Over de helft

Het is alweer augustus, de zomer is over de helft, de dagen worden al iets korter. Tjonge, wat gaat deze zomer snel, het lijkt nog geen week geleden dat ik de tomaten zaaide, nu zijn we al van de 4e trossen aan het oogsten en is de grootste oogst voorbij. We klagen niet hoor, we hadden zo grofweg uitgerekend dat we 16 volle emmers tomaten hebben geoogst, en met gemiddeld zo’n 7,5 kilo per emmer komt dat dan toch neer op zo’n 120 kilo tomaten. En het is zeker nog niet voorbij, nog lang niet maar vanaf de vierde tros zijn de tomaatjes minder in aantal (omdat we door de warmte wel eens het tikken overslaan) en vaak ook iets kleiner.

Op de foto hieronder zie je de gehalveerde tomaten van het ras Dwarf Beryl Beauty, een tomaat die in rijp stadium bijna net zo groen is als in onrijp stadium.

Het is bij dit ras lastig te bepalen wanneer ze rijp genoeg is om te oogsten, de kleur verandert amper, maar het iets donkerder groen worden samen met voelen of de tomaat al zacht is bepaalt of je haar oogst of nog even laat hangen. Van binnen is ze fris heldergroen, en het is een erg lekkere tomaat, vlezig, sappig, volle tomatensmaak en met een extra zoetje. Hier een ‘blijvertje’.

Op de volgende foto zie je kas 2 zoals die nu is:

Na alle ellende met de dode tomaten en wat dode peperplanten hebben we afgelopen week de kas opgeruimd; alles wat dood is uit de grond gehaald en opgeruimd, gelijk onkruid gewied, de voorgezaaide bonen uitgeplant, stokken samengebonden om het klimmen makkelijker te maken en water gegeven. Het ziet er nu allemaal weer fris en schoon uit, alsof er niks gebeurd is :-).

Nu de tomaten hun top hebben gehad begint die juist voor de paprika’s. Als er geen rare dingen gebeuren (en met het weer van deze zomer lijkt er wat dat betreft niets voorspelbaar) krijgen we een flinke oogst. Weinig pepers, maar veel paprika’s.

Gisteren de eerste echte oogst paprika’s mee naar huis genomen. Op de foto zie je 2 groene paprika’s die van een gebroken tak komen (klein ongelukje bij het opbinden van de forse planten van de Golden Marconi). En daarnaast de Blue Jay (die niet rood werd maar geeloranje en daarmee klopt ze niet – maar is ze wel heel leuk en lekker). De lange pepers zijn paprika’s, van het ras Jimmy Nardello. De grote dikke rode puntpaprika is Elephant Ear, de vele donkerrode pepertjes in het midden zijn van het ras Schwarze Peperoni, een mildheet pepertje. En de oranjerode puntpaprika is de Sweet Banana.

Leuk om al die vormen en kleurtjes te zien, nog leuker om te proeven (de één is friszoet, de ander meer kruidig, de volgende echt extra zoet, de één dunwandig, de ander vlezig, de volgende knapperig. Met zeker nog 9 rassen die de komende weken geoogst kunnen worden had ik verzonnen eens zelf paprika’s te drogen en paprikapoeder te maken (is vast veel zoeter en lekkerder dan dat vreemde poeder dat je in de winkel kunt kopen maar amper naar zoete paprika’s smaakt). En een mengsel te maken van zelfgemaakt paprikapoeder, chilipeperpoeder en tomatenpoeder.

Ik neem al zoveel voor, ik wil nog jam maken van pruimen, moes maken van appels,, zoetzuur van worteltjes, etc.. Maar ik geef eerlijk toe dat we met deze warmte, en al die tassen oogst die aan het eind van de middag mee naar huis gaan, soms zo moe zijn dat we maar een eitje bakken met een boterham. Daar gaan dan al mijn plannen voor inmaak en leuke recepten. En ik weet het al, als ik komende winter tijd genoeg heb, en zin heb om eens lekker te koken, vraag ik me af waarom ik dan geen verse frambozen heb, of venkel van eigen tuin, waarom ik maar zo weinig aardbeien heb ingevroren, etc.. Elk jaar hetzelfde :-).

Soms is er een dag wel genoeg tijd, en deze week had ik dat, en een bramentaart gemaakt. Nu de oogst van aardbeien en aalbessen voorbij is, begint er wel weer wat anders, de eerste emmer appels geoogst, en dus bramen en pruimen.

Deze bramentaart (of misschien is bramenkoek een beter woord) met kokos vonden wij erg lekker (de dag na het bakken nog lekkerder omdat dat de kokos en de havermout zacht zijn geworden en het bramensap door de koek heen geaderd zit). Op de foto (sorry, slechte foto, in de avond met lamplicht en flitser gemaakt) zie je de ongebakken koek, de bramen netjes naast elkaar. Ik ga dit recept bewaren en zeker nog eens maken, je kunt het recept hier vinden; receptenwebsite van Caroline Brouwer.

Tot slot dan nog een foto van een nieuwe eenjarige favoriet in de bloementuin, de Hibiscus cannabinus, 120 centimeter hoge planten, met balderen die inderdaad wel wat lijken op de bladeren van Cannabis (vandaar ongetwijfeld de naam). Ze bloeit nu sinds een week of 3, met grote bloemen (wel 6 tot 8 centimeter) die crèmewit zijn met een opvallend paars hart en wat lilapaars aan de randen van de bloemblaadjes. Mooi!