Hallo Jumbo

Eerst even dit:

Ik kan er niks aan doen, irriteer me dood aan de reclame van de Jumbo. Ik snap ook wel dat het grappig is bedoeld, maar kan er gewoon niet om lachen, terwijl ik het idee heb dat ik toch best een redelijk normaal gevoel voor humor heb). Ik heb het over de reclame waarbij een man biologisch tuiniert en dat allemaal fout gaat en er dan een mevrouw aan het einde naast wat dooie uien en onkruid zegt ‘ach, stop daar nou mee, bij Jumbo kun je het gewoon allemaal voor weinig geld kopen’. A: dan begrijp je niet waar tuinieren over gaat. B; ik ken echt maar heel weinig mensen die tuinieren in geitenwollen sokken en open sandalen (je zult je riek er rechtop op laten vallen, zeg). C; ik heb geen puntmuts. D; er mislukt hier niet zo heel veel. E: ik zit niet middenin de nacht met een zaklamp naar slakken te zoeken, hoewel ik er wel eens over heb verzonnen. Zo, ik kan het maar kwijt zijn :-).

Nee, dan Albert Heijn; die lijkt te begrijpen dat positieve reclame altijd leuker is dan negatieve reclame. Ok, ik zie dan ook wel een tomatenplant met 2 apart van elkaar hangende rijpe tomaatjes terwijl ze toch echt in trosjes groeien, en zeker nu nog niet. Maar het is het idee. En ze lijken te begrijpen dat er meer mensen tuinieren dan een paar jaar geleden, het is een beetje ‘hip’.

Waarom? Combinatie van factoren denk ik; met dank aan internet, mensen leven wat meer bewust en lezen op internet over alles wat er met voedsel gebeurt. Ook een beetje bewust kinderen opvoeden; ze leren dat een appel aan een boom groeit en een aardappel onder de grond. En natuurlijk wordt er tegenwoordig steeds leuker en lekkerder gekookt, en wat is er lekkerder dan dat met groenten uit eigen tuin te doen. En dan heb ik het nog niet over zaken als de ehec-bacterie, de rage van superfoods, etc.. Een jaar of 10 geleden vertelde ik een collega eens dat we een moestuin hebben, ze keek naar me alsof er een enorme snottebel aan mijn kin hing. Dat gebeurt me zelden meer, ik krijg eigenlijk altijd leuke reacties, en vragen over wat ik dan teel. Albert begrijpt dat, Jumbo nog niet. Dag Jumbo :-).

Maar afijn, dat is niet waar normaal gesproken mijn tuindagboeken over gaan. Meestal laat ik er wat vorderingen in de tuin zien. Dus die volgen dan nu:

Met dank aan Ans voor de hyacint-vaasjes, wat leuk!. Ze vond het zielig dat die andere zoete aardappelen zo pijnlijk waren ingeprikt. Nou, ze staan er goed bij. Ik heb er wel 1 weg moeten gooien, die begon te schimmelen en te verschrompelen maar daar heb ik een nieuwe voor gekocht. En links zie je de 2 gezonde zoete aardappelen. Niet heel duidelijk te zien maar ze hebben al best veel en gezonde wortels en je ziet dat ze gaan uitlopen. Rechts staan de nieuwe, verse aardappelen, zonder prikkers, ze blijven netjes hangen.

Dat doen de gewone aardappelen nog niet. Dat kan ook niet want we kregen ze pas dinsdag. Maar we hebben ze gisteren uit hun netjes gehaald en uitgespreid in een bakje waar zoveel mogelijk licht en lucht in kan en ze naast elkaar kunnen liggen. Van links naar echts zie je de biologische Solist, Rote Emma en in het bakje rechts Tiamo. In het licht, en zo koel mogelijk (op zolder, bij zo’n 10 graden) mogen ze langzaam wakker worden en gaan spruiten (uitlopen). Wist je dat ze echt een soort van ademen? Ze hebben koolhydraten uit de knol nodig om te leven en nemen daarom zuurstof op en scheiden koolstofdioxide af, daar komt er ook vocht bij vrij. En daarom worden aardappelen dus ook zacht. En daarom lopen ze uit; boven de 6 graden (meen ik) wil de aardappel weer gaan leven en gaat ze ademen om blad en wortels te maken.

Je kunt er dus ook voor kiezen om ze niet te laten spruiten (het wordt ook wel voorkiemen genoemd). Dan duurt het gewoon wat langer voor ze boven komen na het poten. Maar omdat we ze toch nog niet mogen poten (want aardappelen kunnen niet echt tegen vorst) laten we ze nu spruiten, als ze dan over een week of 3 gepoot mogen worden hebben ze al wat uitlopers en komen ze wat eerder boven de grond. Geef ze geen water en dek ze niet af, gewoon koel en licht leggen, dat geeft de mooiste kiemen (want je wilt niet van die lange, zwakke uitlopers, je wilt mooi korte, gedrongen uitlopertjes, die zijn gezond, breken niet af bij het poten.

De kapucijnerzaailingen die we afgelopen week naar de koude kas hebben gebracht doen het prima. Zo goed dat we vandaag de glasplaten weg hebben gehaald, want de zaailingen zijn al zo groot dat ze met de kopjes tegen het glas aan kwamen. Die glasplaten hadden we er niet op liggen om te beschermen tegen kou, want kapucijners kunnen heel goed tegen kou. Het was als bescherming tegen de muizen. En dus weten we overmorgen of we nog heel veel muizen hebben en/of ze de gekiemde zaailingen ook nog lekker vinden (normaal gesproken niet, normaal gesproken vinden ze echt alleen de zaden of de kiemende zaden lekker).

Tot slot nog een foto van de pepers en paprika’s zoals ze er nu bij staan:

Nog steeds heel klein. Maar als je goed kijkt zie je een 3e miniblaadje in de maak. En daar ben ik blij mee! Je kunt ook zien dat de zaailingen links (2 weken geleden verspeend) al groter zijn dan de zaailingen rechts (vorige week verspeend). Ze worden wat lang, maar niet verontrustend. Als de zaailingen 4 blaadjes hebben (2 kiem- en 2 echte -blaadjes) gaan ze naar een koelere kamer. Zodat ze daar, met steeds meer en langer licht van buiten, bij zo’n 18 graden verder mogen groeien.

En dat is goed voor de pepers en paprika’s, maar het is ook goed voor de soorten die nog gezaaid gaan worden. Afgelopen week bloemen als Asarina, Agastache, Rhodochiton en Lepechinia gezaaid. Met de meeste eenjarigen ga ik nog een week of 3 wachten. Maar ik hoor iedereen over tomaten zaaien, en dan begint het ook bij mij te kriebelen. Ik heb het gelukkig nog uit weten te stellen, maar als het komende week regenachtig wordt, dan zou het zomaar kunnen dat ze ook hier gezaaid gaan worden. Komend weekend alvast maar labeltjes knippen en schrijven.