We moesten wel

Ruud zegt: ‘Je nek is verbrand’. Ik zeg: ‘Dan zal ik ondanks het warme weer meer gebukt in de tuin hebben staan werken dan achterover hebben geleund’ 🙂 . En dat was ook echt zo (terwijl het ook heel vaak niet zo is hoor).

Maar ik moest. Te lang te warm om nog te kunnen wachten met dieven en opbinden in de kas. En dus zocht ik een (dacht ik) mooie dag uit; zaterdag 30 graden, zondag 24 graden, maandag 30 graden. Nou, dan is de dag snel gekozen, zondag de kas in. En met zon en 24 graden buiten is het in de kas nog steeds tropisch warm met temperaturen boven de 35 graden.

Dus wekker zetten, want vroeg naar de tuin. En 3 flessen water mee.  En een handdoekje. Parasol opzetten. 2 buurmannen met kas zijn deze week niet op de tuin en wij hebben aangeboden om hun kas bij te houden. Au, dat zijn in deze hitte dus geen 3 maar 5 kassen. Na elke kas een kwartier zitten, drinken en mezelf een beetje droogdeppen, dit moet toch net zo gezond zijn als een sauna 🙂 .

Voor alle duidelijkheid: het dieven, tikken, toppen binden in de kassen zijn altijd mijn taak. Dat wil ik ook altijd zelf, simpelweg omdat ik weet welke rassen waar staan, ik voor de zadenlijst gelijk controleer of alles klopt, noteer welke rassen zichzelf toppen, welke rassen moeilijk of juist makkelijk zijn, etc.. En Ruud zorgt dan altijd voor het wieden en het water geven in de kas.

En omdat we zoveel kassen water moesten geven, en de regentonnen zo goed als leeg waren had Ruud het benzinemotorpompje meegenomen.

Dus op zondag, normaal gesproken toch een rustdag, stonden wij in de snikhete kassen, in de herrie van de motorpomp, overal modder, tot onze ellebogen in het tomatengroen. Voor het goede doel.

Want zo begon het:

Bij deze plant zijn er niet eens zoveel dieven maar de hoofdstam moet gewoon heel nodig worden opgebonden. Als ik daar nog lang mee wacht wordt de kans groter dat ik die hoofdstam niet meer zonder knakken aan de stok kan binden (want de stam is dan niet buigzaam genoeg meer).

En dus is dit 1 kantje van 1 kas voor het opbinden, dieven en blad verwijderen:

Ik ben tevreden over de tomatenplanten tot nu toe. Je kunt ook gelijk niet of amper zien dat de komkommer achterin de kas niet groeit, de 2 planten (of beter plantjes) zijn nog steeds niet veel groter dan zo’n 5 centimeter. Daar hoeft gelukkig nog niets aan opgebonden te worden, dat is dan het voordeel 🙂 .

En toen we klaar waren:

De tomatenplanten zijn opgebonden, gediefd, en de onderste bladeren heb ik verwijderd (dat doe ik omdat er dan wat licht en lucht in de planten kan komen, de jonge tomaatjes vrij gaan hangen, de luchtvochtigheid in de kas wat lager wordt want minder blad = minder verdamping). Je kunt nu zelfs ook de paprikaplant ertussen zien staan, ook die krijgt nu meer licht en lucht om te groeien.

Ik haal in de kas altijd blad weg, maar dat doet zeker niet iedereen, het is maar wat iemand handig of prettig vindt, en het hangt bijvoorbeeld ook af van de plantafstand (nogal krapjes hier 🙂 ), de grootte van de kas, de mogelijkheden om te luchten, etc.). In de buitenteelt kun je bedenken dat blad juist kan beschermen, tegen wind en regen. Ook dan haal ik wel wat blad weg, maar veel minder, alleen het blad waar volgroeide tomaten kunnen gaan rijpen in de zon.

En bij het weghalen van het blad kom ik gelijk de eerste tomaatjes tegen. Altijd weer leuk (verwachtingsvol is een beter woord) om te zien wat er hopelijk geoogst kan gaan worden over ongeveer anderhalve maand.

De Speckled Roman, vorig jaar een favoriet, wordt groot en rood met goudgele streepjes, ik hoop dus zoals op deze foto van vorig jaar:

Niet voor niets een favoriet, toch? Mooi en veel en dan ook nog eens lekker. En zoals al een paar keer geschreven teel ik dit jaar voor mijn allerlaatste zadenlijst mijn meest favoriete soorten/rassen, maar ik heb wel ook wat nieuwe rassen gezaaid. Onder andere deze:

Tomaat Ficarazzi, een tomaat die vooral geschikt zou zijn voor soep en saus, in potentie kan ze in ieder geval een heel goede opbrengst gaan geven met een heel breed vertakte tros bloempjes/tomaatjes.

Afijn, ik kon ook niet bij elke tomaat te lang gaan staan treuzelen, en de lens van de camera besloeg als ik te lang in de kas bleef. En dus weer hard aan het werk.

Na 5 kassen hebben we 3 van deze kruiwagens vol met onkruid, tomatenblad en dieven. En na elke kas waar ik klaar was kon Ruud vervolgens met de pomp water geven, en dan dus geen gietertjeswerk maar flink wat water. We hoeven nu nog niet bang te zijn dat er rijpe tomaten barsten door teveel vocht, en in dit groei- en bloeistadium kunnen de planten wel wat extra water gebruiken. Dan kunnen ze ook gelijk eens een kleine week vooruit en hoeven we niet om de dag te gieten.

Ik had nog wel een tuindagboek beloofd met foto’s van bloemen. Dat is de schuld van het weer hoor, ik was hier op zondagochtend ook niet blij mee. Maar we waren zondagmiddag, toen we nat en vuil en bezweet naar huis gingen, wel erg blij dat het klaar was. Voor nu dan, want ik verwacht binnen een week de volgende ronde in de kassen te moeten doen (maar dan op een licht bewolkte dag bij 21 graden, dat is toch anders).

Als goedmaker tot slot dan nog in ieder geval één bloemenfoto:

Petunia Amore Mio. vrolijk en rijkbloeiend. Met wat fantasie kun je er rozerode hartjes in zien. Helaas kan ik er geen zaden van oogsten (want kwekersrechtelijk beschermd en ook nog eens een F1-hybride), maar ik geniet er wel van!!