Speuren

Eindelijk was er een week met ‘aardig’ weer, en dus kon ik eens wat meer in de tuin doen. Opruimen, wieden, de aardbeiplanten verzorgen en een nieuwe plek in de tuin geven (ik teel ze al jaren in potten en dat gaat vrijwel altijd goed, maar nu waren er toch een aantal dood, ik denk door de vele regen in herfst en winter en vervolgens vorst aan de kletsnatte wortels).

Ik heb wat mest kunnen kruien, en 1 kas opgeruimd. En ik heb gezaaid. Ik schreef al eerder dat ik dit jaar een flink aantal soorten oversla en me op groenbemesters en makkelijk groenten stort, maar dat geldt natuurlijk nooit voor paprika’s en pepers. Ik zaai altijd op 31 januari maar vorig weekend waren er heel toevallig gunstige constellaties voor vruchtgewassen (volgens deze online Franse kosmoskalender): Jardinage. Ik ga zeker niet helemaal volgens de kosmoskalender tuinieren, maar ik blijf een zwak houden voor het op het ‘juiste moment’ zaaien van paprika’s, pepers, aubergines, en in maart ook de tomaten.

En dus ging ik er zondag eens lekker voor zitten; met een potje hete thee naast me, labels, vermiculiet, zakjes zaden. Ik had in de ochtend de propagator al op zijn plaats gezet, gevuld met een laag zilverzand, nat gemaakt en met de dimmer op ongeveer 27 graden gezet: een gespreid bedje voor de paprika’s, pepers en aubergines!!

Ik heb heerlijk gezaaid (het geeft het ultieme lentegevoel op een grijze winterdag), tussendoor nog even gegoogeld welke eigenschappen een bepaald ras ook alweer heeft, en ik hield mijn planning er natuurlijk ook bij want anders zaai ik echt veel te veel.

Het zaaien zelf is een koud kunstje. Ik zaai deze soorten al een paar jaar in vermiculiet en als de tray eenmaal gevuld is, is het labelen, verdelen van de zaden en afdekken met nog een laagje vermiculiet binnen hooguit 2 uurtjes gebeurd. Ik zaai ook altijd wel 3 tot 5 zaden per vakje want de zaailingen kan ik makkelijk verspenen wanneer ze nog maar 1 steeltje en 1 worteltje hebben. Voor wie er interesse heeft, ik schreef er eerder al eens een blog over, en twee vervolgblogs, ook met een filmpje: Stapje voor stapje, Het zaaien van pepers, paprika’s en aubergines en Deel 3: verspenen

Hop…. de propagator/warm gespreide bedje in. Nee, het moeilijkste komt daarna: geduld hebben. Elke dag even kijken, eventueel nog een beetje water over het vermiculiet vernevelen. De temperatuur nog eens controleren. Mmm, de dimmer eens een millimeter verstellen. Zodat ik een paar uur later weer kan kijken…. en de dimmer natuurlijk weer een hele millimeter de andere kant op kan draaien. En dat allemaal terwijl ik heel zeker weet dat na ongeveer 5 tot 6 dagen bij 27 graden de eerste zaden voorzichtig ‘zouden moeten kunnen’ gaan kiemen.

Ik keek vanmorgen (natuurlijk) weer maar er was nog niets te bekennen. Ik schrijf ‘keek’ maar het lijkt meer op speuren; elk vakje in de tray bekijk ik van alle kanten, of er een onregelmatigheid in het vermiculiet-oppervlak is, als teken dat daaronder iets gebeurt. Ik keek een uurtje later weer. Hè, en het zou zo leuk zijn als ik toch in dit blog een foto van een zaailing zou kunnen zetten. Aan het einde van de middag keek ik weer: nog niks. Maar het is nu toch de 5e dag? Wat nu? De zin om een blog te schrijven daalde met de minuut. Want waar zou ik dan over moeten schrijven. Misschien over de aardbeien op hun nieuwe plek, of de groenten die in de kas nu ineens gaan groeien. Of over de allereerste minuscuul kleine roze dotjes op de nog stijf gesloten knoppen van perzik en abrikoos (over speuren gesproken).

Of over de leuke mail die ik deze week van Petra van Tuinplus kreeg? Ze wilde me vrijblijvend wat zaden van aardappelen sturen. Om eens te proberen. Omdat ik vorig jaar experimenteerde met de extra vroege en extra late pootaardappelen.

Ik had nog nooit gehoord van ‘zaaiaardappelen’. En zoals ik al schreef was ik niet van plan om dit jaar heel veel te experimenteren. Maar dit kon ik niet weigeren :-). Ondertussen heb ik de zaden in huis, ze moeten tussen 16 en 20 graden worden gezaaid en dat zou vrij nauw luisteren. Daarom moeten ze nog heel even wachten. Je vindt er trouwens hier meer informatie over: Tuinplus – zaaiaardappel Soltastic F1

Ik kreeg 3 zakjes. Als het lukt ga ik de zaailingen met volkstuinburen delen zodat we de kansen kunnen spreiden en kunnen zien hoe de teelt bij verschillende tuinders verloopt. Met 10 minuscule zaadjes per zakje is de druk extra hoog en hoop ik dat de zaden kiemen. En ik durf ik niet te zeggen of het de moeite waard is want met pootaardappelen is de start van de teelt natuurlijk al wat zekerder. Maar ik ben heel erg benieuwd en hoop er dit jaar meer over te vertellen. En ik kan vergelijken want ik bestelde vorige maand al pootaardappelen (ik verwacht ze over een week of 2 in huis te hebben).

Afijn. Aan het einde van dit blog terug naar de zaaisels van paprika’s, pepers en aubergines. Na het avondeten loop ik nog even naar boven. Om te kijken natuurlijk. En misschien weer een millimeter aan de dimmer draaien. Of een drupje vernevelen. Om te verdoezelen dat ik gewoon weer aan het speuren ben.

Ineens maakt mijn hart een klein sprongetje. Snel vernevel ik wat water over het oppervlak dat iets omhoog lijkt te worden geduwd. En dat kan maar één ding betekenen: Leven!!

En jawel, daar is ze dan, de eerste paprikazaailing die geboren wordt!!

Het is een kiempje van het paprikaras Between the Lines, officieel de eerste van 20224. Maar ik hoop dat er binnen enkele dagen nog veel meer kiemen!