Elk weer heeft z’n tegenweer

Als ik naar buiten kijk zie ik de straat blank staan, de achtertuin staat onder water. Het is donker en het groen van het blad in de achtertuin begint langzaam meer olijfgroen en iets geligs te krijgen. Waar het de hele zomer en nazomer droog en warm is geweest wisten we al dat daar een tegenhanger van zou komen. Jammer dat dat dan nu in 48 uur valt :-).

Sinds gisteravond al ruim 50 millimeter regen gevallen en er lijkt vandaag nog eens 30 millimeter bij te komen. Geen weer voor de tuin, lijkt me :-). Gisteren eigenlijk ook al niet. We zijn wel gegaan natuurlijk, want er is nog heel veel te doen. Maar wel met laarzen aan, want tot onze enkels in de modder. Opruimen vooral; bonenstaken weghalen en in de kas gezet om te drogen, doorgeschoten groenten op de composthoop, potten leegmaken en opruimen voor de winter, uitgebloeide éénjarigen weg. Binnen een dag kan de tuin er dan al weer heel anders uitzien.

Een dag voor de nieuwe tuin was het toch al niet; gisteren nog wel mooi weer maar de grond veel te nat en zwaar om te spitten, zand veel te nat en zwaar om paden mee te leggen.

We hebben wel de compostbak eens bekeken, de bovenlaag eraf gehaald. De bak was voor ruim 3/4 gevuld met mest met veel stro, voor 1/4 met groen tuin- en keukenafval. En dit is het resultaat; een rul mengsel, vol met wormen, pissebedden, spinnetjes en nog veel meer beestje die met het blote oog niet of amper te zien zijn. Die krijgen allemaal een plekje op de tuin, want de compost gaan we onderspitten in de groentetuin.

Bij het opruimen en afvoeren van al het blad, etc. liepen we tot 4 keer toe tegen de Yaconplanten aan (die ondertussen ruim 2.30 meter hoog waren en half over het hoofdpad hingen.

 Duidelijk ook op z’n retour (het blad wordt al gelig, de bladeren gaan hangen), en dat in combinatie met z’n grootte, de tijd van het jaar, z’n ‘in-de-weg-staan’, en misschien ook nog iets van ongeduld en nieuwsgierigheid van mijn kant, hebben we besloten de planten te rooien.

Dat was nog niet zo gemakkelijk. Niet dat de wortels erg diep zitten maar de eetbare wortels breken heel gemakkelijk. Helaas door de vette klei zeker 1/3e van de wortels verloren gegaan; gespietst, geknakt. En alleen daarom al blij dat we de planten gisteren hebben gerooid want met alle regen die er sinds gisteravond bij is gekomen zou het rooien in de komende week/weken alleen nog maar moeilijker zijn gegaan. Misschien dat is haar om die reden de volgende keer dan toch in pot ga telen. Aan de andere kant, dat moet dan wel een heel grote pot zijn en heb ik er wel veel werk aan (want ze lust dan elke dag wel 2 gieters water). Ik ga er nog eens over verzinnen………. anders wellicht in een verhoogde bak, of gewoon op een bergje compost.

In ieder geval was het een prima oogst., ondanks het feit dat een deel verloren was gegaan. De meeste knollen langwerpig (als extra grote winterpenen), maar sommige wortels ook rond en bol (bijna als flinke knolselderijen).

Van 3 planten een opbrengst van zo ongeveer een kleine 12 kilo knollen, niet slecht voor en eerste jaar. Het losmaken van de knollen is ook nog wel lastig, door ze in de regenton te hangen hebben we ze wat uit kunnen spoelen, maar de knollen zitten heel dicht op elkaar en breken ook weer gemakkelijk als je ze los wilt knippen/snijden.

En dan heb ik het nog niet over de broedknolletjes die ik eraf moest zien te breken/snijden voor volgend jaar. En alleen daarom al veel dank aan Wendy en Saskia, van wie ik de broedknolletjes kreeg. Dievenwerk noemen we dat hier, een half uur bezig geweest om wat plantmateriaal voor volgend jaar te krijgen, uiteindelijk heb ik 7 broedknolletje los weten te peuteren/snijden voor volgend jaar. Ze liggen nu te drogen, volgende week ga ik ze oppotten en mogen ze in huis overwinteren.

Op de foto rechts zie je de uiteindelijke oogst; gewassen, alles wat te klein, en wat kapot en gebroken was maar weggegooid.

De knollen laat ik een paar dagen in de kas drogen en dan mogen ze mee naar huis. Ik schijn ze als aardappelen te kunnen bewaren, maar dat moet ik uiteraard nog uitvinden.

Uiteraard wel al geproefd. Op internet vind je er heel veel verhalen over maar allemaal niet heel erg duidelijk, en dat begrijp ik nu, want de smaak is ook amper te omschrijven.

Ik heb een knol geschild en we hebben die met 7 mensen geproefd. De knol is, geschild, wit van kleur, heel knapperig maar ook sappig. De smaak is heel flauw zoet. Ze heeft iets van radijs in zich, niet het pittige, maar de structuur en knapperigheid. Maar ook iets van peer, door het sappige, maar dan minder zoet. Het is fris. Niet perse lekker uit het vuistje, maar zeker ook niet vies. Lijkt me lekker in een salade (met oude kaas en veldsla bijvoorbeeld, of met sinaasappel en rauwe ham?). Een beetje in die richting. Heeft dus mogelijkheden :-).

Op internet lees ik ook dat de knollen over een week of 3 zoeter worden (omzetting van zetmeel in suikers?), dus dan ga ik ze zeker weer proeven en laat ik dat hier nog even weten.

In ieder geval als plant leuk genoeg voor in de tuin, als knol lekker genoeg om er iets mee in de keuken te kunnen. Hier ga ik ze in ieder geval volgend jaar weer zetten. Op de foto rechts zie je nog een broedknolletje dat nu in de kas ligt te drogen. Je kunt al zien dat de vorm en kleur heel anders is dan de eetbare knollen (en die eetbare knollen hebben geen ogen = lopen dus niet uit = dus geen plantmateriaal).

Mocht je zelf de Yacon willen telen en op zoek zijn naar broedknolletjes, google dan even op de naam en je komt op websites als bijvoorbeeld deze: Yacon gezond of Sense of Nature (handig want daar kun je via  link ‘ Verkooppunten’ in de linker kolom met je postcode kijken naar een adres in de buurt).