Mooi van lelijkheid

Iemand vroeg me in reactie op een positief en vrolijk blog eens of er hier dan nooit iets mislukte. Natuurlijk wel, er mislukt hier elk jaar ook van alles. Het beste voorbeeld is misschien wel de niet gekiemde bonen een week of 6 geleden. Maar ook de verhoogde bak met kolen doet het niet geweldig. Ter illustratie:

Dit is, of wellicht beter gezegd, dit was savooikool. En normaal gesproken schrikken wij niet van wat gaatjes die rupsen in de kool vreten. Wij eten daar gewoon omheen. Maar als er meer gat dan kool is wordt het lastig snijden :-).

De koolrabi’s doen het trouwens wel goed. We eten ze nu volop en ik heb ze ook nog snel weer gezaaid (net als spitskool, nieuwe savooikool, boerenkool, Chinese kool en paksoi). En ik heb nieuwe sla gezaaid. Want het is voor mensen heel fijn dat het zo warm en zonnig is, maar de meeste groenten willen nu wel eens een goede bui regen. De sla vanmorgen:

Doorgeschoten. Wat een kracht zit er in zo’n kropje sla, hè? Deze is ondertussen geoogst en opgegeten (met de eerste eigen tomaatjes, een komkommer uit eigen kas, een klein zelf geoogst paprikaatje en een rood uitje uit eigen tuin, we hebben er wat aardappeltjes bij gebakken die we vorige week hebben geoogst – feestmaal!)

We lusten zeker artisjokken maar we hebben eigenlijk niks aan één exemplaar. De plant hebben we afgelopen oktober gedeeld en verzet. Ze mag dit jaar gewoon groeien en krachten opdoen voor volgend jaar. Nu ziet ze er lelijk, zelfs bijna angstaanjagend uit:

Maar als ze gaat bloeien in een mooie diep paarse kleur, dan zijn we dubbel zo blij.

En wat er verder mislukt in onze tuin? De sjalotten zijn helaas maar klein gebleven (mede dankzij de droogte vermoeden we want de uien zijn ook niet zo groot als in andere jaren). De raapjes groeiden sneller dan wij ze op konden eten en dus schoten ze door, ze liggen ondertussen op de composthoop. En de radijsjes zijn opgevreten door de slakken (maar we geven niet op en gaan ze in augustus weer zaaien).

Ook niet fraai:

Omdat het zo droog is zijn de watertonnen leeg. We vullen ze met behulp van een benzine-pomp met het water uit de sloot naast onze tuin. En na een paar dagen ziet het water er zo uit. Het is geen blauwalg maar helemaal fris lijkt het ons ook niet. We geven het water wel gewoon aan planten, daar verdroogt het vanzelf weer. Maar om er nu onze handen in te wassen voor we gaan lunchen…… toch maar niet.

Ook lelijk maar dan op een goede manier:

Het blad van de knofloken is ondertussen geel en dor. Er missen er een paar, en dat komt omdat we al regelmatig een bol oogsten voor gebruik in de keuken. En eigenlijk vinden we ze wel goed zo. We hebben ze na de foto uit de grond gehaald en mee naar huis genomen:

Morgen hangen we ze op onder het afdakje in de achtertuin, daar mogen ze drogen tot we ze voor de de komende herfst en winter in de schuur op kunnen slaan.

Een hoop lelijkheid in een blog. Maar gelukkig wel weer een bloem tot slot. Eerst nog even de link naar mijn blog op de website van Pokon, met daarin een wellicht wat overbodige maar toch zeer belangrijke boodschap aan het einde van de maand juni: Genieten in de moestuin

Op de foto een hommel in de Malva sylvestris mauritiana: