Springen

Gisteren liep ik in mijn trui -zonder jas – even snel naar de vuilnisbak buiten: het was absoluut niet koud. Sterker nog; het voelde bijna als een windstille dag in de 2e helft van maart. Voor mij was het best even lekker, zo zacht (en zowaar ook eens droog, terwijl ik dit schrijf regent het weer gewoon). Maar het heeft natuurlijk ook zijn weerslag op de tuin. De rozen lopen volop uit. Moet ik ze nu snoeien of wacht ik (zoals ik dat al 30 jaar doe) tot maart? Oei, de pruimenboom komt al in knop. De klimaatverandering brengt voor moestuinders ook wat kleine dilemma’s met zich mee. Soorten die je misschien toch wat eerder dan normaal zaait, bomen en struiken die je wat vroeger of juist later snoeit, groenten die je eerder oogst of die langer blijven staan, etc..

Afgelopen week heb ik buiten wat vakken ‘in orde’ kunnen maken: plantenresten en onkruid eruit, rondslingerende rommel opgeruimd, aangeharkt en vervolgens een laag mest met heel veel stro erop. Als een warm bed, klaar voor de lente. Dat was ik vandaag (vrijdag) ook weer van plan. Maar in een moestuin gaat het maar zelden zoals je van te voren denkt. Het regende. Alweer. Maar juist dan ben ik zo blij met de kas, bijna net zo blij als wanneer ik in de zomer tomaten, komkommers en paprika’s kan oogsten. Het gaat om het gevoel.

Ik schreef al eerder over de winterkas: dat ik afgelopen herfst iets te laat met zaaien was (eind augustus), en veel te laat met planten (volgens mij was het al november). De jonge plantjes gingen te jong de volle grond van de kas in. Ook dat blijkt dan weer een nieuwe les te zijn. Er zijn maar heel weinig plantjes dood gegaan, het gros heeft gewoon in november, december en januari staan wachten, op meer licht en wat betere temperaturen. Juist als het vriest warmt de kas overdag op want vorst betekent bijna altijd dat de zon schijnt. Overdag is het dan soms wel 18 graden (terwijl het buiten vriest), in de nacht is bijna net zo koud als buiten. Deze winter is (of lijkt) het weer vooral heel grijs en heel nat, en dan is het in de kas overdag en in de nacht in net zo koud als buiten. En dat heeft gevolgen voor de planten in de kas.

Maar de dagen worden nu langer (langer licht dus), en minder koud (al kan het over enkele weken ineens nog flink vriezen hoor).

Zo zag de rucola er in december en januari uit:

En deze foto maakte ik op 7 februari:

Na meer dan 2 maanden van stilstand groeiden de planten vanaf de 2e helft van januari volop. Een heerlijke oogst van zachte blaadjes met een lekker pittige smaak.

En dan de foto die ik vandaag (16 februari) maakte:

Pats….. doorschieten. Niet dat ik me daar aan stoor hoor. Uiteindelijk zijn de blaadjes dan ook nog lekker. Nog wat pittiger, soms ietsje bitter, niks mis mee. Het feit dat het uit eigen teelt is helpt ook: na zaaien, planten, verzorgen, wachten, controleren en nog meer wachten haal ik het niet in mijn hoofd om de planten weg te gooien. In de moestuin is geen ruimte voor kniesoren :-).

Bovendien geniet ik misschien nog wel het meest van de (eetbare) bloemen die over enkele weken (afhankelijk van de temperatuur) verschijnen want die lokken de eerste hommels en bijen van het jaar de kas in. En dat zorgt samen met een vaag voorjaarszonnetje voor een lente-explosie.

Die aanstaande lente voel ik nu ook al hoor. Door de zaailingen van paprika, peper en aubergine. Door de planning van de tomaten waar ik aan ben begonnen. Door de mail dat ik zaterdag de bestelde zaden en pootaardappelen kan ophalen (we bestellen als tuinbouwvereniging gezamenlijk bij zaadhandel van der Wal zodat we korting krijgen). Door de koolmeesjes die volop zingen (als ouderwetse fietspompjes). Door de eerste Camelliabloem. En de eerste Pulmonariabloemen:

En dan heb ik het nog niet over de krokussen, hyacinten, sneeuwklokjes en het feit dat we gisteren pas om 18 uur het licht aandeden en het vanmorgen al om 07.15 uur licht werd.

Oh ja, over de zaailingen: ik moet nodig de tekst van de pagina over het planten per 3 aanpassen. Want ik heb dat jarenlang gedaan, met veel plezier en vooral succes. Maar vorig jaar zag ik toch weer eens dat de jonge aubergineplanten van tuinvriendin Laura er (met 1 zaailing per potje) echt beter uitzagen dan de mijne met 3 per potje. En dus ga ik dit jaar de aubergines ook per stuk opkweken en in mei per stuk uitplanten. Het verspenen en uitplanten per 3 ga ik voor pepers en paprika’s wel aanhouden want ik ben nog steeds van mening dat dat de beste opbrengst geeft. Er zijn trouwens ook mensen die pepers en paprika’s per stuk oppotten en uitplanten hoor, en er zijn ook mensen die ze per stuk oppotten en in jong stadium toppen. Alles kan en mag, niets moet. Al zie ik het nut van het toppen van paprika’s en pepers zelf niet zo in (omdat die uit zichzelf ook gewoon op een hoogte van ongeveer 25 centimeter vertakken). Maar doe vooral wat je zelf handig vindt.

Je ziet op de foto hieronder de aubergines in 2023 in een grote kuip; de losse planten deden het verspreid in de kuip beter dan in setjes van 3:

Terug naar de kas: het is in deze tijd (en wel vaker) mijn persoonlijke oase. Met de deur dicht hoor ik het verkeer niet, alleen het tikken van de regen op de ruiten. Ik kan er heerlijk ‘fröbelen”; ik verwijder wat onkruidjes, verdeel paardenmest met veel stro erdoor rond de planten, veeg het middenpad een beetje aan en geef de planten die er in potten staan te overwinteren wat water. De mest ruikt niet meer naar mest maar al een beetje compostachtig. Het houdt het onkruid tegen, gaat verdamping tegen, neemt teveel vocht op, het levert allrelei goede stoffen, activeert het bodemleven, en nog meer. Als je geen mest met stro kunt vinden, dan zou bijvoorbeeld halfrijpe compost ook prima zijn (want dat is ook een mengsel van bruin = dor en droog en koolstofrijk + groen = vers en stikstofrijk materiaal).

Als deze winterplanten in het late voorjaar worden geruimd en plaats moeten maken is het zeker nog niet verteerd en kan ik het rond de tomatenplanten, komkommerplanten, pepers, aubergines, etc. leggen. In oktober zal het voor een groot deel zijn verteerd en hark ik het door de grond (en dan begint het hele systeem opnieuw want dan kan ik weer nieuwe wintergroenten in de kas uitplanten, krijgen we hopelijk weer nieuwe paardenmest met stro, etc.). Ik ga hetzelfde trouwens met de vaste planten buiten doen. Mits de mest niet te scherp is (maar dat kun je makkelijk ruiken en deze mest komt van een paardenboer die de mest altijd een paar weken op de kar laat liggen voor die wordt bezorgd waardoor ze vaak al aan het composteren is).

Afijn, genoeg lofzang over paardenmest. Deze week maar eens Dahlia’s zaaien, en peterselie, Lathyrus, wat bieten, rucola, en sla en andijvie. Het is tenslotte over 2 weken maart!!

Tot slot van dit blog nog even een melding. De meeste mensen weten wel dat ik ook een instagrampagina heb. Ik kreeg vorige week een berichtje van Mari Maris (auteur van onder andere Mari’s Groentebijbel en Maison Mari), of ik het leuk zou vinden om 2 x het boek Groenten op instagram te verloten. Natuurlijk!! Ik heb het boek zelf al en ben er erg blij mee. Je kunt helaas niet via de reacties op dit blog meedoen want Mari loot zelf de 2 winnaars uit de reacties op instagram. Maar mocht je mee willen loten, dan kun je onderstaand bericht op mijn instagrampagina vinden en kun je lezen hoe je mee kunt doen (het bericht is langer dan je hier op de foto ziet). Mijn instagrampagina vind je hier: Diana’s Mooie Moestuin. Aanstaande zondagavond 18 februari 18.00 uur sluit de verloting en vervolgens loot Mari dus zelf de 2 winnaars.