Herfst

En het zou nog wel mooi weer worden dit het weekend…… Nu (zondag) schijnt de zon, maar gisteren al in de regen naar de tuin gefietst. Want het zou toch wel snel droog worden, dachten we. Maar dat viel tegen, het heeft hier tot zeker half vier in de middag flink doorgeregend.

Gelukkig hebben we 3 kasjes. En daar is nog héél véél in te doen. En dus met het getik van regen op het dak de hele dag in de kasjes gewerkt.

En nog niet klaar, nee. Maar wel nog een emmer met rijpe paprika’s geplukt, en een emmer met onrijpe paprika’s voor onze Koreaanse tuinbuurvrouw (wij houden niet zo van onrijpe paprika’s, zij des te meer).

En gelijk de planten eruit gehaald die leeg waren. Dat ruimt al wel wat op.

In kas 2 hadden we in augustus nog stokbonen gezet (op de plaats waar een aantal tomaten door mest/warmte/vocht eind juli dood gingen). En daar oogsten we al ruim 2 weken lang bonen van. Gisteren voor het laatst, 2 tassen vol met bonen geoogst en gelijk de planten eruit gehaald.

De komkommerplanten gaan er komende week uit, daar moet ik eerst altijd goede handschoenen voor meenemen en aantrekken (er zijn mensen die er geen last van hebben maar ook veel mensen die hetzelfde hebben als ik: bij het opruimen van planten komkommer, meloen, courgettes en pompoenen raak je het lichtstekelig blad aan, met als gevolg veel jeuk en rode vlekjes op handen en armen).

Ook de aubergines gaan er deze week uit, er hangen er nog een paar aan die rijpen voor zaden. En pepers natuurlijk, al kunnen we die nog steeds volop oogsten.

Op de foto hieronder zie je een plant die ik zelf maar Surinam Red ga noemen. Omdat ze eigenlijk geen naam heeft (of wel, maar dan weet ik ‘m niet).

Ik kreeg de zaailing in mei van Jetty, onze Surinaamse tuinbuurvrouw. Zij was vorig jaar in Suriname en had daar een erg lekkere peper geproefd. Van de kok kreeg ze een paar pepers mee om thuis te kweken. En zo belandden 2 planten in mijn kas, toch heel bijzonder dat zo’n peper zo ver heeft gereisd en dan zomaar bij mij ‘mag wonen’. En in de kas heeft ze het ook in Nederland naar haar zin, komende week kan ik de eerste rijpe pepers oogsten en proeven (voorzichtig, dat dan wel :-)).

Ze mag komende week zelfs mee naar huis, want omdat ik de zaailing pas in juni kreeg, waren alle plekken bezet in de kas en mocht ik haar voor een tijdje in een pot in de kas van een andere buurman zetten. En nu ze dan toch in een pot staat, wil ik dan ook maar weer eens een poging wagen om een peperplant in huis te overwinteren.

Het overwinteren van pepers kan op zich prima (want het zijn geen eenjarigen maar halfheesters en dus meerjarig maar gewoon niet winterhard). Helaas zijn de planten in een donkere, koude Nederlandse winter ook in huis gevoelig voor ziekten en plagen, van schimmels tot luis. Ik ga de plant niet snoeien, maar op een onverwarmde slaapkamer zetten, in het volle licht, met maar net genoeg water om te overleven. En dan maar hopen dat ze zo in winterrust gaat en de winter te overleeft. Want als dat lukt ga ik de plant in maart wel snoeien, en voeding geven en meer water. En dan mag ze in april weer naar de kas en heb ik hopelijk in de zomer van 2015 een veel grotere plant, een al vroeg beginnende oogst, en een grote oogst. We hopen er maar op….. eerdere pogingen leverden hier altijd planten op die al snel na de verhuizing dood gingen.

Tussen al het werk in de kas door blikten we gisteren af en toe even naar buiten, of het al droger werd, en dan zagen we dit:

Vanuit de ene kas kijken we vooral op een andere kas en een minikasje rechts. En daar tussenin kunnen we dan zien of het al wat lichter wordt in de verte (niet dus :-)). Er moet nodig gewied worden, maar daar A: hebben we geen tijd voor, en B: heeft het ook weinig zin, om te kunnen wieden op vette klei hebben we drogere grond nodig, anders gooien we met elk onkruidje eenzelfde hoeveelheid aan de wortels vastgeplakte grond weg, en dat is natuurlijk zonde.

Dus kijken we er maar overheen, en zien we het onkruid door de vingers maar zien we vooral dat we nog snijbiet kunnen oogsten (van het ras Lucullus, met geelgroen, extra mals blad). En erachter staan nog Parijse worteltjes, ook nog oogstbaar. En daarachter, maar dat is lastig te zien, krootjes, niet heel groot, centimeter of 5, maar dus ook nog te oogsten. Het hek is het einde van onze tuin, ervoor zijn we al begonnen aan het opruimen van de tuin. We hebben wat tegels neergelegd want we willen daar een pad gaan maken (eigenlijk het stukje tuin in tweeën delen).

Voor het hek staan 3 Yaconplanten, die gaan volgende week gerooid worden. En dan heb ik nog 2 leuke projectjes staan; aardamandel in een pot; die gaan we ook volgende week rooien. En dit jaar eens een zoete aardappel gestekt en opgepot, kijken of die wellicht wat kinderen heeft gekregen :-). Ik verwacht daar trouwens niet veel van, maar toch leuk om eens te proberen, en als er een paar aardappelen uitkomen ben ik al heel tevreden.

Ik ga van het rooien van de Yacons, aardamandel en bataat natuurlijk hier nog verslag doen. Maar verder zal ik deze maand niet zoveel aan de website doen, want erg druk bezig met de zadenlijst, nog heel veel beschrijvingen maken, zaden oogsten, schonen, drogen, etc..

Voor wie het interesseert (ik krijg elke dag al wel 1 of 2 mailtjes met deze vraag): ik hoop aan het einde van de eerste week van november de zadenlijst op de website te zetten. Of dat ook lukt durf ik niet te zeggen, ik meld het hier als het een andere dag wordt, maar dit is voorlopig mijn planning.

En dan sluit ik snel af, want ik heb dan nog wel wat te doen (aan de zadenlijst, in de tuin, achter de schermen op de website, en in de keuken :-)). Met nog een laatste foto, het hekwerk dat je op bovenstaande foto ziet vanaf de andere kant gezien. De Ipomoea Heavenly Blue bloeit nog volop, ook in de regen:

Niet goed te zien op de foto, maar de bloemen zijn echt fel zuiverblauw en zeker zo’n 12 centimeter groot. Op de Mont Fuji na wel mijn meest mooie Ipomoea. Links van het midden zie je nog net de Yacon door het hek en de planten heen piepen.