ze is pas eind augustus gaan bloeien maar bloeit nu nog steeds volop, met donkerpaarse lipbloemen:

Ze staat in de volkstuin, en de kans dat ze de winter overleeft is vrij klein maar ik heb er gelukkig een paar zaadjes uit weten te peuteren voor volgend jaar.

In een pot in de achtertuin staat Salvia elegans, een laat bloeiende vaste plant. Ze begint pas eind september te bloeien maar die bloei gaat dan ook wel door tot het serieus gaat vriezen. En het leuke daarvan is dat het blad wat naar ananas geurt, en ook nu zijn de bloempjes weer eetbaar. Helaas ook weer niet heel winterhard maar ze kan met wat bescherming van stro zeker tot -5 buiten blijven.

Dan tot slot nog 1 foto. Van Salvia Kiss and Wish die ik eergisteren alvast voor de overwintering in de kas heb gezet. Je ziet op deze foto de ingang van de kas, met rechts de genoemde Salvia, en links een pot met Echeveria. En ik ga toch maar proberen om de peper Mini Rocoto Brown te overwinteren, wie weet….. Erachter zie je nog wat rijtjes, pluksla, snijsla, winteruien, zuring, etc.

En helemaal achterin staan op wat provisorisch gelegde planken 2 stoelen en een tafeltje. Als we op de volkstuin zijn kunnen we in de kas heerlijk schoon en droog (en in het zonnetje lekker warm) even zitten, lunchen, rusten of wat drinken.

Voor het volgende blog hoop ik iets meer tijd te hebben en iets te kunnen schrijven over de plannen voor volgend jaar!