De eerste zaaisels in 2019!

We hadden vrijdag- en zaterdagmiddag gepland om in de kas te gaan zaaien. Om het nieuwe tuinjaar in te luiden. Of eigenlijk gewoon omdat ik het graag wil. We troffen er mooi weer voor (nat dus) en dat maakt het werken in de kas altijd een beetje bijzonder: onze eigen schuilplaats.

Wat was de grond droog! Voor alle duidelijkheid; de grond is hier in de kas in de winter normaal gesproken nooit droog, maar elk jaar juist maandenlang kletsnat. En buiten is de grond inderdaad ook modderig maar in de kas moesten we nota bene eerst een stuk of tien gieters water geven voor we überhaupt de grelinette de grond in konden steken (uitgedroogde klei lijkt wel steen, zo hard).

Zelfs 10 gieters water kun je op de foto niet meer zien aan de grond, maar het omwoelen van de grond ging in ieder geval ietsje  makkelijker. Het was Ruud’s taak, terwijl ik alvast de zaden en labels klaar leg, stenen en andere spullen haal. Na het omwoelen harken we samen de grond wat fijner.

En dit is het uiteindelijke resultaat:

Het ziet er rommelig uit. Maar wacht maar tot het kiemt en groeit! We hebben rijtjes gezaaid van veldsla, rucola, witte dunsel (een soort pluk-/snijsla) en mosterdblad. In de zomer gebruiken we de repen gronddoek vaak op dezelfde manier maar dan met als doel om onkruid tegen te gaan en vocht in de bodem vast te houden. Voor nu bedachten we hetzelfde maar daarnaast: zwarte folie kan warmte van de zon vangen, en dat ook nog onder het folie vasthouden (hopen we). Door die enkele graden meer warmte in de grond hopen we op een snellere kieming, groei en dus ook oogst.

En wat vind ik om de hoek in een andere kas?

Twee zaaitrays vol met zaailingen van soorten die ik in september/oktober zaaide maar daarna volledig uit het oog ben verloren (door alle drukte rond de zadenlijst en zaaiagenda).

“Kom maar hier”, zegt Ruud, “Ik gooi die rommel wel weg”. Hij gebruikt daar trouwens een iets meer Rotterdamse uitdrukking voor die ik hier niet zal herhalen. Maar het is wel duidelijk dat hij alles zo op de composthoop wil gooien.

“Ik kan toch kijken of er nog iets bruikbaars tussen zit”, zeg ik tegen Ruud. Onze tuinbuurman komt ook even om het hoekje kijken en zegt: “Je kan het ook gewoon zo eten”. En daar zit ook nog wat in, alles bij elkaar is het nog wel een ruime maaltijd.

Ik pulk elk vakje uit elke tray leeg en kijk wat er nog bruikbaar is. En dit is het resultaat (de foto van de zaaisels is de rechterkant van de kas, dit is de linkerkant van de kas):

Eerst vier rijtjes spinazie gezaaid. We gaan maandag even naar de kas om weer water te geven en ook om te kijken of de spinazie niet is opgegraven. Er zijn jaren dat spinazie in de kas zaaien heel goed gaat maar er zijn ook jaren dat binnen 24 uur alles vakkundig met heel kleine (muize)pootjes is opgegraven en meegenomen. Afdekken met vliesdoek helpt niet (want dan worden er gewoon gaatjes in geknaagd). Dus het blijft een gok. Maar als het lukt is spinazie uit de kas in het voorjaar de allerlekkerste spinazie die er is.

Erachter zie je wat ik heb kunnen redden uit de trays met zaailingen; wat spitskool, savooikool, mosterdblad, sla, andijvie en iets koolachtigs wat tot op de nerf is opgevreten. Er zit een naaktslakje met dikke buik naast. In de zomer ben ik heel vaak boos op ze en dat kan soms zelfs moorddadige vormen aannemen (afhankelijk van wat en hoeveel ze opvreten). Maar nu vind ik ze nog best leuk, zeker zo’n kleintje, en dus breng ik hem (of haar) buiten naar een stukje onkruid (er is genoeg). Ruud zucht, minder weekhartig dan ik (maar alleen als het om slakken gaat hoor, want terwijl ik hark roept hij tot 3 keer toe “Pas op voor de padjes!”).

Van de sla- en andijvieplantjes heb ik het blad terug geknipt, in de hoop dat dat helpt; beter alle energie naar de maak van nieuwe wortels en blaadjes dan proberen de slappe blaadjes te redden. We doen dit ook wel bij iets te slappe zaailingen in lente en zomer, of het nu ook helpt bij deze oude zaailingen durf ik niet te zeggen.

De koolzaailingen zien er nog het best uit. En sowieso; het zijn cadeautjes waar ik toch al niet op rekende. We zullen zien wat overleeft en wat niet, en wat we er uiteindelijk nog van kunnen oogsten.

Tot slot nog een aantal mededelingen:

Ik heb op de website van Pokon ook een blog geschreven, en wel over de tuinbonen die ik vrijdag ook heb gezaaid: Het kiezen van tuinbonenrassen

Daarnaast heb ik de tekst op de teeltpagina van bloedzuring nagekeken en aangepast en mooiere, grotere, nieuwe foto’s geplaatst: Bloedzuring

En datzelfde heb ik gedaan op de teeltpagina van Rabarber

En ik hoop dus vanaf nu tot het te druk wordt in de tuin, elke week wat pagina’s bij te werken. Mocht iemand een hopeloos verouderde pagina met kleine en slechte foto’s zien, dan hoor ik het graag en noteer ik het!

En tot slot: de eerste oplage van de Zaaiagenda voor de Moestuin is uitverkocht!! Kijk voor het laatste stukje over de zaaiagenda even onderaan op die pagina bij 12 januari.

Ik heb er op die pagina iets over verteld, onder andere ook dat er een tweede druk komt en dat die in de webshop van Laura al kan worden besteld.

Voor de eerste oplage kan ik melden dat we nog steeds goede hoop hebben op 24 januari.

En Laura is uitgenodigd voor een interview door de makers van de website van Discutafel (podcasts over ecologisch tuinieren en permacultuur). Het wordt op donderdag 17 januari uitgezonden, ik zal het voor die tijd in een blog nog even noemen, voor alle mensen die benieuwd zijn naar Laura en haar verhaal over onze zaaiagenda.

Tot slot nog één foto, van 2 zaailingen waar ik door alle drukte helemaal geen erg meer in heb gehad:

Digitalis purpurea Sugar Plum. Ik wist niet eens meer hoe ze eruit zou kunnen zien komende zomer maar na even googelen: ze wordt prachtig! Ik heb even een fotootje van internet geplukt om te laten zien:

De foto heb ik van de website van Thompson & Morgan (ik meen dat ik daar de zaden vorig jaar ook heb gekocht).

Nog een reden om me nu al te verheugen op dit tuinjaar! Ik heb de planten trouwens nog niet uitgeplant, er wordt gesproken over een zeer koude tweede helft van januari dus de zaailingen mogen nog even droog en beschut in de kas blijven.