Alonsoa meridionalis

Mooie, zeer langbloeiende éénjarige. Nou ja, eigenlijk is ze een vaste plant maar niet winterhard, maar je zou dus kunnen proberen haar vorstvrij te overwinteren. Maar je je kunt haar ook prima als eenjarige behandelen, bloeit in haar eerste jaar al en ook behoorlijk vroeg (en dus zeer lang).

Zaai de heel kleine zaden in maart voor, zaai ze oppervlakkig (dus met slechts een dun laagje vermiculiet of grof zand bedekken). Bij kamertemperatuur kiemen de zaden binnen 2 weken. Plant de zaailingen uit vanaf 12 mei (ijsheiligen), en geef ze een zonnige standplaats in niet te natte en vaste grond (de planten deden het hier dit jaar in een verhoogde bak beter dan een paar jaar geleden in de vette klei). Om die reden denk ik dat ze ook leuk in pot is.

Ze een bijna struikachtige (maar niet houtige) plant, zo’n 50 centimeter hoog, Het blad en stengels kunnen, afhankelijk van de Cultivar, middelgroen of donkergroen zijn, soms met een wat paarsachtige waas (zie de foto’s op deze pagina). Het blad is klein en zit vooral onderin de plant).

Daartussen verschijnen vanaf eind juni tot ver in september de kleine bloempjes, in kleuren (afhankelijk van het ras) als abrikoos, zachtrood, oranje en felrood. De bloempjes zijn slechts zo’n anderhalve centimeter groot, vrij klein dus, maar wel talrijk en erg mooi (door vorm en kleur maar ook door de combinatie met de soms heldergroene of juiste donkergroene met iets paarsachtige bloeistengels). Felrode bloempjes hebben vaak felgroene bloeistengels, abrikooskleurige bloempjes hebben vaak groen met iets paarsbruine stengels).

De bloeiende planten hebben een natuurlijke uitstraling (en ik kan er niks aan doen, moet een heel klein beetje denken aan een miniatuur Hibiscus syriacus denken, ook al heeft ze daar helemaal niets mee te maken).

Het is heel gemakkelijk om er in september zelf weer zaden van te oogsten voor het jaar erop.  Maar als je de planten in pot hebt zou je dus ook kunnen proberen om haar vorstvrij te overwinteren.