Oogsten

Ik durf het bijna niet te zeggen……. de vriezer is kapot. Dit keer was het gelukkig niet mijn eigen schuld maar ging het om de koel-vriescombinatie in de keuken, een ‘oud beestje’. Ik kreeg bijna een déjà vu want ook nu riep Ruud me weer voor een ‘plasje water’ onder koelkast. Gelukkig waren alle groenten nog bevroren. Maar het schip was wel zinkende, ik heb in allerijl alle zakjes met courgetteblokjes, geraspte bietjes, gekookte maiskorrels, etc. naar de andere vriezer overgeheveld (die nu dus ook tot de nek toe vol zit). We hebben nog gekeken of het zou helpen als ze uit was, ontdooid, schoongemaakt en weer aan werd gezet. Maar helaas. Er moest dus een nieuwe koel-vriescombinatie worden besteld, en die is er ondertussen. En dat betekent dat ik nog 3 flinke vrieslades heb om te vullen. En dat is dan toch nog een positief puntje in een dure week.

Niet alleen de kapotte koel-vriescombinatie zorgt ervoor dat ik zuinig ben, elke dag maar weer die akelige berichten en stijgende energie- en boodschappenprijzen zorgen ervoor dat ik de vriezers zo vol mogelijk wil hebben voor de winter komt. En we hopen natuurlijk ook nog zo lang mogelijk uit de tuin te kunnen oogsten. Ook nu is er weer geen tijd voor wieden: we oogsten, ruimen op en planten zaailingen uit.

In augustus troffen we 3 pompoenen aan die waren aangevreten:

Misschien dat er meerdere dieren zijn die dit doen maar hier weten we zeker dat het ratten zijn. Vreemd genoeg vreten ze de pompoen aan één kant open, hollen die uit en dan vertrekken ze weer, waarbij ze weinig vruchtenvlees en zaden lijken te eten of mee te nemen. Het was op dat moment jammer van de oogst maar we kwamen erachten dat de vruchten die hingen niet of nauwelijks werden aangetast (er groeiden 2 planten op/in de composthoop met daarachter stukken opgeslagen klimgaas, de planten waren te groot voor de compostbak en slingerden het klimgaas in). Een hangende pompoen, zelfs als dat maar een halve meter hoog is, is blijkbaar lastig voor een rat om aan te knagen. En dat ga ik zelf zeker onthouden voor volgend jaar.

Op de foto hieronder zie je 4 van de 6 pompoenen die ik uiteindelijk kon oogsten. De 3 rechtse zijn mooi, gezond en intact en gaan naar zolder voor de bewaring. De pompoen links heeft wat plekjes (de rat heeft nog wel geprobeerd om er aan te knagen maar vond het blijkbaar toch te lastig en heeft het opgegeven voor hij door de dikke schil kon knagen). Helaas brak de steel af toen ik de pompoen uit mijn fietsmand wilde pakken. Die pompoen is natuurlijk niet lang te bewaren en ga ik dit weekend schillen en in stukken snijden, in de oven roosteren en dan in porties invriezen voor bijvoorbeeld onze favoriete risotto met pompoen en citroen.

Alle peren zijn geoogst en verwerkt (in moes, jam, peertjes in rode wijnsiroop, en van de schillen maak ik azijn). Nu zijn de appels aan de beurt, zie foto bovenaan dit blog van de eerste rijpe appels van het ras Ecolette. We hebben nu ruim een emmer appels kunnen plukken (de appels die in de zon hingen, geel waren, al een flinke rode blos kregen en begonnen te vallen), de andere appels (nog groener van kleur en zonder blos) mogen nog 2 tot 3 weken blijven hangen. Ik kan deze appels goed bewaren (op zolder, naast elkaar in dozen met een papieren afscheiding tussen de appels. En ik wil appelplakjes in de voedseldroger drogen. En ik wil appeltaartjam maken. Ik bedacht, maakte en plaatste dat recept bijna 10 jaar geleden, excuses voor de oude en lelijke foto’s en een iets te uitgebreide uitleg (ik twijfel of ik het aan zal passen of uit nostalgische overwegingen zal laten staan 🙂 ). Hoe dan ook; het was en is een heel lekker recept maar met alles wat ik in de afgelopen jaren op inmaakgebied leerde hoop ik dit weekend een appeltaartjam 2.0 te maken (met wat frissere smaken, zonder geleisuiker maar met rietsuiker, appelsap in plaats van water (want water smaakt naar niks), en de gesneden vruchten eerst een nacht te laten weken in citroensap). Ik hoop dat het lekker wordt en dan zal ik het uiteraard op mijn website plaatsen. En van de appels die ik overhoud maak ik zeker de Bretonse appeltaart van Cees Holtkamp, één van mijn meest favoriete appeltaartrecepten.

De laatste bleekselderijplanten zijn geoogst, schoongemaakt en ingevroren. Door alle regen en drukte en oogst waren we de courgettes vergeten, de grote exemplaren liggen ondertussen op de composthoop, de kleintjes zitten ook weer in blokjes in de vriezer, voor in soepen en stoofschotels.

We oogsten en eten palmkool, knolvenkel, andijvie en rucola uit de tuin. En de allerlaatste tomaten. En paprika’s. En de laatste augurken zitten in zoetzuur, de planten zijn ondertussen geruimd. En tussen al die oogst door moeten we in de kas de zaaisels en zaailingen natuurlijk wel water geven. En we planten nog wat laatste soorten uit. Je zou denken dat het met dit weer allemaal niet hard groeit maar het tegendeel is waar. Ik maakt op 12 september een foto van de linkerkant van de kas:

Ik had de jonge zaailingen van cichorei, mosterdblad, sla, andijvie, waterkers, raapjes, etc. op dat moment net uitgeplant. Nu ziet het er al zo uit (11 dagen later):

Duidelijk aangeslagen en al wat gegroeid! Achterin de kas zie je nog wat bakken met zaailingen die nog uitgeplant kunnen worden (winterpostelein voor buiten, raapjes en stengelui voor in de kas, etc.). Langs de randen van het middenpad heb ik winteruien geplant (die ik hopelijk in juni al kan oogsten).

In de andere kas komen geen wintergroenten maar ga ik de grond ‘verzorgen’. De meeste planten zijn eruit, op een paar tomatenplanten na waar nog flink wat cherry- en cocktailtomaten in hangen. En ik zaaide er Japanse haver. Ik kreeg via instagram de tip dat Japanse haver veel voordelen heeft (wortelt diep en neemt dus uit diepere lagen van de grond mineralen en sporenelementen op, levert veel organische stof en het belangrijkste: kan helpen tegen schadelijke aaltjes). Een nadeel blijkt echter dat Japanse haver ervoor kan zorgen dat Fusarium (verwelkingsziekte) zich kan ontwikkelen. En dat kan vooral bij (winter)uien, knoflook en prei voor o.a. koprot zorgen. Goed om te weten!! Ik heb het nu in kas 2 gezaaid en daar kiemt het al. De groene steel die je op de achtergrond ziet is van de tomaat Britain’s Breakfast waar nog zeker 50 langzaam rijpende tomaatjes in hangen:

Er groeien verder geen andere planten en zeker geen winteruien, alleen een paar oude tomatenplanten en haver. Als de haver in december/januari groot genoeg is ga ik de afstervende planten bedekken met een laag mest. In kas 3 was ik er afgelopen jaar in ieder geval heel tevreden over, met (in vergelijking met de planten in kas 2) stevigere planten met een beter/groter/gezonder wortelgestel. Het nadeel (Fusarium) en het voordeel (een natuurlijke bestrijding van het wortellesieaaltje dat als gevolg van een gebrek aan vruchtwisseling in de kas na verloop van tijd op kan treden) en nog meer informatie kun je hier vinden (PDF): Japanse Haver – Universiteit van Wageningen

Tot slot van dit blog nog 1 foto, van één van de savooiekolen. Met een hele week regen op komst ben ik een beetje bang dat ze gaan barsten/scheuren. Ik heb overwogen om een deel van de wortels met een spade door te steken (dan kunnen ze minder vocht opnemen en wordt de kans op barsten kleiner). Maar dan groeien ze ook niet veel meer en kan ik ze net zo goed oogsten. Misschien kan ik ze eens gaan fermenteren en savooie-zuurkool maken. Een leuk karweitje voor een herfstachtige dag!