De laatste loodjes

Zo, de gang is leeg, alles weggewerkt. Ik weet niet voor hoe lang :-). Maar ik weet wel dat we geen appels en peren meer hebben (op een aantal na die we gewoon opeten natuurlijk). Wel nog wortelen, want daar hadden we nog niet alles van geoogst, er zitten nog 2 rijen in de grond.

En verder……. hoewel de tuin elke dag wat leger lijkt te worden gaan we nog elke dag met groenten naar huis. En dus komen er nog courgettes, pompoenen, prei natuurlijk, andijvie, sla, snijbiet, worteltjes, boontjes, knolvenkel, spitskool, savooikool, paprika’s, een paar laatste komkommers, pepers, aubergines. Nog best veel dus 🙂

Op de eerste foto zie de wortelen zoals ik die altijd invries. Ik heb geen idee wie de uitvinder is van de keukenmachine maar mag ik die persoon bij deze echt heel erg hartelijk danken voor deze uitvinding? Scheelt enorm veel tijd en werk. Links zie je de wat grotere stukjes wortelen (die vries ik in wat grotere zakjes in, voor hutspot en roerbak). In het midden de wortelen van de grove rasp, voor soepen, sauzen, stoofschotels waarin de wortelen zichtbaar blijven.

En rechts wortelen van de kleine rasp, voor alles waarin ik de wortelen gebruik als smaakmaker, van pastasauzen tot bouillons, etc.. Van de geraspte worteltjes vries ik gewoon rauw een hand per boterhamzakje in, altijd handig. Natuurlijk eten we ook wel eens gewoon worteltjes als groente. Maar daar heb ik dit jaar de Parijse worteltjes voor gebruikt en die zijn anderhalve maand geleden al ingevroren en zie je hier dus niet tussen.

Op de volgende foto van mijn noeste arbeid. Waar bij de wortelen ik die alleen maar hoef te schrappen en te wassen en in de keukenmachine hoef te kiepen,is zo tijdrovend  het maken van appelmoes. Niet het maken van de appelmoes zelf maar het schillen van 3 emmers appels. Niet goed op de foto te zien maar het is een pan met een inhoud van 15 liter, speciaal voor dit soort karweitjes gekocht.

En dus was ik heel blij toen ik mijn stramme vingers kon strekken en alle appels waren geschild en het leukste werk kon beginnen; wegen, afmeten, inschatten hoeveel suiker en kaneel. Ik heb ook wel eens appelmoes gemaakt met witte wijn erin, en steranijs, gember, etc., ook allemaal lekker. Maar met gewoon alleen maar suiker en kaneel is toch wel één van mijn favorieten (aan het eind van de kooktijd natuurlijk wel nog het sap van citroen erbij, voor de frissigheid).

Een ‘selfie’ is niks voor mij. En een foto-in-action maken zoals hiernaast vond ik ook al niet makkelijk (als je erbij nadenkt dat de appelmoes ruim 100 graden warm is, ik moe ben, en dit ook wel pot nummer 16 is).

Maar toch, je kunt in ieder geval zien dat de appelmoes zo dik is dat die niet van de lepel kan lopen (ik gebruik nooit water in de appelmoes, hooguit een klein scheutje om aanbranden aan de bodem te voorkomen).

De appelmoes is  goudbruin van kleur en dat komt dan vooral door de kaneel die dit jaar wat is uitgeschoten (maar daar hoor je ons niet over klagen want wij vinden kaneel heel lekker in appelmoes).

Daarnaast ook nog appelstukjes in een siroopje ingemaakt (vooral voor als ik komende winter eens  appelijs wil maken, of een appelsaus, of zoiets. En ik heb in eenzelfde siroopje (van alleen maar water met suiker en citroensap) onrijpe Conference-peren ingemaakt (en peren worden niet snel zacht, die blijven heel lang hun structuur houden, en dus hoop ik dat ik daar komende winter misschien ook ijs, saus, etc. van kan maken, maar ook perentaart, stukjes kan snijden voor de salade met makreel en peer die we altijd zo lekker vinden, etc.. Ik ben er niet bang voor, het komt vast wel op, is het niet hier, dan wel bij familie of vrienden.

De laatste foto is niet van inmaak of invries, al geef ik toe dat ik deze week niet veel op de tuin ben geweest en veel in de keuken heb gestaan. Maar eergisteren een dagje naar de tuin, heerlijk weer, en nu staat de Ipomoea Heavenly Blue in bloei.

Ik heb er niks aan gedaan, ik had deze eenjarige slingerplant vorig jaar. En dit is haar eigen verdienste, tussen de Lathyrusplanten die op die plek stonden zijn blijkbaar een aantal zaden gekiemd. En nu de Lathyrus is uitgebloeid en de planten er vandaag uit gaan is de Ipomoea op haar mooist, vol in blad, met veel extra grote bloemen in deze babyblauwe kleur (net zo blauw als op de foto, alleen is ze in het echt 1 tintje lichter).

In het volgende tuindagboek ga ik hopelijk wat schrijven over mijn allereerste poging om zelf wijn te maken. Het zal mij benieuwen wat het wordt, het wordt in ieder geval leuk, zelfs als het niet lekker blijkt te worden of mislukt (want dan is de voorpret dat al waard en is het in ieder geval ook nog eens leerzaam). Maandag gaan we beginnen met het oogsten en persen van de druiven, verslagje volgt daarna :-).