Stoelen

Soms komt iets op je pad. Ik wist het van mezelf niet maar ik blijk een stoelenfetisjist te zijn.

Het begon vorig jaar met twee van deze stoelen die ik van een tuinbuurman kreeg:

Ze waren van gietijzer, zwaar, oud en al wat aan het doorroesten. Onhandig, scherp, en vooral niet lekker om op te zitten. Maar ik vond ze prachtig! En ik kreeg een visioen: van Tropaeolum dat er door- en overheen zou groeien. Dat is me tot nu toe trouwens nog niet gelukt. Maar het is leuk om te bedenken wat ik er mee kan, wat er goed bij past.

Ik heb er één zwart gelaten, en ik heb er één met metaalverf blauw geverfd (die had ik nog over van het verven van de hekwerken rond de tuin). Aan de zwarte is nu nog niet zo veel te zien. Maar de blauwe begint al ergens op te lijken:

Achter de leuning van de blauwe stoel groeien en bloeien sugarsnaps met witte bloempjes, en rond de stoel staan blauw bloeiend komkommerkruid,  wit gipskruid, Salvia guaranitica Blue Enigma, paarse kool, roze Cosmos bipinnatus Xsenia en witroze snijbiet Peppermint.

Ik begin er lol in te krijgen. En Ruud zelfs ook. Hij vond eerst dat de 2 stoelen vooral ruimte innamen en onhandig waren maar hij geeft nu toe dat het er best leuk uitziet.

En 2 weken geleden kwam er nog een stoel, stoel nummer drie. Deze stoel is van hout, ze stond samen met nog zo’n zelfde stoel plus een houten tafel vooraan op het tuincomplex. Een afdankertje dus. We namen de stoel mee. En voor alle zekerheid ook de tafel (al had Ruud daar nog zo z’n bedenkingen bij).

Let ook even op de oude gammele tafel erachter die ik een paar jaar geleden al eens scoorde. Het grote voordeel van tuinieren op een volkstuinencomplex blijkt het feit te zijn dat er altijd mensen zijn die dingen weggooien die ik wil hebben 🙂

Maar nu hebben we dus twee tafels. Of eigenlijk drie, want we hebben ook nog een klein tafeltje (met stoelen) om aan te zitten, wanneer we wat eten of drinken of willen zaaien, stekken of verpotten.

“Wat moeten we eigenlijk met drie tafels?”, vraagt Ruud? Ik geef toe dat het wat krap is, er moest wel wat geschoven worden met tafels, potten en stoelen. Maar de beste smoes die ik had was bijvoorbeeld dat we oogst op de tafel kunnen leggen om mee naar huis te nemen. “En je kunt er je tas of sleutels op leggen. En er passen wat potten op die anders op de grond zouden staan en daar ruimte innemen”, somde ik op.

Blijkbaar waren mijn antwoorden goed genoeg want ondertussen staan beide tafels in de tuin. De eerste, grote tafel die bij de houten stoel stond staat nu op het terras. En ik had nog rode verf op zolder. En ik hou van rood, net zoveel als dat ik van blauw houd:

De nieuwe oude afgedankte tafel heeft een tweede leven op ons terras. Het is nog niet helemaal naar mijn zin, er mogen bijvoorbeeld wat mooiere potten op. Maar dat komt vanzelf wel (mezelf kennende).

En dan de houten stoel; die is ook rood geworden. Ruud wilde de stoel eerst schuren en helemaal glad maken maar ik kon hem er (met wat moeite) van overtuigen dat juist alle onregelmatigheden het tot zo’n mooie stoel maakte. En zo ziet ze er nu uit:

Ze heeft een mooi plekje gekregen, voor de kas, tussen de kruisbes en een verhoogde bak met perzikboompje en eenjarige bloemen in. De bleekroze roos in pot staat er de rest van deze zomer en herfst maar is eigenlijk voor de achtertuin (op een plaats waar we een Dahlia hadden gepoot die niet meer leefde – tot ik eergisteren zag dat ze toch nog uitloopt 🙂 ).

Voor de oude gammele tafel (die je op de foto van de ongeverfde stoel zag) had ik ook nog een leuk idee. Misschien paste ze net naast de deur van de kas, daar staat ze niet teveel in de weg, en ook daar is ze handig, om er oogst die mee naar huis mag op te leggen, of een snoeischaar of schrepel of schepje, of een tray of potten met zaailingen die uitgeplant kunnen worden.

Bij het opmeten bleek dat het precies zou passen. “Alsof ze er voor gemaakt is”,  zeg ik tegen Ruud. Ruud zweeg maar haalde vervolgens wel een blikje lavendelblauwe verf tevoorschijn. Het kostte 16 euro, “en dat voor een tafel die bijna op instorten staat”, mompelde hij nog, maar ging vervolgens aan de slag met verf, kwast en roller. En dit is het resultaat:

De rode Papaver rhoeas-bloemen zijn mooi meegenomen en de Salvia microphylla in pot op de tafel lokt heel veel hommels. Helemaal goed! Je ziet door de ruit van de kas de rode stoel voor de kas. En minder goed te zien maar op de tafel staat een bakje aardbeien, en een blauwe schaal (die ruim 5 jaar ergens in een hoek van de tuin heeft gelegen) past er goed bij en ligt vol met vers geoogste doperwtjes en sugar snaps voor het eten die avond.

En zo hebben we dus naast de stoelen en het tafeltje waar we zelf regelmatig aan zitten een bijna compleet meubilair verzameld 🙂 .

Zelfs Ruud vindt het blijkbaar leuk. Want onverwacht komt hij aanlopen met de andere afgedankte stoel die was achtergebleven. “Ach, vond je hem ook zo eenzaam zoals hij daar helemaal alleen was achtergelaten?”, vraag ik. Maar dat gaat Ruud natuurlijk te ver, “Je hebt nog een beetje rode verf over” is zijn antwoord. Wat de reden dan ook is, ook deze vierde stoel is van harte welkom. Al heb ik Ruud  wel gelijk moeten beloven dat het wel het laatste meubelstuk in de tuin wordt.

Tot slot nog even 2 meldingen:

Ik heb de laatste tijd veel foto’s op mijn Instagram– en Facebookpagina geplaatst. En één van de laatste foto’s is die van de stelen van snijbiet die ik in zoetzuur heb ingemaakt, en dat blijkt verrassend lekker. Ik heb beloofd het recept op de website te zetten en dat vind je hier: Zoetzuur van snijbietstelen

En dan tot slot nog even de link naar het blog dat ik op de website van Pokon heb geschreven, het gaat dit keer over mijn oude en tevens hernieuwde liefde: Salvia microphylla. 

En ik kwam er later achter dat ik op diezelfde website 3 jaar geleden ook al eens een blog over deze plant schreef. De link naar dat oude blog vind je onderaan dat blog, of via deze link: Grote liefde.

Ik word oud of ik schrijf teveel (ik hoop op het laatste maar ik gok  het eerste 🙂 ). Want ik kon me helemaal niet herinneren dat ik al eerder over Salvia microphylla schreef. Ik heb het zelf ook even gelezen en pas nu begint me iets te dagen. En ik begrijp nu ook gelijk waarom ik zo veel langer over het schrijven doe dan 3 en meer jaar geleden: de blogs waren toen veel korter maar ook anders van stijl. Niet beter of slechter maar anders. Uiteindelijk ‘klets’ ik nog steeds wat over tuinieren. Maar ik probeer er nu blijkbaar meer informatie in te stoppen, en daarvan wil ik de gegevens natuurlijk ook checken voor ik het plaats, ook dat kost wat meer tijd. Mocht je het leuk vinden om het overduidelijke verschil in schrijven, toen en nu, te zien, dan is het wellicht leuk om de 2 blogs na elkaar te lezen 🙂

En tot slot een foto van zo’n Salvia microphylla (en ik heb die liefde dus in twee blogs uitgelegd, dat moet samen met de foto’s op deze pagina toch genoeg zijn om een paar mensen ‘aan de Salvia microphylla te krijgen’ 🙂 ).