Ontzag

Ik was even met buurvrouw Jetty in haar tuin en kas, om te kijken naar de kouseband en okra, en ze had wat kangkungstekjes (waterspinazie) voor me. Terwijl we daar samen stonden te kletsen zaten Ruud en tuinbuurman Rens een pilsje te drinken op het terras. We hoorden wel gerommel, en toen plotseling een flinke donderslag.

En er vielen druppels. We grapten nog tegen elkaar dat de mannen de telefoons wel de kas in zouden leggen als het zou gaan regenen. En dat het nooit veel voor kon stellen, want de buienalarm-app liet alleen een klein blubje zien, als een licht buitje.

Les 1: vertrouw nooit alleen op een buienapp.

Bij het woord telefoon rende buurvrouw Jetty al de kas uit, richting het terras met haar telefoon, tas, fototoestel en andere persoonlijke bezittingen. Ik bedacht dat het handiger was om heel even te wachten tot die kleine bui voorbij was. Maar de kleine bui veranderde in nog geen minuut in een razende storm. Zonder een enkel voorgevoel kletterden hagelstenen van het formaat knikker tot stuiter op de kas. En waaide het zo hard dat bladeren en takken voorbij vlogen. Ik voel me niet snel onveilig in mijn kas. Maar dit was niet mijn kas, en dit was geen gewone hagelbui.

En dus besloot ik naar de kas te rennen, naar Ruud, Rens en Jetty. De afstand is slechts een meter of 25. Maar dat rennen ging niet zo makkelijk: kruip door sluip door, onder de perenboom, langs de kas, de hoek om langs de bramen. Het pad stond ondertussen al onder water, hagelstenen trommelden op mijn hoofd, en ik had mijn fototoestel in mijn ene hand en een bakje met kangkungstekken in mijn andere hand.

Afijn, om een lang verhaal kort te maken, 1 minuut / 25 meter verder was ik tot op mijn ondergoed drijfnat. En er zaten hagelstenen in mijn haar (nou ja haar, een natte dweil leek er meer op). En er plakten bladeren op mijn t-shirt van de platanen die 50 meter verderop aan de rand van het tuinbouwcomplex staan.

Les 2: zorg dat je een handdoek of iets dergelijks voor noodgevallen op de tuin hebt.

In de grote kas (net zo kwetsbaar als de kas van Jetty maar toch anders omdat je dan met z’n vieren bent) hebben we gekeken naar de storm. Ik geef toe dat ik wel bij de deur stond, voor het geval er een ruit zou breken (Ruud zegt altijd: “die kop je niet terug”). Het duurde hooguit 10 minuten. Maar in die 10 minuten zagen we de volkstuin bijna opgetild worden, zo erg was het. Planten die horizontaal waaiden, pompoenplanten die letterlijk van de grond los kwamen, takken en bladeren die voorbij waaiden, maïs die half uit de grond werden gerukt, en dan die hagelstenen, en het onweer.

En toen was het over, en stil.

Oké. En dan? Dan kijken we nog even op de buien-app (voor alle zekerheid, ook al heeft die ons 10 minuten geleden toch flink bedrogen). En vervolgens drentelen we naar de tuin, bijna bang voor wat die korte maar o-zo hevige bui heeft aangericht. De kassen zijn nog heel, gelukkig! De ingeklapte parasol ligt midden in de tuin, op potplanten en de net gekiemde rammenas.

De grote zware glazen vaas met 3 artisjokbloemen die op de tuintafel stond ligt in 100 stukjes op de grond. Maar de potten staan allemaal nog overeind, de planten die erin staan waren minder gelukkig en zijn bijna allemaal geknakt.

De bloemen zijn van de stokbonen gewaaid, en de jonge boontjes ook. Maar het pompoenenbouwwerk staat nog, en op wat geknakte bladeren na lijken de planten het ook te hebben overleefd.

We drinken nog een glas wijn en gaan dan maar op huis aan. Om iets droogs aan te trekken. En om te zien wat de storm daar zou hebben aangericht. Onderweg naar huis ligt het fietspad bezaaid met takjes/bladeren, en we zien langs de weg flink wat afgerukte takken van meer dan 2 meter lang liggen (gelukkig hebben die, voor zover wij weten, niets of niemand geraakt).

De Brugmansia’s (die juist in knop kwamen) zijn verwoest:

De Dahlia’s liggen om en eenjarige bloemen zijn geknakt. Ik maakte afgelopen week een foto van deze Canna Russian Red in de achtertuin:

Na 10 minuten storm ziet ze er zo uit:

De Dahlia-, Cosmos- en Helichrysumplanten die ervoor stonden liggen allemaal om (op één dappere bloeistengel rechts na).

We hebben alles laten liggen. Morgen gaan we beginnen met opruimen, terug knippen, opbinden en aanharken. Zo klagen we over te weinig regen, zo krijgen we een complete hagelstorm op ons hoofd (en uiteindelijk viel er nog geen 10 millimeter regen).

• Les 3: tegen dit soort weersomstandigheden is amper te vechten, ‘ontzag’ is het enige woord dat in me opkwam tijdens de storm
• Les 4: Geniet van je tuin, het kan heel snel anders zijn
• Les 5: zit niet bij de pakken neer, planten zijn net zo flexibel als mensen, morgen zijn er wellicht al wat planten overeind gekomen. En de rest binden we op, knippen we terug, geven we voeding, en dan gaat het gros zeker weer gewoon groeien.

Morgen maar eens bedenken wat ik nog kan zaaien 🙂

En dan gaan we nu richting temperaturen van 37 graden. Ik heb er niet voor geleerd maar helemaal normaal (voor zuidwest Nederland) lijken me dit soort weersomstandigheden toch niet.