Goed kijken voor je wiedt

Het is april, en dan komt de tijd dat ik eerst de tuin wil bekijken voor we gaan wieden. En dat wieden is al wel nodig, maar doordat het zo zonnig, droog en warm is liggen er nog veel onkruidzaden te wachten op wat vocht. Ik ben nu al bang voor het kleine beetje regen dat er morgen en overmorgen schijnt te gaan vallen – want daarna weet ik zeker dat de hele tuin vol zal staan met gekiemde onkruidzaden. Ik weet wat we komende week kunnen gaan doen :-).

En dus speur ik nu naar zaailingen die ik volgende week niet wil wieden maar wil bewaren. Op de bovenste foto zie je een zaailing  van de rode tuinmelde (Atriplex hortensis). Die mag blijven! Er staan er nog wat meer, rond de plaats waar ze vorig jaar stond, genoeg om er ergens anders een rijtje van te maken.

Op de foto rechts zie je een zaailing van de Polygonum oriëntale. Joepie! Ze is er weer, het is zeker 5 of 6 jaar geleden dat ik haar voor het laatst zaaide, elk jaar vind ik in april weer zaailingen. Zo klein nog, maar te herkennen aan de rode nerf en het rode steeltje (in combinatie met haar standplaats vorig jaar). Je kunt je bijna niet voorstellen dat ze in juli bijna 2 meter hoog zal zijn. Het is nog iets te vroeg om haar te verplanten, ze moet nog even wachten tot ze een derde en vierde blaadjes heeft. Maar ze zijn er in ieder geval!

Mocht je je eens afvragen hoe lang de zaden van Papaver somniferum kiemkrachtig blijven, dan heb ik er antwoord op. In 2004 oogstte ik eens veel papaverzaden, een zak vol, letterlijk tienduizenden zaadjes (een klein pondje). Van verschillende rassen die ik dat jaar teelde, van Black Paeony en Lilac Pompon tot Apple Green. En ik vond dit voorjaar die zak, bij het opruimen van de zolder (waar het in de zomer veel te warm wordt voor zaden).

Met het idee ‘dat kiemt nooit meer, maar ik strooi het gewoon uit, als er dan nog een paar zaden kiemen is dat mooi meegenomen’ heb ik de hele zak dus langs de slootkant uitgestrooid. En dit is het resultaat. Zo’n 8 meter lang tienduizenden zaailingen van de papavers :-).Om ze uit te dunnen zou ik 3 volledige dagen bezig zijn. En dus ga ik ze maar vergeten, gewoon laten gaan en kijken welke de sterksten zijn en de strijd gaan overleven. En welke er dan gaan bloeien. Mocht je je afvragen wat het kiemvermogen van Papaver is; in ieder geval dus 10 jaar :-).

Deze dagen zijn we ook nog druk met andere dingen; zaaien, uitplanten, zaaisels en zaailingen water geven, planten oppotten, noem maar op. Het zijn hoogtijdagen in de tuin.

De knofloken en oerprei (foto) groeien goed. Ze hebben wat koemestkorrels gehad en ook wat kali. Ook de aardappelen, sjalotten en uien hebben kali gehad.

De rest van de tuin heeft koemestkorrels gehad. En dan gaan we per vak eventueel nog wat voeding geven als dat nodig is (bonen niets, prei wat bloedmeel, bietjes wat kali, kool van alles wat, etc..

De potten die zijn gevuld met kuipplanten en eenjarigen, etc. hebben voeding gehad (om wat tijd in de zomer te besparen geef ik ze Plantcote, een korrel die over een periode van 6 maanden constant kleine beetjes voeding afgeeft, dan hoef ik verder niet meer over voeding na te denken en is dat geregeld).

Tot slot nog een foto van een Fuchsia. De drie planten die ik afgelopen winter over heb gehouden doen het prima, en één ervan bloeit al volop.

De Brugmansia’s staan buiten en ook daar zat bij 1 plant al een bloem in. Onze tuinbuurman had al weeuwenteelt bloemkolen (wij hebben er ook één gehad en die smaakte heerlijk!). Vorig jaar konden we pas half mei een bloemkooltje uit de kas eten, dat was de reden dat we dit jaar maar eens wilden overslaan. En nu dus van hetzelfde ras (Snowball A) 5 weken eerder dan vorig jaar een oogstrijpe bloemkool. Dat zegt alles over het verschil in het lenteweer in 2013 en 2014.