Geen tijd

Ik beloofde een blog over de tomaten van dit jaar maar dat moet nog een weekje wachten, ik verwacht dat er de komende dagen wat meer gaan rijpen, en dat levert dan meer en mooiere foto’s op. En we hebben ook even de tijd nodig om de nieuwe rassen te proeven natuurlijk 🙂

En eigenlijk heb ik ook geen tijd voor het schrijven van dit blog……. veel te druk. Om aan te geven waarom ik hier eigenlijk geen tijd voor heb volgt hieronder een globale opsomming van wat we deze week hebben gedaan en nog moeten doen (want uiteraard gaan we onze ’target’ weer niet halen).

Dus om met de woorden van Monty Don te spreken (waar ik me trouwens uiteraard in de aller, aller verste verte niet mee wil vergelijken), ‘Jobs to do this weekend’:

Water geven natuurlijk, Ruud geeft de tuin water, ik de potten en de kassen. En over die potten kan ik ook nog wel een blog schrijven want het lijkt erop dat ik mijn belofte om te minderen niet heb gehaald. En dat water geven neemt veel tijd in beslag.

Ik probeer tussen de bedrijven door uitgebloeide bloemen of bloeistengels weg te knippen, van Lathyrussen, rozen, Salvia, Cosmos, etc., etc.. Het ziet er niet alleen mooier uit, de planten bloeien vervolgens vaak langer. Op de foto hieronder zie je Cosmos bipinnatus Xsenia. Naast het verwijderen van uitgebloeide bloemen moet ik soms ook een stok zetten omdat de planten door de rijke bloei en de droogte om dreigen te vallen. Hoewel ik een beetje slordig en tegelijkertijd bevallig over een pad heen hangen geen enkel probleem vind:

De aardappelen zijn gerooid! En we hebben een goede oogst van een mooi formaat aardappelen (ik schreef er vorige week al een blog over op de website van Pokon: Aardappelziekte en oogsten). Ondertussen hebben we dat vak opgeruimd en schoongemaakt, omgewoeld, gevoed en aangeharkt. En nu staan er soorten in als roodlof, bietjes, andijvie, sla, wat maïszaailingen waar ik elders geen plek meer voor had, en rucola. We hebben de vruchtwisseling duidelijk volledig losgelaten 🙂

Gisteren hebben we de laatste aardbeien geoogst en de planten eruit gehaald. Ik ben vergeten foto’s te maken maar de planten zagen er zo slecht uit dat we ze hebben gerooid, de kans dat de planten op korte termijn nog sterke en gezonde uitlopers = stekken zouden maken vonden we erg klein. En dus gaan we een nieuw aardbeienbed maken, op een andere manier. De bodembedekking met coniferentakken bleek voor de aardbeien geen succes, slechte groei, lekkere aardbeien maar niet lekkerder dan normaal, rommelig want het hield onkruid ook niet goed tegen).  Afijn, ik heb al weer wat leuks gezien om te proberen, daarover later meer.

Volgende week ga ik nieuwe aardbeienstekken bestellen, ook leuk om weer eens andere rassen te proberen! Het aardbeienvak is dus leeg, en ook opgeruimd, schoongemaakt, gevoed en aangeharkt. En daar ga ik vandaag in zaaien; radijs, winterrammenas, kervel, 2 soorten stengelui (bij gebrek aan echte uien dit jaar), Parijse worteltjes en pluksla . Als het past.

En dan is er nog het oogsten. Vandaag gaan de laatste knofloken mee naar huis. En de weinige uien die de aanval van de preimineervlieg hebben overleven beginnen om te vallen en gaan we oogsten.

Tussendoor heb ik nog wat verspeend (Chinese kool en paksoi):

En ik heb ook nog gezaaid. Ik geef het eerlijk toe, waar ik in het voorjaar mijn planning altijd redelijk op orde heb en uit mijn hoofd ken, kijk nu zelf heel vaak in de zaaiagenda voor de moestuin. Om te kijken wat ik nog kan zaaien voor de plaatsen die leeg komen. Ik zou bijna kunnen dromen van een tuin die tot ver in de winter nog vol staat met groenten 🙂 .

De tray’s staan op de 1000-litervaten. En dat is heel nuttig want muizen weten het niet, duiven kunnen er niet landen en slakken kunnen er niet komen. In de kas is het nu te druk en te warm, buiten is er op deze verhoging veel zon, en ik kan snel en makkelijk water geven. Er is maar één nadeel en dat is dat het een lelijke foto oplevert.

Ik heb een nieuwe Digitalis en wat stokrozen gezaaid, plus wat snelgroeiende late eenjarige bloemen zoals goudsbloemen en juffertjes. En weer nieuwe sla natuurlijk, en nog wat late koolsoorten, knolvenkel, en ook nog wat lage sperzieboontjes. En tuinieren is vooruitzien; dus ook al wat herfst- en winterandijvie. Eigenlijk teveel om op te noemen. En dat betekent ook dat alle plekken die binnenkort leeg komen eigenlijk al weer volgepland staan.

De komende 4 weken beloof ik mezelf even niets meer te zaaien. In plaats daarvan stort ik me op het oogsten. Ruud gaat wieden en ik ga worteltjes oogsten, en courgettes, de eerste tomaten komen eraan, de uien kunnen eruit, en kleine knolvenkeltjes. En het heeft lang geduurd maar we kunnen eindelijk ook komkommers oogsten. En basilicum, en we hebben al een keer sperziebonen gegeten. We kunnen ook 2 rijen rode bietjes oogsten. En snijbiet. Ik vergeet vast nog wat.

De snijbiet die is doorgeschoten halen we eruit (op 2 planten na, ik ga proberen zelf zaden te oogsten). Gelukkig kunnen we van andere snijbietplanten nu gaan oogsten. En ik heb er dus ook nog wat gezaaid.

Het is toch net iets minder erg als snijbiet doorschiet in deze geweldige kleur 🙂

En verder oogsten we nog blauwe bessen en frambozen. Ik heb mezelf voor zondag een ‘vrije dag’ gegeven omdat ik veel zin heb om jam of gelei te maken en het niet langer uitstel. Het komt goed uit, want dan kunnen de rode bieten in de oven, kan ik worteltjes schrappen, snijbietbladeren blancheren, vervolgens alles invriezen. En daarnaast courgettesoep en tomatensalade maken.

Eén tip: mocht je je zelf ook een ‘vrije dag’ hebben beloofd maak dan zelf eens deze Focaccia (al mag het zo blijkbaar niet heten 🙂 ). Brood maken vind ik niet makkelijk, maar dit lukt me elk jaar heel goed. Het is heel lekker (zeker met de eerste tomaatjes van eigen tuin), en bijzonder (er gaan bijvoorbeeld griesmeel, aardappelen en spa rood in). En zo goed gevuld als je zelf wilt, het is dus bijna geen focaccia meer maar een pizza, of iets ertussenin.

Het recept kun je op deze pagina vinden: Focacia/pizaccia

En het recept komt van de leuke en lekkere website van Italiaans koken met Antoinette

Tot slot nog één foto. Omdat ik die zelf zo mooi vind. De meeste doorgeschoten sla halen we uit de grond, zodat er weer wat anders op die plaats kan worden geplant. Maar de combinatie van deze extra donkere sla en het afrikaantje Burning Embers vind ik zo mooi dat ze mag blijven.