Bijzonder

Ik hou heel erg van ‘gewone’ planten. Hier staat in de tuin altijd een gewone donkergroene courgette, en oranje zomerworteltjes, groene herfstprei. Ik sla nooit krulandijvie of kropsla over. Maar ik vind het ook heel leuk om eens iets bijzonders te kweken.

En wat dan bijzonder is mag ik zelf invullen, en hoe ik dat teel ook. Soms zijn dat soort gewassen voor herhaling vatbaar, soms valt het tegen en was het eenmalig, soms was het leuk maar voor verbetering vatbaar.

En dus staan ook dit jaar tussen de gewone donkerrode bietjes en groene boerenkool weer een aantal bijzondere groentesoorten of -rassen.

Op de foto rechts zie je een kleine aubergine. Maar dan niet een aubergine uit de Solanum melongena-groep (dat is de bekende donkerpaarse aubergine, al zijn ze er ook in wit, lilaroze, groen, etc.). Dit is een aubergine uit de Solanum aethiopicum-groep. De aubergines zijn eetbaar, vaak iets pittiger/bitterder van smaak. Ze worden veel gebruikt in Afrika, aethiopicum betekent uiteraard dat ze oorspronkelijk uit Ethiopië afkomstig is.

En toch doet ze het hier erg goed in de kas, grote planten, witte bloempjes, en veel vruchtjes. Ze zijn eetbaar als ze crème/lichtgroen met donkergroene streepjes zijn, op de foto is ze rijp en niet lekker meer (bitterder en al vol met zaden). Je schijnt ze ook te kunnen drogen en voor decoratie te gebruiken (je vindt de rassen binnen deze groep dan soms onder de naam ‘pumpkin on a stick’, dat ga ik misschien eens proberen. In ieder geval leuk om na jaren weer eens telen, ze doet het even goed als toen.

De volgende foto van de Allium ameloprasum, oerprei:

Vind ik persoonlijk ook echt nog steeds heel bijzonder. Je stopt bolletje in formaat zilveruitje in de grond in september. Je kunt er dan in de winter sprieten van oogsten (zoals grove bieslook of lenteui). En in de zomer verdwijnt het blad en kun je de uitjes oogsten. Elke uitje is een groter bolletje geworden, met nakomelingen eraan vast. Je eet wat je wilt, en je plant kleinere en grotere bolletjes weer uit voor de oogst in winter en het jaar erop. Grappig. En lekker, want de uitjes smaken fris, zacht, meer naar prei en lenteui dan echt naar ui. Ik heb een tas vol geoogst, misschien ga ik er eens wat van in zoetzuur inmaken. En natuurlijk weer een deel uitplanten.

De volgende foto van de Capsicum pubescens Turbo Pube:

Een peper. Eigenlijk wel een redelijk gewone peper, maar toch ook anders. Want ze kan niet kruisen met welke andere peper dan ook, en dus ook niet met paprika. En ze heeft ook ander blad, wat wolliger. En ze heeft bij de opkweek veel warmte nodig. Maar kan als volwassen plant veel meer koude verdragen. Ze doet het niet goed in de kas, want daar is de luchtvochtigheid te hoog (ze groeit en bloeit er prima maar zet slecht vrucht). En dus staat ze hier normaal gesproken buiten, in een pot. Dit jaar toch in de kas, maar met de ramen gekalkt en ze staat direct naast de deur. En jawel, naast deze mooie paarse bloempjes zitten er ook pepers in. De pepers zijn vaak behoorlijk heet en ze hebben zwarte zaden, ook bijzonder.

En dan nog een nieuw soort dit jaar. Eindelijk dit jaar eens een zoete aardappel telen.

En dan is het nog best lastig om uit te vinden hoe dat zou moeten, want op internet vind ik er veel tegenstrijdige informatie over.

En dat is alles wat ik er nu over kan vertellen, want ik heb geen idee hoe dit afloopt. Ik heb haar in een plastic pot, want dat is warmer dan de volle grond. En ze heeft wat kali gehad voor de ontwikkeling van de knol.

En nu is het wachten. De plant groeit prima (eigenlijk zijn het er 3 in deze grote pot).

Wat jammer toch dat ik zo lang moet wachten, ik heb de knollen al in maart laten spruiten, en na al die maanden kan ik niet eens kijken of er knollen in de pot groeien. En zo ja, hoeveel dan, en hoe groot zijn ze. Ik wacht het maar af, geef braaf water en laat de planten maar groeien zoals ze willen.

Als het wat wordt zal ik er een pagina over maken, want je kweekt de planten niet op van de aardappel zelf (zoals je een gewone aardappel laat spruiten en die plant), maar je hangt de knol met prikkers boven een glas water en zet ze warm. De ‘spruiten’ vormen al snel blaadjes en zodra ze worteltjes maken snijd je ze voorzichtig af en pot je ze op. Elke zoete aardappel kan dus voor meerdere planten zorgen.

Tot slot dan nog iets bijzonders.

Deze Cyperus esculentus, aardamandel, teelde ik een jaar of 3 geleden ook al. Toen in een te kleine pot, in een vergeten hoekje in de kas. En toen oogstte ik haar te vroeg, met een matige opbrengst. Maar nu een nieuwe poging, niet in de kas, want zoveel warmte schijnt ze helemaal niet nodig te hebben. Maar wel voor de kas (lekker warm en beschut en zonnig). En in een grotere pot (want ze kan behoorlijk woekeren, dan vind ik een pot altijd een goede oplossing). En met wat Culterra als voeding. En minder vergeten, dus wat vaker water. En ik ga haar dus later oogsten, ga zeker nog anderhalve maand wachten.

De planten maken knolletjes onder de grond, ze smaken vers naar amandelen. Als ze langer liggen worden ze taai maar dan kun je er Horchata de Chufa van maken, een in Spanje geliefd drankje. Zou ik ze ook kunnen bakken? Dan worden ze wellicht weer wat knapperiger. Of misschien moet ik gewoon niet alles in 1 keer oogsten, maar alleen oogsten wat ik nodig heb en de rest laten zitten en groeien. Als het bevalt laat ik haar wellicht in de kas overwinteren. We zullen het zien…

Tot zover iets over wat bijzondere soorten van dit jaar. En dan heb ik de Melothria scabra nog niet genoemd, en de pompoen Pink Banana, en de klimcourgette (die ondertussen al zo’n 4 meter lang is en ondertussen wat irritant door de tuin heen woekert), etc., de knolcapucien in pot, etc.. Leuk om allemaal eens te proberen!