Hernieuwde moed

Vorige week stonden we nog op de tuin eens om ons heen te kijken, en zeiden tegen elkaar dat we ons misschien gewoon lekker om moesten draaien en beter naar huis konden gaan, en aldaar een glas wijn inschenken en een vakantie boeken 🙂

Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. En dus toch maar begonnen, met wat dan ook, blik op oneindig en opruimen, weer opnieuw zaaien, stukje voor stukje.

We hebben op een verloren veldje het stro maar weggehaald, en de grond omgewoeld met de grelinette. Nou, omgewoeld, zo kunnen we het nu ook weer niet noemen, de vette klei kwam in plakken omhoog en bleef bij elke nieuwe trap gewoon aan de grelinette plakken.

Maar afijn, aan het einde was de grond hoe dan ook luchtiger dan ze was, en kon ze ook opdrogen. Ondertussen hebben we voorgezaaide schorseneren en knolvenkel op dit veldje uitgeplant.

In de kas zijn er door alle regen en ellende hele trosjes bloemen verwelkt.

Ondanks tikken (want dat is zo’n automatisme, ik heb zelfs nog getikt tegen tomatenplanten die al dood waren 🙂 ).

Als je goed kijkt zie je dat de eerste 5 bloempjes zijn verdord en verdroogd en afgevallen, maar dat de laatste 5 uitgebloeide bloempjes er weer gezond uitzien en wellicht nog tomaten worden.

Dit trosje is het derde trosje van de Black Early. En dit is het vierde trosje van dezelfde plant:

Helemaal gezond en in bloei. De wortels hebben de gewonnen van de kletsnatte grond, de energie is hersteld en is weer gericht op het maken van tomaten. De planten hebben nieuw elan gekregen, en wij daardoor ook. We krijgen bijna weer zin om te gaan tuinieren 🙂 !

Er kiemt eens een worteltje:

En dat bij de vierde en laatste poging (want zaden zijn op en ik was er ook wel klaar mee). Er zijn zelfs wat pastinaken gekiemd, wat rucola, wat mosterdblad, en stengelui. Vol zal de tuin niet meer komen, en een goed jaar kan het ook niet meer worden. Maar we hebben er in ieder geval weer zin in. Vandaag 6 courgettes geoogst, een maaltje sperziebonen, 2 komkommers.

Er rijpen tomaten:

Op de foto het ras Limmony, samen met de Sophie’s Choice de vroegste vleestomaat van dit jaar.

Er komen vruchten in de (nog wel steeds vrij kleine) paprikaplanten:

En de zon schijnt. Achter ons ligt de moestuin die nog echt wel een woestenij is, met dode kolen, geen aardappelen, niet gekiemde worteltjes, door slakken opgevreten sla en andijvie. Maar als we op ons miniterrasje zitten, en ik zoom met fototoestel een beetje in, dan is dit dus een stukje van ons uitzicht:

En zo lijkt het toch heel wat! Met wat sojabonen, de geelbloeiende Eschscholzia lobbii, wat stamsperziebonen, de blauwbloeiende Eritrichium canum, de Tagetes limmonii in een pot, en veel hommels en bijen. We genieten er zelfs van (alleen met inzoomen hoor, we zullen niet overdrijven 🙂 ).

En tot slot van dit ‘hoopvolle’ tuindagboek nog een foto van een nieuwe aanwinst, de Coreopsis tinctoria Radiata Tigrina:

Mondvolle naam  voor een eenjarige, maar ze is wel echt prachtig van kleur en tekening, de bloempjes maar klein en toch opvallend.

Zou de zomer nu toch echt nog een beetje gaan beginnen, en zouden we dan toch nog een beetje met plezier (en oogst) kunnen tuinieren? We hopen het (voor ons en voor alle anderen die dit lezen en met zoveel tegenslag in weersomstandigheden en slakken te maken hebben gehad). We kijken in ieder geval weer vooruit!!