Vieze plaatjes

Het was niet echt een ongelukje, de reacties, meer een stiekem probeersel. Ik miste jullie gewoon, en jullie verhalen over je eigen tuin, de successen en mislukkingen, de tips en aanvullingen!!

Tegelijkertijd heb ik me voorgenomen niet te reageren, bij deze wil ik iedereen hartelijk danken voor alle reacties, allemaal heel waardevol!! En ik zie dat jullie elkaar helpen en antwoord geven, en dat gaat heel goed. Ik lees elke reactie, en kan misschien eens bedenken dat als een vraag of opmerking vaak voorbij komt ik er iets mee in een tuindagboek zou kunnen doen. Voor nu ben ik er op deze manier heel blij mee, ik hoop jullie ook!

Ondertussen heb ik elke pagina die bij de bladgewassen hoort aangepast, nieuwe en meer en grotere foto’s geplaatst, en afgelopen weekeinde hetzelfde gedaan bij de pagina’s over aardappelen, rabarber, asperges en artisjok.

Maar dan nu, zoals beloofd, vieze plaatjes. Mocht je een zwakke maag hebben, scroll dan voorzichtig.

We wilden vandaag naar de tuin gaan. Maar dat ging niet door:

Niet zonder zuidwester en lieslaarzen in ieder geval. En dus een mooie dag voor de zadenlijst waar ik aan ben begonnen. De eerste beschrijvingen (achter de schermen uiteraard) zijn gemaakt:

Dit is het scherm zoals ik dat zie als ik in de administratie pagina’s maak. Als je heel goed kijkt zie je rechts staan; ‘Zichtbaarheid: Privé’. En dat gaat nog tot ongeveer november zo blijven 🙂

De eerste tomaten zijn geoogst:

Op de website van Pokon heb ik de eerste overzichtsfoto van de tomaten van dit jaar geplaatst, die staat er donderdag of vrijdag op, ik zal hier nog even de link vermelden als het geplaatst is.

Op deze foto zie je de Liguria, misschien wel mijn allerliefste tomaat (in smaak, vlezigheid, zoetheid, opbrengst, grootte, bijna geldbuidelachtige vorm en felrode kleur).

Starten met de zadenlijst is dus ook starten met het selecteren van tomaten en het oogsten van zaden. Voor wie het nog niet kent; tomatenzaden zitten in een kiemremmende gelei. En dat is heel handig in de natuur. Het betekent dat als mensen geen zaden zouden oogsten de tomaten overrijp op de grond zouden vallen. Het zou weken tot maanden duren voor de tomaat zou gaan rotten en de zaden bloot komen te liggen en het kiemremmende laagje oplost, en de zaden vervolgens in een nieuwe lente zouden gaan kiemen onder invloed van vocht en licht en warmte.

En dat boots ik dus na als ik tomatenzaden oogst. Nu zijn er meer manieren om tomatenzaden te oogsten. Je kunt bijvoorbeeld de zaden tussen 2 laagjes keukenpapier leggen en ze later van het papier af pulken (of met papier en al zaaien). Of je kunt bijvoorbeeld de tomatengelei met zaden door wat zilverzand mengen. Het zand laat je goed drogen en dan kun je de zaden er makkelijk met een zeefje uit zeven.

Maar ik doe het op deze manier, de meest natuurlijke manier, en vooral voor grotere hoeveelheden geschikt (want als ik maar een kleine portie hoefde te oogsten, dan wist ik het wel, dan werd het zilverzand, zonder een spoortje twijfel).

Maar mocht iemand eens nieuwsgierig zijn hoe ik de tomatenzaden oogst, dan volgt hier ‘mijn manier’. Mocht je er geen interesse in hebben, klik lekker weg, vanaf nu wordt het er niet frisser op.

Stap 1: snijd de tomaat doormidden en druk met je vingers de gel met daarin de tomatenzaden eruit en vang dat op in een bakje. Doe er zoveel water bij dat het niet uit kan drogen.

En zet het bakje (uiteraard labeltje met rasnaam eronder of ernaast) op een warme plaats. En dit is het dan na een dag of 5:

Jammer dat er nog geen geurinternet is, want ik zou jullie dit graag eens laten ruiken. En dit is natuurlijke niet het enige bakje tomatenzaden dat hier staat te rotten, er staan hier in de komende 2 maanden tientallen van dit soort bakjes, in verschillende stadia van net geoogst tot volledig gefermenteerd en klaar om te spoelen.

Mocht je van deze foto al niet zo lekker worden, sla dan de volgende foto maar over.

Want dit is zo niet te spoelen, er blijven dan heel veel resten van die dikke schimmellaag tussen de zaden zitten. Dus dat vel moet er even af:

En dat gaat heel handig en makkelijk. Ik heb er een plastic theelepeltje voor dat aan het einde van het seizoen zo weggegooid kan worden.

Sorry voor de wat wazige foto maar zie maar eens een foto met alleen je linkerhand te maken terwijl je met je rechterhand een theelepeltje vol schimmelvel vasthoudt. En je met je neus best dicht boven die massa hangt. En je wilt echt niet morsen op het aanrecht, kan ik je verzekeren. Ik vind het nog best knap van mezelf.

Vel in vuilnisbak, dan kan de rest van het sap/gelei/tomatenzaden in een zeef.

Ik heb voor de komende 2 maanden mijn eigen spoelbak, met in het keukenkastje eronder een fles bleekmiddel en de waterkoker. En ik heb mijn eigen zeef, deze is alleen voor het spoelen van zaden, ik beloof iedereen die hier ooit eens komt eten dat ik er geen sla in zal wassen 🙂

Nou, prut ligt in de zeef, volgende stap is het spoelen. En dat gaat helaas echt niet zonder handen en vingers, je moet nu eenmaal de vergane gelei door de zeef wrijven zodat je alleen schone zaden overhoudt. Ik was altijd eerst het bakje af, met een metalen pannensponsje (dat is ook mijn pannensponsje voor ze over 2 maanden de vuilnisbak in gaat) en wat afwasmiddel. En dat water met afwasmiddel giet ik altijd eerst over de tomatenprut heen. Optisch bedrog maar het is toch iets minder erg om er nu met mijn vingers in te gaan wrijven 🙂

Na het spoelen gaan de ondertussen dan schone tomatenzaadjes weer met labeltje in een bakje

Door ze een beetje te verspreiden in het bakje drogen ze wat makkelijker. Ze gaan nu een dag of 5 tot 7 naar een warm en zonnig kamertje om te drogen.

En dit is dan het resultaat, in closeup

Op deze manier gefermenteerde en geschoonde tomatenzaden zijn lichtbeige van kleur en hebben een soort van bontjasje.

Ik doe dit dus al jaren lang en toch vind ik het nog steeds heel bijzonder om te zien dat het fermenteren = rotten zulke mooie tomatenzaden geeft, en zo schoon, en zonder de zaden zelf aan te tasten. Een zaadje zit eigenlijk heel ingenieus in elkaar, mensenbaby’s worden wel eens een wonder genoemd, maar eigenlijk is dit op een heel andere manier maar met toch ook wat kleine overeenkomsten ook een wonder, zo klein en toch zo sterk, niet levensvatbaar zonder rijping, tijd, bescherming, etc..

Zonder nou heel emotioneel te worden stop ik met dit tuindagboek; ik moet nog wat attributen en een gootsteen ontsmetten 🙂 . Mocht je zelf eens tomatenzaden van eigen planten willen oogsten, probeer het eens, of koop zilverzand. Erg leuk om volgend jaar je zelfgeoogste tomatenzaden te zaaien!

Tot slot nog een mooie:

Tomaat Indigo Blueberries, prachtig van kleur, onrijp is ze mintgroen met paarsblauw, en ze rijpt naar een soort pruimig roze met paarsblauw. En ze is lekker!! Eindelijk begint al dat werk van veredelaars met hun kruisingen met de niet-lekkere blauwe tomaten goede resultaten te geven!

Binnenkort kunnen de eerste peperzaden worden geoogst, die hoeven gelukkig niet gefermenteerd te worden, maar die hebben wel weer andere aandachtspunten (zoals de eerste dagen niet in ogen wrijven, etc. 🙂 ).