Half vol

De laatste warme dagen. We genieten daardoor misschien nog wel extra van de tuin. Als het vanaf het weekend kouder wordt en gaat regenen is er nog tijd genoeg om te beseffen dat de zomer voorbij is en de tuin steeds leger wordt.

Nu, met dit mooie weer, is het glas nog half vol, en zien we de tuin nog door een zonnige bril. En kijken we vooral wat er nog wel is. Zoals deze klimmer Mina lobata, die nog volop bloeit tegen de achtergrond van een strakblauwe lucht:

En doordat de grond nog lekker warm is kiemden de zaden voor de herfst-saladebak binnen een week:

Ik had misschien beter eerst water kunnen geven en dan pas een foto kunnen maken, in plaats van andersom, maar dat is achteraf praten. Ik liet in mijn vorige blog zien welke zaden ik breedwerpig in deze bak ging zaaien. Binnen een week kiemen er slazaailingen, rucola, mosterdblad, tuinkers en winterpostelein. Ik hoop dat we  over een week of 6 tot 8 de eerste saladeblaadjes kunnen oogsten.

We wedden natuurlijk niet op één paard. We hadden 2 weken geleden ook al wat soorten in een zaaitray voorgezaaid:

De mosterdbladzaailingen, winterandijvie, rucola en wintersla kunnen volgende week in de kas worden uitgeplant. Nu nog even niet want de kassen staan nog vol; met dit heerlijke weer zijn we vooral buiten, wat er in de kas gedaan moet worden bewaren we voor regenachtige dagen. Maar vanaf dit weekend gaan we tomatenplanten ruimen. En de komkommerplant mag eruit (want zit net als de meloen stijf onder de meeldauw). De pepers en paprika’s mogen nog blijven staan want daar valt nog genoeg uit te oogsten.

Ook de buitencourgettes hebben al meeldauw. We hebben de planten deze week geruimd, ook omdat we nu volop kunnen oogsten van de 3 planten die we begin juli zaaiden:

Dit blad is nog frisgroen, en de planten hebben we opgebonden zoals we dat in de tuin van Villa Augustus hebben gezien. De ‘hoofdstam’ is aangebonden aan een stok van iets meer dan een meter hoog. Je kunt nog net een courgette langs die hoofdstam zien (het ras Lebanese White, nog steeds ons meest favoriete ras).

Dit blad blijft trouwens niet heel lang zo mooi hoor, nu het echt vaker en langer gaat regenen zullen ook deze planten het wat moeilijker krijgen. Maar we hopen er toch in ieder geval nog een week of 2 tot 3, misschien zelfs 4 (afhankelijk van het weer), van te kunnen oogsten.

Waar we ook van genieten zijn de frambozen:

Er is er nog geen framboos mee naar huis genomen dit jaar, alles wat we tot nu toe hebben kunnen oogsten hebben we bij de planten opgegeten. Ze zijn heerlijk!!

Dan nog 3 mededelingen:

Ik heb op de website van Pokon een blog geschreven. Het vorige blog schreef ik daar over het oogsten van zaden van eenjarige bloemen. En omdat dat iets is wat ik zelf heel leuk vind, en heel handig, en heel voordelig, heb ik dit keer iets geschreven over het zelf oogsten van zaden van  groenten. Met mooie fotocollages, vind ik zelf. En aan het einde van dat blog vraag ik of mensen het willen laten weten wanneer ze ook nog iets willen lezen over het oogsten van zaden van vruchtgewassen en/of kruiden. Want soms is het  gokken wat ik denk dat mensen leuk zouden kunnen vinden om te lezen. Ik heb al zoveel geschreven, op deze website en op die van Pokon, dat ik soms flink moet verzinnen wat een leuk onderwerp is (waar ik niet al eerder over schreef). Alle tips zijn dus welkom!

Dan nog even over het zelf oogsten van zaden: ja, er komt nog een (wel wat kleinere) zadenlijst dit jaar 🙂 .  Ik ben op dit moment heel druk met oogsten, beschrijven, verpakken, labelen, etc.. Ik verwacht dat het nog wel een week of 6 gaat duren voor de lijst klaar is. Maar ik meld het alvast maar even voor de mensen die er interesse in hebben.

En zo wil ik ook nog één keer melden dat ik naast een facebookpagina nu ook een instagramaccount heb. En ik begin nu een beetje te begrijpen wat het nut ervan is en wat ik er mee kan. Ik maak elke dag dat we in de volkstuin zijn wel foto’s, mogelijk voor een blog of een pagina of om te bewaren. En nu plaats ik dus elke dag dat we in de tuin zijn een foto op instagram, De laatste foto’s die ik heb geplaatst zijn van de stamsperziebonen die we konden oogsten, van de Zinnia elegans Inca, van een Dahlia, en een foto van de Salvia Naomy Tree. Straks gaan we weer naar de tuin, ergens vanmiddag plaats ik weer foto. Terwijl we nog in de tuin zitten laat ik zo even snel iets zien van wat we doen of oogsten of wat er bloeit of groeit 🙂

De laatste 3 foto’s van dit blog plaats ik om even te laten zien hoe wraakzuchtig planten kunnen zijn:

Even in het kort; ik heb teveel potten. Dat is altijd wel duidelijk, maar dit jaar nog meer, dankzij de droogte van deze (verder wel echt heerlijke) zomer. En ik heb Ruud beloofd daar ernstig mee te gaan minderen. En dus hadden we besloten dat er 2 Brugmansia’s weg moesten.

Ik heb van 2 mensen een mail gekregen dat ze onze witte en gele Brugmansia wel willen adopteren. En daar ben ik blij mee, dan is het makkelijker om ze weg te doen dan wanneer ik ze bij de composthoop neer zou moeten zetten. Voor die 2 personen; neem maar contact met me op, dan kunnen we afspreken wanneer ik ze terug ga snoeien en ze opgehaald kunnen worden.

Maar ze hebben ons wel gehoord. Ik heb het dan over de Brugmansia’s. Ruud en ik hebben blijkbaar te dicht bij de planten gestaan toen we overlegden dat ze weg moesten. En nu zijn ze boos. Zo zijn zo pissig dat ze ons willen laten voelen dat je zo echt niet met Brugmansia’s om kunt gaan. Dat we eigenlijk heel slechte ‘ouders’ zijn, dat we ‘onze kinderen’ zo maar weg doen.

Ze hebben ongetwijfeld samen afgesproken dat ze ervoor zullen zorgen dat we spijt krijgen van onze beslissing! En dus bloeien ze dit jaar langer en rijker dan ooit tevoren. Foto’s:

Deze witte Brugmansia bloeit al sinds half juni met een constante stroom nieuwe bloemen.

Ja, au!! Ik weet het. En deze gele Brugmansia is wat later gaan bloeien en bloeit meer in etappes. Maar deze laatste etappe wrijft ze het er nog even in, wat we gaan missen:

Ruim 2 meter hoog, bijna 2 meter meter breed en meer dan 100 bloemen van meer dan 20 centimeter lang.

Zucht.

Heb ik spijt? Nee hoor, want deze planten zijn echt niet niet te tillen, ze zouden naar huis en vervolgens naar zolder moeten worden gesjouwd en daar zijn ze veel te groot en te zwaar voor (ze staan in 60-liter speciekuipen).

Maar we vinden het wel jammer, zelfs Ruud (jawel!). Ik opper voorzichtig: “Zal ik er stekken van nemen? Die zijn makkelijk te verplaatsen en nemen deze winter weinig plaats in. Dan mogen ze volgend jaar in een grote pot of desnoods in de volle grond staan. Dan zijn ze natuurlijk wel kleiner en bloeien wellicht ook iets minder lang. Maar dan hoeven we ze niet meer te jouwen. En kunnen we ook weer gewoon naar zolder. Maar hebben we toch Brugmansia’s”.

Het was een vrij lang betoog, maar Ruud vond het eigenlijk gelijk best een goed idee. Ik was bijna verbaasd. Vandaag even stekken zoeken en nemen. En dan zullen we gelijk de Brugmansia’s bedanken dat we zo lang van ze hebben mogen genieten. En dat we goed voor hun kinderen gaan zorgen!