Eschscholzia californica

Eerst even dit, mocht je internationale informatie zoeken of bijvoorbeeld zaden van Eschscholzia californica in een niet-Nederlandstalige webwinkel zoeken:

• Nederlandse naam:     Slaapmutsje
• Engelse naam:     California Poppy
• Duitse naam:     Kalifornischer Goldmohn
• Franse naam:     Pavot de Californie
• Eenjarig, redelijk vorstbestendig

Dit is één van mijn meest favoriete eenjarige bloemen. En dat terwijl ze in onze tuin toch een vrij belangrijk nadeel heeft: in onze rijke, vette, natte kleigrond kunnen de planten nog wel eens iets te snel groeien en daardoor slap worden en omvallen. Sinds we haar in een verhoogde bak telen gaat dat al wat beter, blijft ze wat compacter en valt dus ook wat minder snel om. Ze zou het vast nog beter doen op zandgrond.

Dat is ook best logisch: Eschscholzia’s komen van oorsprong uit Amerika. Het woord californica in de naam geeft al aan uit welke streek: Californië (hoewel zo ook in noordelijkere streken in Amerika groeit). Ze houdt van veel zon, warmte en een droge, arme grond. Tegelijkertijd kan ze toch ook goed tegen kou, ze kan zeker wat vorst verdragen, en ze kan zich na een niet te strenge en natte winter ook uitzaaien (dat deed ze hier in de volle grond nooit, maar nu we haar in verhoogde bakken telen komen we bijna elk voorjaar wel zaailingen tegen). Ze zijn makkelijk te herkennen:

Het fijn vertakte blad is erg mooi, grijsgroen met een bijna blauwige waas. De oorspronkelijke bloemen zijn geel of oranje en enkelvoudig. Door veredeling zijn er ondertussen heel veel rassen te koop, in verschillende kleuren en kleurencombinaties, en enkelvoudig maar ook dubbelbloemig.

De planten worden zo’n 20 tot 30 centimeter hoog (in onze vette klei haalde ze vaak ook de 35 centimeter nog wel). En om die reden geschikt als randbeplanting, in perkjes, langs paden en in potten en (verhoogde) bakken. De bloemen zijn zo’n 4 centimeter groot, en ze zijn er ondertussen in crème, geel, oranje, rood, zachtroze, zalmroze, abrikoosoranje……… en allerlei kleuren daar tussenin. Welk ras/kleur je ook kiest, ze hebben allemaal een satijnachtige glans (en de bloemen voelen ook satijnzacht aan).

Het is leuk om even te laten zien hoe ze aan haar Nederlandse naam komt. De bloemen gaan open doordat ze zich onder het papierachtige hoesje vandaan wurmt, en daarmee lijkt ze wel wat op een puntmutsje:

De planten van Eschscholzia staan wat wankel op een klein en langwerpig wortelgestel, om die reden houdt ze niet van verplanten en al helemaal niet van verspenen. Ze wordt bij voorkeur ter plaatse gezaaid. Dat is wel lastig als je voor relatief veel geld weinig zaden van een heel bijzonder ras hebt gekocht. Die rassen zaai ik daarom toch altijd voor. Maar dat doe ik dan door ze gelijk in een wat grotere tray (met grotere vakjes) of een potje (9-centimeter) te zaaien.

En de zaailingen plant ik zo kort mogelijk na het kiemen uit. Door ze met een flink kluitje uit te planten hebben de zaailingen wat minder last van het uitplanten. Uiteraard probeer ik het kluitje zo ‘heel’ mogelijk te planten en geef ik direct daarna ruim voldoende water. Mocht je ruim voldoende zaden hebben, zaai ze dan vooral ter plaatse voor het beste resultaat.

Eschscholzia’s kunnen redelijk goed tegen kou. Als je haar wilt voorzaaien kun je dat vanaf ongeveer half maart doen, dat kan binnenshuis op een zo koel en licht mogelijke plaats, of onder glas, wat lichte vorst deert de zaaisels niet (maar het zorgt uiteraard wel voor een wat latere kieming). De zaden kiemen binnen 10 tot 20 dagen, afhankelijk van de temperatuur. Plant de zaailingen vrij kort na het kiemen al uit (om de eerder genoemde reden dat ze niet verplant of verspeend wil worden). Als je haar ter plaatse wilt zaaien wacht je bij voorkeur tot de grond eind april/begin mei wat is opgewarmd. Je kunt haar de hele maand mei zaaien (en begin juni kan ook nog wel).

Afhankelijk van het moment van zaaien bloeien de planten in het midden van de zomer (zo ergens tussen half/eind juni en half/eind augustus), de planten bloeien zo’n 8 weken lang. Zie de foto’s op deze pagina voor wat rassen/kleuren die ik zelf heb geteeld.

Het is vrij gemakkelijk om zaden van Eschscholzia’s te oogsten. Na de bloei verschijnen de lange, puntige geribbelde zaadpeultjes. Als de zaden rijp zijn springen de peultjes op en krullen om, daarbij worden de zaden naar buiten gegooid. Je moet dat dus eigenlijk net voor zijn. Knijp lichtjes in zo’n droog en beigebruin zaadpeultje (niet-rijpe zaadpeulen zijn nog groen en zacht en buigbaar en niet breekbaar). Door je hand onder en rondom het peultje te houden vallen de middelgrote donkerbruine ronde zaadjes in je hand. Droog ze nog een paar dagen en bewaar ze vervolgens koel en droog en donker (maximaal 4 jaar).