Rood

Phytophthora. Tjonge, wat kan dat zich toch snel verspreiden. Aardappelplanten die er vorige week zaterdag nog redelijk goed uitzagen waren nu soms geheel verwoest. Wij waren het hopelijk net voor, afgelopen donderdag de aardappelen gerooid, de knollen leken er op een paar slechte na goed uit te zien.

Maar vertrouwen doen we het niet. We hebben de aardappelen gewassen en daarna goed op laten drogen en vervolgens in kratten naar huis gebracht. Volgende week zaterdag gaan we kijken of het goed met ze gaat, want sommige aardappelen krijgen pas later tekenen van aardappelziekte en rotten dan alsnog – en het vervelende is dat ze dan de gezonde aardappelen ernaast ook aantasten. En zo kan binnen een paar weken alsnog een hele krat aardappelen verloren gaan.

Maar uiteindelijk, als alles blijft zoals het nu is, zijn we niet ontevreden over de oogst. Met als winnaar de Tiamo, mooie rozerode aardappelen, groot van formaat, prima van opbrengst. De slechtste bleek de Ballerina, een biologisch ras dat relatief goed bestand zou zijn tegen phytophthora – niet dus want daar hebben we al een deel van weg moeten gooien. In ieder geval hebben we alles bij elkaar zo’n 50 tot 60 kilo aardappelen, en dat is voor ons echt meer dan genoeg tot het voorjaar. We hopen dat het zo blijft en we niet alsnog een deel uit de kratten moeten verwijderen.

Ook wellicht nog belangrijk om te melden; als er phytophthora in aardappelen heerst is de kans dat het overslaat op tomaten zeer groot. En dus houden we nu de deuren van de kas wat meer dicht en de ramen op een kiertje. Gelukkig is het niet warm. En als alle goede en slechte aardappelen op het complex zijn gerooid en de zieke delen weg zijn, dan ga ik er altijd vanuit dat het is ‘overgewaaid’. En dus heb ik ook 1 pot met tomaten maar even in de kas gezet, ter bescherming. Over een week of 2 mag ze weer naar buiten.

Zo, tot zover over aardappelen – het is toch elk jaar weer een crime om op tijd goede gezonde aardappelen te oogsten en te bewaren.

We hebben de eerste 4 tomaatjes geoogst. Joepie! Ik zal deze week de grote kookpan alvast eens opzoeken want binnen 2 weken kan ik de eerste pastasaus gaan inmaken :-). De eerste zijn van links naar rechts: Tumbling Tom Red (in de buitenteelt nota bene, van de plant uit de pot die ik nu voor alle zekerheid maar even in de kas heb gezet). Daarnaast de Dancing with Smurfs, als derde de Black Russian (meer mahonie dan ‘black’) en tot slot de rozerode Brandywine Cherry.

Ook bijna goed, de aalbessen. In het midden al mooie, felrode trossen maar er hangen ook nog wel rozerode bessen in de planten, en links zelfs nog onrijpe bessen (maar dat is van een andere struik, de Witte Parel, die later rijpt). We wachten nog een klein weekje, dan zijn alle rode aalbessen rijp en kunnen we zoveel mogelijk in één keer oogsten (en ik heb nog gelei van vorig jaar, ik denk dat ik er maar siroop van maak).

Ook mooi – de Tagetes patula nana Petit Harmony; kleine plantjes, zo’n 25 centimeter groot, zitten letterlijk vol rode bloemen met een geel hartje. Ze staan hier in een rand langs de pastinaken en vrolijken zo dat bed mooi op.

Op deze foto een bloem (of zeg maar gerust bloempje want groter dan een halve tot een hele centimeter zijn ze niet) van de Tetragonolobus purpureus, ook wel Lotus edulis, ook wel Lotus tetragonolobus. Is er wellicht een botanist die er 1 naam voor zou kunnen geven? 🙂

De Nederlandse naam is Asperge-erwt. Al heeft ze niets met asperges te maken, en eigenlijk ook niet met erwten. Je plukt de peultjes jong en smaken dan ook een beetje als peultjes met een nootachtige smaak. In de verhoogde bak doen ze het hier prima en bloeien nu volop.

Tot slot dan nog een foto van de rode biet McGregor’s Favourite. Extra mooi door het zeer donkere blad en stelen. En net zo lekker als gewone rode bietjes.

Vandaag naar de tuin. Want de veldjes waar de aardappelen hebben gestaan moeten nog even worden schoongemaakt, en natuurlijk nog wat zaaien wat daar op de plaats kan. Daarnaast kunnen we de laatste tuinbonen oogsten en die planten op de composthoop gooien. En het hekwerk van de doperwten opruimen. Want op het veldje van de tuinbonen, peulen en erwten komt het nieuwe aardbeienveld. De aardbeien zijn besteld, komen dinsdag. En ik ga zelf van de Frau Mieze Schindler en een gekregen-goede-aardbei-zonder-naam ook nog stekken nemen.

Daarnaast water geven, veel water geven, want het begint hier ondertussen flink droog te worden. En natuurlijk de tomaten dieven en opbinden en tikken. En zo links en rechts wat oogsten (vandaag eten we venkel uit de tuin, en aardbeien toe).

We hoeven in de weken niet eens te verzinnen wat te doen, op elk plekje in de tuin is nu wel iets te planten, verzorgen, oogsten, opbinden of wat dan ook.