Diefjes in jonge paprika- en peperplanten

Soms zie je peper- of paprikaplanten (vaak in pot) met slechts één heel lange steel. Daar is op zich niets mis mee, maar je kunt bedenken dat de opbrengst daarvan vrij beperkt is. Hoe meer vertakkingen de plant maakt, des te meer bloemen zal ze maken, en dus ook meer vruchten.

Om dat te bereiken kun je al vroeg beginnen met het verwijderen van ‘diefjes’. Dieven kennen we van tomatenplanten; door het constant blijven verwijderen van nieuwe takken die in de bladoksels ontstaan zorg je voor een lange hoofdstam met langs die stam trossen met tomaten.

Je wilt nu iets heel anders bereiken maar het idee is hetzelfde (vandaar dat ik het dan ook maar hetzelfde noem). Nu verwijder ik alleen bij de onderste 25-30 centimeter – tot aan de eerste vertakking – de jonge zijtakjes die in de bladoksels van bladeren groeien, Die bladeren verwijder ik gemakshalve trouwens ook. Dat blad verwijder ik trouwens niet te vroeg en ook niet gelijktijdig; de jonge planten moeten wel voldoende blad houden om te groeien. Maar de ‘diefjes’ verschuilen zich vaak achter de grote bladeren, bovendien hebben die grote bladeren geen nut meer als de plant eenmaal groeit.

Al die zijtakjes die vaak langs de korte hoofdstam groeien kosten de plant energie maar leveren, op deze manier geteeld, maar weinig op. De zijstengels die langs de hoofdstam groeien worden later vaak slap, liggen bij vergeten vaak op de grond of breken af in een groter stadium. Daardoor geven ze pas veel later wat bloemen = vruchten op, vaak ook van van mindere kwaliteit/grootte. Dat is de reden waarom ik ze niet wil, en ik wil ze zo vroeg mogelijk verwijderen (voor ze de plant onnodig veel energie gaat kosten).

Ik kan het beter uitleggen aan de hand van een aantal voorbeelden:

Allereerst is het belangrijk om te herkennen waar de eerste vertakking van een paprika- of peperplant begint, want die is altijd hetzelfde, ongeacht de soort of het ras. De jonge plant gaat zich op een hoogte van ongeveer 25 tot 30 centimeter plotseling vertakken. Dat kun je op deze foto goed zien:

Je ziet hier dat de jonge hoofdstam zich (zonder dat je er iets aan hoeft te doen) zich op die hoogte ineens splitst in 2, 3, 4 of heel soms 5 stelen. En bij die eerste vertakkingen zie je ook gelijk het eerste bloempje.

Voor alle duidelijkheid nog een foto:

Hier zie je 2 jonge planten samen. Maar het principe is hetzelfde, plotseling vertakt de plant zichzelf, in dit geval in 3 takken (met aan het begin van die vertakking een bloempje). En ziet al vlot daarna nieuwe vertakkingen (met bloemknopjes). Hoe meer vertakkingen, des te meer bloempjes. Ik bemoei me dus verder vooral niet met al die vertakkingen, dat kan de plant heel goed zelf regelen; ik wil alleen maar dat ze geen energie verspilt aan diefjes onder die vertakking maar alle energie gebruikt voor zo veel mogelijk vertakkingen, bloempjes en vruchten vanaf die eerste vertakking.

Hier zie je zo’n jonge plant met allemaal ‘diefjes’:

Je ziet de hoofdstam (al is dat bij een zaailing als deze misschien wat te veel eer). Je ziet in ieder geval in de bladoksels allemaal diefjes. Die zijtakjes worden, in mijn  ervaring, dus later slappe, breekbare stengels die weinig of geen vruchten geven. En daarom verwijder ik ze. De zaailingzier er vervolgens zo uit:

Alle diefjes zijn verwijderd, de jonge plant kan zich richten op de vorming van de vertakking (die kun je op deze foto nog niet zien).

Nog een voorbeeld; hier heb de jonge planten al uitgeplant in de kas. Je ziet hier de vertakking al goed, in dit geval 2 stuks (normaal gesproken plant ik de zaailingen per 3 uit, als ik er 3 op heb weten te kweken), plus daarboven gelijk meer vertakkingen:

Ik had hier blijkbaar al diefjes verwijderd (of misschien waren ze er niet want zeker niet elke zaailing maakt diefjes). Maar ik verwijder nu al wel ook het blad dat onder de vertakking groeit, zodat de plant later een kale onderstam heeft met daar bovenop iets wat in de verte wel iets lijkt op een ‘kroon’ (zoals je dat ook bij de meeste bomen ziet, maar dan anders natuurlijk). En dat ziet er dan zo uit:

Ik verwijder niet gelijk heel veel blad, want het blad is nu nog nodig voor de opname van voedingsstoffen.

Nog een keer: op deze foto zie je een jonge uitgeplante paprikaplant. Als je goed kijkt zie je tussen de bladeren de vertakking, plus bloempje. Vanaf daar wordt het belangrijk voor de opbrengst, maar daaronder is het fundament, de stam waarop al die vertakkingen rusten (bijna als een miniboom):

Na het verwijderen van de diefjes en bladeren:

De planten (ik plant alle paprika’s, pepers en aubergines altijd per 3 maar dat is een ander verhaal, daar kun je op deze pagina meer over vinden: Paprika’s, pepers en aubergines per drie) zijn bij elkaar aan de stok gebonden, de diefjes verwijderd, een aantal bladeren al verwijderd.

Uiteindelijk blijf ik in de komende maanden elke 2 of 3 weken die onderste 25 centimeter controleren, kijken want ook in een ouder stadium probeert de plant nog regelmatig van die slappe stengels onderin de plant te maken en die haal ik dus zo eens in de paar weken even weg.

De bedoeling is dat de planten er uiteindelijk zo uit gaan zien:

Dit is de Peper Limon. Je ziet de kale onderstam (en een peperplant is uiteindelijk een niet winterharde heester dus die onderkant wordt houtig), met erboven een grote hoeveelheid pepers, allemaal dankzij de grote hoeveelheid vertakkingen en dus bloempjes.

Nog een voorbeeld. Ook hier zie je dat ik de onderste 30 centimeter van de plant kal houd en het daarboven ‘loslaat’ :-):

Tot slot:

Bedenk dat dit mijn manier van verzorgen is, het is zeker geen regel of verplichting. Probeer vooral verschillende manieren uit, kijk in de zomer eens goed naar je paprika- en peperplanten; welke peper-/paprikaplanten groeiden het best met welke verzorging, en welke planten gaven de beste opbrengst.

En er zijn ook mensen die juist de diefjes bewaren. Zij toppen de plant op jonge leeftijd (zo jong ongeveer als op de tweede foto op deze pagina, van de jonge peper Violetta met kleine diefjes. Door de top eruit te halen stimuleer je juist de ontwikkeling van die diefjes, die dan dus lager bij de grond veel sterkere en meer recht opgaande takken worden. Ik heb dat zelf nog nooit zo gedaan (met het idee dat het een plant dan veel meer tijd kost om een eerste bloempje = paprika/peper te maken en de eerste oogst dus langer op zich laat wachten). Maar eigenlijk kan ik er natuurlijk niks over zeggen tot ik het eens probeer en de planten kan vergelijken met de planten die ik verzorg/dief zoals ik op deze pagina beschrijf. Daarom daarover wellicht later meer…..

Tot slot nog 1 foto; van peper Madre Vieja in een pot. Het is op de foto ondertussen bijna herfst en ik heb de plant (ze stond de hele zomer buiten) in de kas gezet zodat de laatste pepers (en dat zijn er nog heel wat) kunnen rijpen. Je ziet dat ik de 3 stammen min of meer kaal heb gelaten en de planten daarboven een losse ‘struik’ met heel veel vertakkingen en bloemen = pepers hebben gemaakt. De voorste hangt wat naar beneden (zonder pot zou de tak op de grond liggen). Ik kan het niet goed zien maar het zou kunnen dat dit zo’n tak is die nog net onder de vertakking is gevormd en ik die ben vergeten te verwijderen. Je ziet dat er dan uiteindelijk ook nog wel pepers in verschijnen.