Eindelijk

We hebben er lang op moeten wachten, heel lang, en vannacht was het nog flink koud. Maar nu lijkt dat allemaal voorbij; het wordt warmer, overdag en ’s nachts. En dat betekent dat we, na alsmaar bij de kachel zitten en wachten tot we in de tuin konden beginnen, we nu ineens heel veel te doen hebben.

Eindelijk kan alles naar buiten (of bijna alles), ga ik dus snel nog een aantal soorten zaaien, kan er verspeend worden, en uitgeplant, en ook al weer gewied. Jeetje, het zal toch niet zo zijn dat we ook zelfs al water moeten gaan geven? Na al die maanden van regen en kou verheug ik me blijkbaar zelfs op het sjouwen met gieters.

Ik ga dan ook niks meer in huis houden (nou ja, de pepers, paprika’s en aubergines nog even, maar zelfs die niet heel lang meer). De kassen moeten opgeruimd worden, leeg, want daar moeten alle verspeende zaailingen in worden gezet. En de zaailingen van de tomaten gaan we daar zetten tot ze groot genoeg zijn om uitgeplant te worden. Dat duurt trouwens nog wel even want ze hebben pas 4 blaadjes, hebben hier na de kieming op een te koude kamer gestaan – en dat is dan weer de schuld van de paprika’s en pepers die hier altijd worden voorgetrokken en de beste plek in huis krijgen.

Wet eten al rucola uit de kas, en spinazie:

Het wordt lente!!! Er zijn jaren dat we de lente in sluipen, maar nu springen we erin. Ik verwacht dat volgende week de eerste fruitbomen gaan bloeien, het onkruid de grond uit schiet, de sla in de saladebak kiemt, de grond na een lange natte en koude winter opwarmt en opdroogt, en dat we zelf eindelijk eens zonder winterlaarzen aan naar de tuin kunnen.

Ik ga volgende week bonen zaaien, en komkommers, courgettes, etc.. Ik heb daarover trouwens een blog geschreven op de website van Pokon: Vorstgevoelige groenten voorzaaien in april.

En de potten gaan naar buiten. En dat is ook heel veel werk. Ruud herinnerde me afgelopen week nog aan een blog dat ik vorige zomer schreef, over het minderen van het aantal potten. Omdat ik in de zomer altijd bedenk dat het heel veel werk is; voeden, water geven, terwijl er dan altijd al zoveel te doen is. Dit is het blog waarin ik de potten van dat jaar liet zien: Tel even mee. En ik zal, vol zelfreflectie, hieronder even de zinnen kopiëren die van belang zijn:

“Ruud zegt, terwijl hij weer een gieter vult en zucht: “Dit is toch geen minderen?”. Dat is zo. Ruud weet ook na al die jaren wel dat ik elk jaar zeg te minderen, maar dat het uiteindelijk altijd anders loopt. Ik heb geen idee waarom. Elk jaar neem ik me in de zomermaanden voor om het jaar erop minder potten te gaan zetten, vaak tijdens het sjouwen van gieters water op iets te warme dagen. Dat duurt tot ergens rond april/mei van het volgende jaar. Dan verander ik langzaam, pot voor pot, van gedachten. Ik kom blijkbaar plaats tekort, of ik zie de grote stapel met lege potten staan, of ik wil iets bewaren, of overwinteren, of ik vind gewoon iets heel leuk voor in een pot. Maar ik vergeet mijn voornemen in een tijd dat er nog niet zo veel potten staan. En dat het nog niet zo warm is. En dat ik niet daarna nog 2 emmers krootjes moet koken. Ik kan er dus ook niet zo veel aan doen dat er in het tuinseizoen steeds meer potten verschijnen. Het ‘slibt aan”.

Einde quote. En Ruud zucht, alweer. Want hij voelt de bui al hangen. Ik ook trouwens.

Agastache Fleur heeft de winter overleefd, kan ik ook niks aan doen:

Een nieuwe heel bijzondere Canna, en nog zo klein, die kan ik echt dit jaar nog niet zomaar in de volle grond planten. En die andere pot is gevuld met een Fuchsiastekje dat ik afgelopen winter in huis heb overwinterd, en dat heb ik toch niet voor niks gedaan…….

Oh ja, voor aan het blauwe hek in de volkstuin; 2 soorten tijm (een compacte ‘gewone’ tijm en een paars bloeiende kruiptijm):

En dan gaan we komend weekend pas echt de potten buiten zetten; 5 Brugmansia’s. Ik heb Ruud moeten beloven om daar de 3 mooiste uit te kiezen en de andere 2 weg te doen aan het einde van dit tuinjaar. Bruut!!

En natuurlijk de Cassia corymbosa, nog wat Canna’s, een Colocasia, een vijg in een speciekuip, een Asarina, nog een Salvia microphylla, en nog een Fuchsia. En ik durf het niet te zeggen, maar dan tel ik er al weer iets meer dan 30. Tot nu dan.

Oh ja, over die laatste Fuchsia, die is echt heel mooi, even een foto van vorig jaar:

Ze heeft de winter buiten doorgebracht, heeft alleen bij vorst telkens kortdurend binnen om de hoek op de deurmat gestaan, en bij temperaturen boven nul direct weer naar buiten. Ondertussen heb ik de bovenlaag van de bedekking en grond verwijderd, voeding gegeven (ik gebruik graag van die langwerkende voedingskorrels), laagje potgrond er bovenop en tot slot een laag hydrokorrels erop. En zo is de Fuchsia ook weer klaar voor een nieuw tuinjaar:

En als je heel goed kijkt gaat ze binnenkort al weer bloeien:

En zo rennen we nu dus de lente in, zo veel te doen, maar in dit geval is dat een heerlijk gevoel; lekker de hele dag in de tuin, hard werken, van zaaien en poten en verspenen en planten; het zijn allemaal beloftes voor dit tuinjaar. Eindelijk.

Tot slot nog even wat meldingen:

• Ik heb 2 pagina’s bijgewerkt; tekst aangepast en waar nodig aangevuld, nieuwe foto’s geplaatst, etc: Knoflook en Pompoen.
• Daarnaast zijn ook één van laatste pagina’s in de serie over de Mooie Moestuin klaar: Kruiden en Fruit (maar nu gaat Ruud ze nog een keer lezen, typfouten eruit halen, en zinnen die hij niet duidelijk vindt markeren).
• Over de ‘nieuwsbrief’ (de mail met een melding dat ik een blog heb geschreven): voortaan wordt er één keer per week een mail verstuurd met de link naar de blog(s) die ik die week heb geschreven. Dat zou dan in de nacht van zaterdag op zondag voor het eerst moeten gaan gebeuren….. ik ben alvast aan het duimen.

Iedereen een zonnig tuinweekend gewenst!!