Drukke maand

Jammer dat het weer zo tegen zit, want dit zijn wel de belangrijkste tuinmaanden. En dus morgen toch maar in de miezerregen naar de tuin, want nog heel veel te doen.

De ’targets’ voor deze dagen:

• worteltjes en pastinaken zaaien
• aardappelen poten
• alle zaaisels verzorgen
• laatste stukje tuin schoonmaken en met stro bedekken
• alle zaailingen die groot genoeg zijn verspenen.

En dus vanmorgen begonnen met verspenen. Maar ik kreeg het al snel warm in de kas, met de zon op het glas ruim boven de 20 graden. En omdat het morgen (zaterdag) gaat regenen, besloten morgen verder te gaan met het verspenen in de kas, en vandaag zoveel mogelijk buiten te doen.

Op de foto de eerste groene blaadjes van de aalbes Jonkheer van Tets, het voorjaar gaat nu toch echt beginnen, kou en regen of niet.

En dus de laatste aardappelen gepoot, vroege Tiamo’s en middelvroege Rote Emma’s (waar ik erg nieuwsgierig naar ben, die zijn als het goed is van binnen rood – ik zie al de aardappelsalade van gele Solist-aardappelen, rode Rote Emma’s en paarse Bleue d’Artois voor me, geweldig!).

De Tiamo’s in de vollegrond/moestuin gepoot, de Rote Emma’s in een verhoogde bak. Zoals je op de foto kunt zien eerst maar uitgemeten en rondjes grond strovrij gemaakt. Handig, want de rondjes laat ik strovrij zodat de aardappelplanten die daar boven moeten komen genoeg licht en lucht krijgen, en dan weet ik dus ook gelijk waar ik de planten kan verwachten. Tegen die tijd dat de planten boven komen schuif ik het stro weer wat terug.

Wat ook handig is om te weten; wat te doen met de grond die je opgraaft bij het poten (of het planten of inkuilen of wat dan ook)? Liever niet even naast het plantgat gooien (wat we dus vroeger altijd deden). Wat als je dat doet komt er dus een laagje grond op het stro te liggen. En dan kan daar weer gewoon onkruid gaan groeien en schieten we er niets mee op.

En dus heb ik mezelf aangewend om elke keer als ik iets ga planten of poten of verzetten, een emmer mee te nemen. Grond die ik weghaal gaat in de emmer, na het planten gaat de grond vanuit de emmer weer bij de planten en vervolgens het stro er weer omheen. En daarom kost het nu inderdaad wat meer tijd, tijd die ik hoop in de zomermaanden te besparen.

Ruud heeft vandaag het laatste reepje kale grond onkruidvrij gemaakt en bedekt met stro. Toen ik terugkwam van het poten van de aardappelen zei hij dat hij in de grond nog wat knolletjes had gevonden. En na een tijdje verzinnen kan ik niets anders bedenken dan dat het knolletjes van Melothria scabra (de Mexican Sour Gherkin) zouden moeten zijn. Ik wist niet eens dat die knolletjes maken. Wel heel handig, want dan kun je ook overwegen om de knolletjes in het najaar uit te graven en vorstvrij te bewaren tot het volgende voorjaar. Blijkbaar heeft de zachte winter de knolletjes geholpen te overleven, want de knolletjes zijn nog hard en gezond. En dus snel weer terug geplant. Wie weet…. ik heb haar ook gezaaid maar als de knolletjes nu eens uit zouden willen lopen, dat zou helemaal geweldig zijn. Nog even een kleine slag om de arm, maar zou echt niet weten wat het anders zou kunnen zijn, zodra ze uit gaan lopen weten we het zeker.

Tot slot van het buitengebeuren nog even een foto van de tuin.

Nog steeds kaal (of eigenlijk juist niet, met al dat stro, maar in ieder geval nog weinig groen te zien). Maar er gebeurt van alles. Overal zie je witte stokjes (waar bijvoorbeeld aardappelen zijn gepoot, sjalotten of uien zijn geplant). Vakken zijn ingedeeld (en nu al weer ruimte tekort). Er worden alvast hekwerkjes gebouwd voor netten voor bescherming tegen vogels. Over 4 weken is dit als het goed is een heel ander gezicht (en vooral een groen gezicht).

Tot slot dan nog 2 foto’s van de laatste planten thuis. En dat zijn er nog aardig wat; alle paprika’s en pepers en dat zijn er dit jaar behoorlijk veel.

De paprika’s en pepers van de eerste en tweede zaai. je kunt echt geen verschil meer zien, terwijl de eerste zaai in de laatste week van januari was en de 2e zaai zo rond 15 februari.

Je kunt het bij de derde zaai wel zien, die zijn pas eind februari of zelfs begin maart gezaaid:

Een stuk kleiner maar ook daar al weer wat verschillen tussen verschillende planten (omdat die niet allemaal op 1 dag zijn gezaaid). En uiteindelijk zal alles eind april zo ongeveer even groot zijn. Ook omdat deze zaailingen nu het beste plekje hebben gekregen, op de kamer waar de kachelpijp doorheen loopt, voor het zonnige raam. De grote paprika’s en pepers van de foto erboven staan nu op een onverwarmde kamer (maar wel ook lekker in het zonnetje, als die schijnt :-)).

En dus ook morgen naar de tuin; verspenen en oppotten, mooi karweitje in de kas op een regenachtige dag. En als het dan volgende week april is ga ik voorzichtig eens bedenken welke courgettes ik wil zaaien (ik heb nog ronde, donkergroene, witte en klimmers), en welke pompoenen. En maïs, misschien wel alvast wat lage stamboontjes in huis voorzaaien. Want er is weer wat plaats. En na het kiemen is het zo rond de 3e week van april en mag alles mee naar de tuin en nog een weekje afharden voor de planten begin mei de tuin in mogen. Plannen blijft belangrijk, zeker in deze drukke tijden.