Paars en een vraag

Eerst de vraag. Of misschien is het meer een constatering. Hoe dan ook, wij blijken niet de enige moestuinders te zijn met onbevruchte pronkbonenbloemen. Ik kreeg deze week een mailtje van iemand die zich afvroeg waarom de pronkbonen wel heel veel bloemen maken maar daarna maar weinig peulen krijgen. En ik zag hetzelfde een paar weken geleden bij vriendin Yvonne. En uiteraard kijken we dan extra goed naar onze eigen planten. En ook daar veel bloem en weinig peul. En vanmiddag spraken we een tuinbuurman die er ook over klaagde. Dat zijn 4 mensen met hetzelfde euvel, verschillende rassen maar wel allemaal pronkbonen. Voor alle duidelijkheid, de gewone bonen (stam- en stoksperziebonen) doen het prima. Maar die pronkbonen…….

Een overvloed aan bloemen. Wij hebben het ras Riley, met zalmoranje bloemen en extra lange peulen. Maar niks peulen, na de bloei blijven er lege stokjes achter. Nou ja, 1 peul zie ik, maar daar krijgen we de vriezer niet mee vol.

Mijn redenatie: ik denk dat pronkbonen niet zo goed tegen warmte en droogte kunnen. De planten staan hier in een verhoogde bak (droger dan in de volle grond maar dat zegt niets want bij vriendin Yvonne en bij de tuinbuurman staan ze gewoon in de volle grond). Maar juni en begin juli waren wel extreem droog en warm. De sperziebonen varen er wel bij maar de pronkbonen dus niet (nou ja, overdadige groei en bloei maar geen peul).

Gelukkig mist een pronkboon zelf ook wat als ze geen peulen maakt. En ze houdt misschien wat energie over. En daarom bloeit ze gewoon verder en verder en verder, tot er uiteindelijk naar haar idee genoeg bloemen zijn bevrucht. En hangen er nu dus laag in de plant amper of geen peulen. Maar bloeien bovenin de planten de bloemen nog steeds uitbundig. En zie daar….:

Jawel, er worden nu ook peulen gemaakt. Nog niet optimaal maar we zijn er blij mee. Het is ook niet meer zo warm als vorige maand, en er valt elke week wel wat regen. Zou dat het zijn?

Hoe dan ook, we komen geen bonen tekort hoor, Ruud wilde afgelopen voorjaar veel bonen, en dus eten we nu van 3 x 8 = 24 dubbele stokken Pastoral-bonen in overvloed. En nog 8 dubbele stokken Melissa. En een rijtje Argus stamsperzieboontjes. Maar we willen ook pronkbonen, want die kun je zo goed invriezen.

Dan deel 2 van dit blog; ik heb verder eigenlijk niet zo veel te melden want we doen op dit moment niet heel veel meer dan oogsten. Aardappelen, uien, kroten, wortelen, nog meer aardappelen, sjalotten, nog meer uien, en rode uien. Oh ja, en courgettes, elke dag is er wel een courgette te oogsten. En tomaten natuurlijk. En aubergines. De komkommers hebben heel lang weinig gedaan, matige groei en bloei. Maar nu zijn ze ‘los’ en oogsten we elke dag een komkommer. En bonen, en nog meer bonen, emmers bonen.

Mijn lievelingskleur? Die heb ik niet echt. Ik heb elke maand een andere lievelingskleur, de blauwe lucht in april, het groen blad in mei, de eerste roze bloei in juni, warm rood in juli, etc., etc.. Maar als het om de moestuin gaat heb ik een zwak voor paars. Misschien omdat je paars niet veel in de winkel ziet. Ik betrap me erop dat ik in zadenlijsten vaak zoek naar paarse rassen van bekende groenten; paarse boontjes, paarse boerenkool, paarse basilicum, etc..

Vandaar hier wat foto’s van paarse groenten die je misschien niet zo vaak ziet. Of wel, maar ik vind het zelf in ieder geval altijd erg mooi en/of bijzonder:

Eerst een foto van wat tomaten en aubergines. Extra mooi vind ik de lilapaarse aubergines (aan de plant dan want in de pan zie je er helemaal niets meer van 🙂 ).

Oh ja, de paprika Blue Jay, grappig dat de jonge paprikaatjes nog geelgroen zijn en dan via lila naar paars verkleuren wanneer de paprika’s groeien. Uiteindelijk rijpen de paprika’s trouwens rood af, maar wel met een wat paarsroze zweem:

En dat was dan lichtpaars, er bestaat ook heel donker paars. Dit is de Royal Purple Mavras, voor mij een nieuw ras maar gelijk een blijvertje. Want mooi (rijpt ook weer af naar rood maar in dit geval donkerrood). En veel. En dan nu maar hopen dat ze ook nog lekker is!

En dan zijn er nog de bonen. Één van mijn favoriete bonen is de stoksperzieboon Melissa, met donkergroen blad met een bijna paarse waas. En donkerpaarse stelen en stengels, lilaroze bloemen en extra lange donkerpaarse bonen:

En dan nog bloemen, want wat is een moestuin zonder bloemen. Dit is de Amaranthus Hopi Red Dye, trouwens ook eetbaar (het blad en de zaden):

En naast de pronkbonen staan deze eenjarige planten; de Centaurea americana Lila. De bloemen zijn wel ruim 6 centimeter groot en trekken veel hommels aan (die je vaak amper ziet omdat ze volledig zijn ondergedoken in de lila bloemblaadjes):

En tot slot nog een nieuwe favoriet (denk ik, dat weet ik officieel pas over een paar maanden); de tomaat Black Keeper:

Nou ja, paars…. laten we het donkerpaarsbruin noemen 🙂 . En ze is echt zo rond en glimmend als ze op de foto lijkt. En keihard. En dat belooft veel goeds voor de houdbaarheid maar weinig goeds voor de smaak. Over dat eerste kan ik nog niets zeggen, ik heb een aantal tomaten op een donkere, iets koele plaats gelegd, en in de komende dagen, weken of misschien wel maanden gaan we zien hoe lang het duurt voor ze zacht worden, gaan schimmelen, of wat dan ook. Over de smaak kan ik kort zijn; die is gewoon prima! Wel harder/steviger dan een gewone tomaat, maar met een lekkere volle tomatensmaak met zoetje en zuurtje. Ik mijmer al over eigen bewaartomaten in de veldsla in december, ik ben benieuwd maar heb goede hoop!

Tot slot nog even een korte mededeling voor mensen die interesse hebben in de zadenlijst: mededelingen over die zadenlijst kun je op een eigen pagina vinden, zodat de mensen die dit blog lezen maar geen interesse hebben in de zadenlijst er ook niet mee lastig gevallen worden. Zadenlijst – nieuws

Nog één foto dan, niet paars, maar de oogst van deze week:

Kan een mens tomatenmoe worden? Nou, we slaan komende week de soep en saus eens over, maar een verse, sappige tomaat in mooie plakjes blijft altijd lekker. Gelukkig maar 🙂 .