Prunella
Nieuwe liefde 🙂
Niet echt hoor, ik ben al een paar jaar fan van Prunella maar er zijn wel steeds meer mooie soorten, die ik dan ook graag wil hebben.
En ik was in het begin ook wel wat voorzichtig mee want ik heb ook wel een slechte ervaring gehad met Prunella. En dat was de Prunella vulgaris. Ik durf het bijna niet te zeggen maar wat een loeder was dat; woekeren, slecht bloeien, kort bloeien, en nog meer woekeren. Ik heb zeker nog 3 jaar nadat ik haar met geweld de tuin uit heb gegooid zaailingen en uitlopers moeten verwijderen, zelfs tussen de straatstenen kwam ze tevoorschijn.
Pas dus op voor de Prunella vulgaris (tenzij je een verwilderde tuin hebt waar ze haar gang mag gaan, met een wat meer natuurlijke uitstraling trekt ze veel bijen en hommels en kun je waarschijnlijk wel van haar genieten – ik niet :-)).
Mijn eerste Prunella na de vulgaris was de Prunella x webbiana Gruss aus Isernhagen (foto links), gekocht bij de Hessenhof. Ze heeft erg leuke eigenschappen: bloeit lang, bloeit rijk, mooie kleur, mooie vorm (de Nederlandse naam is Bijenkorfje en als je de bloem van dichtbij bekijkt is dat best een toepasselijke naam). En verder; winterhard, niet wintergroen maar wel nog lang groen in de late herfst, trekt veel bijen en hommels en andere insecten, laag (30 centimeter hoog en dat is handig voor voorin de border).
En dus was met de Gruss aus Isernhagen mijn liefde voor de Prunella geboren. Na de Gruss kocht ik in 2010 de Prunella grandiflora Freelander Blue (foto rechts en foto bovenaan de pagina). Bladvorm is ietsje anders, bloemkleur ook, maar net zo leuk; ook 30 centimeter hoog, bloeit net zo lang, en bloeit zelfs nog rijker. De Gruss aus Isernhagen bloeit met felroze bloempjes, de Freelander Blue bloeit met violetblauwe bloempjes.
En zelf in 2011 dan ook nog de Prunella grandiflora Loveliness gezaaid (niet moeilijk te zaaien, eind februari gezaaid bij kamertemperatuur, kiemduur 2 tot 3 weken). En ze is soortecht uit de zaden gekomen, ook weer dezelfde lage vorm, nu meer lilaroze (iets meer lila dus dan de Gruss), en ze bloeit nu voor het eerst, in het jaar na zaaien.
En nu dus 3 Prunella’s in de tuin, ze bloeien alle drie nu en die bloei duurt de hele zomer. En niet alleen ik geniet daarvan, maar dus ook heel veel bijen en hommels.
Ik heb geen voorkeur, vind ze alledrie even mooi (maar dat is ook wel een klein beetje persoonlijk; de webbiana Gruss aus Isernhagen is mijn eerste liefde, de Freelander de allerrijkste bloeier – zonder de andere 2 tekort te willen doen, en de Loveliness zelfgezaaid (en zelfgezaaid neemt ook altijd een speciaal plekje in :-)).
Grappig, laat ik vorige week tijdens de kunst en tuinweek hier in Groningen nu deze prunella hebben gekocht. Het bijenkorfje, maar .. ik weet niet welke soort. Dus afwachten of ik over 2 jaar ook dit mooie bloementje uit mijn tuin verban omdat het de vulgaris bleek te zijn. Even afwachten dus en ondertussen genieten van jouw mooie fotos want de mijne heeft nog slechts enkele blaadjes. …
het toestel went al aardig … gezien e mooie fotos.
Hallo, nergens kon ik lezen dat de prunella zo woekert. Het plantje kwam 2 of 3 jaar geleden ongevraagd mijn tuin in. En ik dacht: leuk voor de bijen! Want dat las ik overal. Nou …daar heb ik spijt van. Niets meer oogluikend toestaan. De prunella verstikt de aardbeien als ik niet drastisch ingrijp; de hele tuin eigenlijk zit vol. En net als bamboe: alles, elk miniplantje moet ik secuur verwijderen. Bedankt voor de bevestiging. Ik dacht dat ik niet goed gedetermineerd had.
Hallo Diana
We hebben al van veel groenten en kruiden die via jou op de tuin zijn gekomen kunnen genieten, maar ik wil je een ervaring met Peul Carouby de Maussane niet onthouden. Op een andere site stond dat deze peul minder lekker was dan de (gewone) soorten.
Na de mooie bloei kwamen er veel peulen aan. Ik was een paar dagen niet op de tuin geweest en zag tot mijn schrik dat sommige peulen al kleine erwtjes hadden. Je schreef dat ze vooral nog plat moesten worden geplukt. Toen ik deze grote peulen dopte om de erwtjes te proeven, merkte ik dat de peul zelf nog heel knapperig was. Deze werden meegekookt en tijdens de maaltijd met onze kinderen en een kritische peuterkleindochter, vond iedereen dat de dikke peulen het lekkerst en het zoetst waren.
Nu oogst ik ze allemaal met al kleine erwtjes erin. Soms moet een mens gewoon eigenwijs zijn. Hopelijk laten de vogels de peulen met rust, zodat ik ook zaden voor het volgend jaar kan oogsten.
Dan nog een minder leuk bericht. De aardappelziekte is volop aanwezig op de percelen van onze tuinvereniging. Heb meteen al het blad afgesneden, zodat de sporen tijdens een regenbui niet de aardappelknollen kunnen besmetten.
Heb je hier ook al last van?
Groeten,
Wia
Hallo Wia,
Leuk om te horen dat de Carouby de Maussane een succes is. Ik heb haar zo dik met erwtje erin alleen rauw aan de plant geproefd en dat was niet echt een groot succes (hoewel ook niet vies hoor maar niet zo lekker als de doperwten die een stuk verder stonden 🙂 Ik ga het eens zo preberen zoals je zegt (niet dit jaar want dit jaar heb ik haar niet gezaaid).
Hier nog geen phytophtora, ook niet van andere tuinders gehoord. Heel geweldig gaat het niet met de aardappelen, ze zijn eigenlijk nog behoorlijk klein maar het blad gaat al afsterven. Hier dan ook wel behoorlijk last gehad van schade door vorst in april, en het leek heel goed te gaan maar de planten hebben daar blijkbaar dan toch wel een achterstand door gekregen. Ik begreep dat het binnenkort eindelijk eens echt wat langer droog en warm gaat worden, zo hopen we phytophtora hier nog even uit te stellen tot na de oogst.
groetjes,
Diana
p.s.: ik ben eruit over de Nieuw-Zeelandse Spinazie en de Brave Hendrik hoor :-).
Ik heb nog zaden van de Nieuw-Zeelandse Spinazie gekocht, gezaaid en die planten zijn inderdaad heel anders. Weer wat om over te schrijven 🙂
Hallo Diana
Omdat je van bijzondere planten houdt, vind je het misschien leuk om te weten dat er ook een rode soort Nieuw-Zeelandse Spinazie is. Angelo Dorny (volgens mij werkt hij op de Nieuwe Tuin van Peter Bauwens, maar dat weet ik niet zeker) schreef hier heel enthousiast over. Volgens Peter zelf is er niet zo veel verschil en zijn alleen de stelen rood. Op de site staat bij de beschrijving van de Nieuw-Zeelandse Spinazie een foto van deze soort. Dit jaar alleen nog als plant te koop, maar volgend jaar is er ook zaad van te bestellen.
Leuk dat je nu zo vaak schrijft en met zoveel foto’s. Je moet wel heel geordend werken. Een chaoot als ik zou de tijd er niet voor kunnen vinden. Mijn complimenten!!!
Groeten,
Wia
Hallo Wia,
Dank voor de tip!
De ‘gewone groene’ Nieuw-Zeelandse spinazie doet het hier in ieder geval prima. Ze staat voor de kas, dus dat is ook wel lekker warm en beschut. Ik moet tot mijn schande bekennen dat we haar nog niet hebben gegegeten, in het begin was ze te klein om van te oogsten, en nu is ze groot genoeg maar moeten we al elke dag oogst meenemen en daar een keuze uit maken (want sla en andijve gaat al doorschieten, alle peultjes, doperwten en kapucijners van de afgelopen 2 weken, de komkommers en tomaten die er nu bij komen, etc.). Ik hoop haar komende week eens te oogsten proeven. En een ander kleurtje is altijd erg welkom, ik ben benieuwd!
groetjes Diana